“Gustaríame atopar algunha pegada de vida en Marte”
Que é o que máis che sorprendeu, alterado ou fascinado desde que empezaches a traballar?
O feito que máis influíu na miña traxectoria foi cando era moi nova. Tiña 16 anos cando o home chegou á Lúa. Pero, de feito, aquelas imaxes borrosas en branco e negro empuxáronme a querer saber máis sobre a Lúa e o espazo, e por iso estudei Física.
Máis adiante, cando fixen a licenciatura, as sondas Voyager 1 e 2 enviaron imaxes de Júpiter e Saturno. Eran os anos 1980 e 1981, e eran as imaxes máis nítidas e próximas xamais obtidas, tanto daqueles planetas afastados como das súas lúas. Sorprendéronme e decidín facer o doutoramento xusto neste tema, no observatorio canadense. Estes son, por tanto, os puntos de partida da miña traxectoria científica.
Que lle gustaría ser testemuña da revolución ou o descubrimento na súa traxectoria?
No meu campo de traballo, as ciencias planetarias e o Sistema Solar, gustaríame atopar algunha pegada de vida en Marte. Efectivamente, nós participamos nunha misión da NASA, Marte 2020, e o meu desexo sería atopar un indicio de vida alí, aínda que sexa moi básico. E si non é nesa misión, que sexa nunha próxima.
Isto suporía una auténtica revolución non só no campo das ciencias planetarias, senón tamén nas ciencias biomédicas. De feito, veriamos cales son as bases da vida. Poida que sexa o mesmo que o noso, entón preguntariámonos/preguntariámosnos si nós levamos a vida, se veu de alí, ou si é universal... E si non fose o mesmo, xurdirían novas preguntas, e non se o que suporía. De calquera xeito, a nivel filosófico e ético tamén influiría moitísimo.
Indo máis lonxe, gustaríame atopar indicios de vida tamén nos exoplanetas, a través dos telescopios espaciais que temos agora ou dos cada vez máis grandes telescopios terrestres. Atopar vida con telescopios é imposible, pero, polo menos, si que existen indicios de vida: osíxeno, auga... Non se se ocorrerá, nin cando, pero me encantaría.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
