Hasiera »   Analisiak »   Nutrazeutikoak: elikagaiak ala medikamentuak?

Nutracéuticos: alimentos ou medicamentos?

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

O home utilizou alimentos bioactivos ou nutracéuticos desde o Paleolítico. Hipócrates a.C. No ano 400 mencionou: "que a comida sexa o teu medicamento e o medicamento o teu alimento". Por tanto, podemos dicir que o uso dos alimentos como medicamentos é algo antigo. Hoxe en día, en todo o mundo millóns de persoas aliméntanse de alimentos funcionais, aditivos dietéticos, alimentos enriquecidos ou plantas medicinais paira mellorar a súa saúde. Por exemplo, entre a poboación das sociedades desenvolvidas é moi habitual empezar o día con pans tostados de folato paira coidar o corazón, ou con zume enriquecido con calcio paira fortalecer os ósos.

Provén da palabra "nutra" nutrition e "zeutiko" pharmaceutical. Así, aínda que non todos os expertos coinciden nunha definición única, podemos definir una nutracéutica como a sustancia de orixe natural que, formando parte do alimento ou do alimento, ofrece beneficios médicos pola súa actividade biolóxica. É dicir, poderiamos entendelo como una sustancia que se atopa no límite do medicamento e do alimento.

Máis preto dun medicamento

O mercado dos nutacéuticos creceu considerablemente nos últimos anos. Por unha banda, porque se poden conseguir facilmente sen receita médica; por outro, porque a orixe natural destes produtos e a ausencia de posibles efectos adversos son máis atractivos paira os consumidores que a natureza química dos medicamentos; e por último, porque se utilizan como alternativa cando non se conseguiu mellorar o estado de saúde con medicamentos estándar.

O primeiro paso paira empezar a crer nas capacidades curativas dos nutracéuticos foi a publicación de ensaios clínicos en humanos en prestixiosas revistas científicas. Stephen de Felice é un doutor en medicamento pioneiro fundador do termo nutacéutico que conseguiu publicar por primeira vez na revista New England Journal of Medicine un ensaio clínico con nutacéuticos.

Ademais, as organizacións de nutracéutica médica traballaron moito para que a maioría dos nutracéuticos que se comercializan teñan garantida a calidade. Todos eles son requisitos: ser purificados por métodos non desnaturalizantes; superar estritas análises de estabilidade e análises químicas e toxicolóxicas; pasar probas repetitivas de bioactividad en animais e seres humanos; e, do mesmo xeito que os medicamentos, os procesos de validación e desenvolvemento seguen os criterios científicos da FDA (Food and Drug Administration) --a diferenza de Europa, os criterios establecidos polos Estados Unidos como pares de medicamentos nutracéuticos.

Todos os indicios apuntan, por tanto, a que os nutracéuticos están a facer oco cada día na terapéutica e parece que a diferenza cos medicamentos é cada vez menor. Con todo, son moitas as razóns que nos levan a confiar máis nos medicamentos.

Desvantaxes de nutracéuticos

O principal problema dos nutracéuticos está na lexislación. En Europa os medicamentos e os alimentos de uso nutricional especial (PARNUTS) teñen lexislación específica, mentres que os nutracéuticos só deben cumprir a normativa xeral de alimentos. Por tanto, os controis legais aos que deben someterse os nutracéuticos non son tan estritos como os dos medicamentos, a pesar de que as organizacións de nutracéutica médica están a traballar seriamente contra iso.

Por tanto, como demostrar que todos os produtos que se comercializan como nutracéuticos cumpren os criterios de calidade? Por exemplo, ao non ser legalmente necesario, sería posible que non conteñan máis, menos ou ningunha sustancia bioactiva da indicada na etiqueta do produto; ou que o efecto biolóxico que predica non estivese cientificamente demostrado.

Ademais, non podemos esquecer que os nutacéuticos, en xeral, son producidos por industrias alimentarias, que adoitan ter menos recursos que as farmacias: teñen un orzamento de investigación moito menor, teñen menos experiencia en probas de seguridade e eficiencia, utilizan menos tecnoloxía patentada, etc. Con todo, o interese da industria farmacéutica tamén é elevado, e a principios deste século aumentaron considerablemente as fusións estratéxicas entre as industrias alimentarias e farmacéuticas. Por exemplo, no ano 2000, o xigante farmacéutico suízo Novartis comprou as licenzas mundiais de dúas nutracéuticos desenvolvidos por GalanGen e Forbes Medi-Tech. GalanGeni adquiriu a nivel mundial os dereitos dos compoñentes inmunológicos naturais (Proventa) obtidos do leite materno (oriz) dos primeiros días, e a patente dos esteroles Forbes Medi-Techi, compostos derivados das plantas que reducen o colesterol.

Outro inconveniente a ter en conta é que algúns fabricantes utilizan o carácter natural dos nutacéuticos como selos de seguridade sen ningunha proba. Na maioría dos casos, o efecto biolóxico só se demostra en animais e non se realizan ensaios clínicos en humanos. Por tanto, non se pode asegurar que o efecto terapéutico sexa real nin, quizais máis importante, que non teña efectos adversos. Ademais, cos nutracéuticos non se realizan probas de interacción cos medicamentos, polo que se se toman xunto cos medicamentos poden producirse efectos adversos descoñecidos ou non desexados.

Está claro, por tanto, que o uso de nutracéuticos ten os seus riscos. Poden ser beneficiosos paira a saúde e, segundo algúns expertos, o desenvolvemento biotecnológico pode contribuír nun futuro próximo a moitos dos fármacos obtidos mediante síntese química. Con todo, a investigación dos efectos biolóxicos e os efectos adversos dos nutracéuticos sigue sendo diferente á dos medicamentos. Por iso, en caso de tomar nutracéuticos é importante obter información fiable sobre eles e acordala co médico.