Bioeconomía: disposta a dar o salto dos centros de investigación á sociedade
Os centros da alianza BRTA teñen claro que a bioeconomía é unha vía estratéxica para responder os retos económicos e ambientais actuais. De feito, a bioeconomía é unha aposta do Goberno Vasco, e proba diso é o Plan Estratéxico de Economía Circular e Bioeconomía. Neste plan recóllense as principais iniciativas que se van a levar a cabo en Euskadi nos próximos anos, e para levalas a cabo existe un grupo de traballo dentro do BRTA. Este grupo de traballo está liderado por NEIKER, un dos seus membros.
“A bioeconomía consiste en aproveitar economicamente os residuos de orixe natural”, explica Soraya Prieto Fernández, responsable de Química Sostible de Tecnalia. Tamén especifica como leva a cabo: “En Tecnalia traballamos en toda a cadea, desde as materias primas até o produto final. Primeiro extraemos produtos de valor da biomasa, tratámolos para obter produtos químicos intermedios e logo utilizámolos para producir novos materiais: plastificantes, fertilizantes, biocomposites, floculantes, biometano, bioadhesivos… É dicir, diferentes materiais e produtos químicos”.
“Desde o noso punto de vista, a bioeconomía é unha oportunidade para o sector”, sinala Olatz Unamunzaga Galarza, responsable de Innovación e Tecnoloxía de NEIKER. Di que a bioeconomía é necesaria para pasar de cadeas de valores lineais a economía circular. “Pero ademais cremos que é unha oportunidade para as explotacións”.
“O tratamento dos residuos e subproductos que se xeran na actualidade supón un custo importante para os produtores. E son xa moi xustos, entre outros problemas, polos factores externos que agravan a economía, como a escaseza de materias primas, a enerxía… Por tanto, para eles unha opción é que estes residuos poidan ser transformados e utilizados na produción, ou convertidos en produtos intermedios para outras producións. Ademais, axuda a resolver as carencias, abusos e problemas que xorden noutros sectores”, sinala Unamunzaga.
En NEIKER a investigación centrouse na produción de fertilizantes a partir dos residuos agrícolas e gandeiros. Tamén producen produtos para a alimentación animal.
Unamunzaga destacou a importancia que adquiriron ambos na situación actual, que se encareceu moito debido ás guerras e á escaseza de materias primas. “En NEIKER traballamos con este obxectivo desde hai décadas. Entre outras iniciativas, buscamos abonos moleculares que actúen como bioestimulantes e que se obteñan a partir de residuos agrícolas, gandeiros ou pesqueiros. Tamén contribuímos ao desenvolvemento de bioplásticos baseados en residuos de matadoiros ou da industria do queixo”. O que non pode ser retornado ao sector primario é derivado a TECNALIA ou outros centros para que o utilicen na xeración doutros produtos.
Crise, oportunidade
De feito, a crise actual ha levado aos centros BRTA a realizar un percorrido e a dar o salto. “Un dos problemas dos bioproductos é o prezo, xa que non poden competir cos xerados por outros medios. Agora, pola escaseza e o prezo, os bioproductos son tamén atractivos para o mercado. En definitiva, o mercado ten moita forza”, explica Unamunzaga.
Na mesma liña, Prieto destaca a importancia da lexislación: “As leis tamén contribúen, por exemplo, a esixir que os materiais sexan reutilizados ou a limitar os produtos que poden ser levados a vertedoiros. Hai moitos exemplos. Mencionamos os residuos procedentes da agricultura e da gandaría ou da silvicultura, pero tamén os da acuicultura ou as depuradoras. Ademais de todo isto, estamos a ter en conta o aproveitamento do dióxido de carbono industrial na bioeconomía”.
Con todo, ambos recoñecen que aínda existen dificultades a superar ou carencias a cubrir. Por unha banda, non coñecen ben a cantidade de residuos que se xeran, onde e de que tipo. Neste sentido, foi un paso reseñable a recente análise dos alimentos que se malgastan na cadea agroalimentaria vasca.
Doutra banda, existe un gran buxán entre estes residuos e os consumidores finais, xa que non existen infraestruturas que transformen residuos e produzan bioproductos a nivel industrial.
En calquera caso, aínda recoñecendo deficiencias e problemas, son optimistas porque están convencidos de que é un bo momento para transferir a tecnoloxía que desenvolveron e achegar solucións á sociedade.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
