Hasiera »   Erreportajeak »   Itsasargiak: orain eta hemen

Faros: agora e aquí

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Paira os que volven de América a Europa con ondas e ventos, ver o faro da roca Fastnet é una bo sinal. É o anuncio de que as fatigas da navegación están a piques de terminar. Nesta roca emítense brillos desde unha torre de 176 pés de altura. Na actualidade o garda do faro debe estar presente. É un traballo moi duro, normalmente debido ao tempo e ás mareas, xa que non se pode saír durante moito tempo da roca. Os faros están cheos de ferramentas de última tecnoloxía e os vixiantes son expertos en electrónica. As zonas nas que as condicións son máis esixentes son as que máis necesitan. A súa historia é a historia da invención do home, e a situación actual é testemuña da rebeldía do mar. Os faros son una axuda paira os barcos que se achegan á costa. Pero, en xeral, paira os de terra, o funcionamento é estraño.

Faros: agora e aquí

Paira os navegantes, os faros cumpren dúas funcións: axudarlles a coñecer a súa posición exacta e indicar a súa localización en terra. Durante a noite o faro emite a súa información a través de luces e durante o día as características do propio edificio permíteno. Non hai dous faros con edificios idénticos. Os da nosa costa son brancos paira facer un gran contraste nas montañas verdes.

Por iso, nos mapas de navegación está moi ben definido como ven estas características desde o mar. O faro de Zumaia, por exemplo, é una casa branca cunha torre branca de tres xanelas no centro. Ten una liña azul que separa o tellado vermello da parede da casa. A lanterna do faro é tamén azul. Todo iso concrétase con máis detalle que aquí nos mapas de navegación xa que se indican medidas e aparencias. Ademais, os mariñeiros utilizan debuxos que mostran o aspecto da costa. Son moi útiles na costa vasca, xa que é moi montañosa.

Emisores de escura

Una dos sinais máis importantes durante a noite é a do faro. Non só se constrúen paira saber si o barco está moi preto da costa, senón que tamén serven paira ser puntos de referencia nun percorrido. Visto de cerca, as luces dos faros non parecen máis fortes que as dos pobos veciños. Pero estes refórzanse mediante lentes Fresnel. Por iso, a medida que nos afastamos, as luces das cidades perden forza rapidamente, pero as dos faros desaparecen moi lentamente.

Hoxe en día, como se pode emitir luz de intensidade ilimitada, una das características máis importantes é a altura na que está construído o faro. Canto máis arriba ilumínese, máis lonxe verase o seu sinal.

Con todo, a pesar de estar a pouca altura, os faros situados en lugares estratéxicos adoitan ter luces especialmente fortes. En Euskal Herria os de maior alcance ven a unhas 25 millas mariñas (case 50 quilómetros). Entre os de maior alcance atópanse o faro do Cabo Higer, o de Igeldo en San Sebastián e o de Matxitxako.

Paira identificar cada faro inventouse un código de raios de luz. Una vez detectada una luminaria, os mariñeiros cuantifican os raios e miden o tempo; cada faro ten o seu propio ‘xogo de luces’, tamén definido nos mapas de navegación. Pero este sistema de identificación non é exclusivo dos faros, as balizas e farois situados nos espigóns teñen tamén códigos de raios de luz.

Algúns faros emiten grupos de escintileos. Outras veces utilízase o sistema inverso, como o de Zumaia, no que se ve a luz e de cando en vez ese raio de luz tápase momentaneamente e interrómpese. Existe un terceiro tipo de luminarias e apagamentos de igual duración (este tipo de luz denomínase isofase), como o faro da Prata de Pasaia, cun período de catro segundos.

Outros sinais

Cando hai néboa o mar está tranquilo. Con todo, o acceso ao porto adoita ser moi complicado, xa que os faros non serven para nada. Entón, en lugar de emitir luz, ponse en marcha sinales acústicas. Paira poder escoitar estes sinais, os recipientes a motor teñen que apagar moitas veces o motor. Con todo, trátase dun sistema eficaz e hoxe en día moi utilizado. Por exemplo, o faro de Matxitxako, por medio de Morse, emite en voz alta o código da letra M durante os días nubrados (independentemente do tempo, a mesma sinal difúndese sempre por radio).

Utilízanse balizas paira informar os emprazamentos de rocas perigosas. Cando hai mar de fondo, os barcos camiñan xunto á onda. Nestes descensos poden chocar contra as rocas subxacentes e chupar o casco. Basta con colocar una aboia con luz paira evitalos.

Con todo, non é a única función das pequenas luces. Estes sinais atópanse en todos os portos, tanto paira marcar os espigóns (entrantes, luces verdes na zona de babor e vermellas na de estribor), como paira determinar a vía de maior profundidade (luces de aliñación).

As dificultades paira atracar son evidentes nos portos fluviais, por unha banda, pola chegada dunha corrente fluctuante desde o río e por outro, pola posible deterioración do buque por parte de troncos e outras moitas cousas. Por todo iso, é moi importante balizar correctamente a vía de acceso máis adecuada. Non é, por tanto, una tarefa complicada para que os navegantes poidan chegar ao porto.

Electrónica en envases

Son necesarios os faros na actualidade? Non se desenvolveu a tecnoloxía suficiente paira substituír esta necesidade? Os mariñeiros din que é bo calquera axuda durante unha tormenta. A ferramenta máis rechamante da actualidade é o GPS. Isto dáche as túas coordenadas concretas cunha incidencia máxima de 5 metros.

Con todo, esta máquina non ofrece solucións paira todas as opcións e moitas veces presenta problemas. Entre outras cousas, a auga do mar pode provocar curtocircuítos que deixan de funcionar nos peores momentos.

Sen dúbida, a tecnoloxía facilita a navegación. Pero a experiencia diaria ha demostrado que o control total no mar é imposible.