2015/04/30 318. zenbakia

eu es fr en cat gl

• Itzulpen automatikoa
  • Español
  • Français
  • English
  • Català
  • Galego
  • Jatorrizkora itzuli

Elia Elhuyar

×

Aparecerá un contenido traducido automáticamente. ¿Deseas continuar?

Si No

Elia Elhuyar

×

Un contenu traduit automatiquement apparaîtra. Voulez-vous continuer?

Oui No

Elia Elhuyar

×

An automatically translated content item will be displayed. Do you want to continue?

Yes No

Elia Elhuyar

×

Apareixerà un contingut traduït automàticament. Vols continuar?

Si No

Elia Elhuyar

×

Aparecerá un contido traducido automaticamente. ¿Desexas continuar?

Se No

• Geologia

Augas subterráneas salgadas na Antártida

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Helicóptero voando co senso AEM sobre o lago Fryxell do Val de Taylor. Ed. L. Jansan

Nun dos vales áridos de McMurdo, o val de Taylor, detectáronse dous sistemas de augas subterráneas. A rede de McMurdo está formada por unha sucesión de vales sen xeo a beiras do mar Ross da Antártida. Nela predomina o permafrost intercalado con glaciares e lagoas xeadas, sobre todo en superficie. A investigación, liderada por un equipo de investigadores da Universidade de Tennessee, observou o subsolo e descubriu que non todo é una dura terra xeada. En concreto, detectáronse sinais de sistemas acuáticos baixo o permafrost, tan salgados como paira conter líquidos a temperatura local.

Paira iso mediuse a resistividad eléctrica do chan (inversa á conductividad eléctrica) até unha profundidade duns 350 metros, cun sensor AEM xigante colgado dun helicóptero. O sensor xera correntes electromagnéticas no subsolo e dependendo da súa composición, a resistividad terá uns valores ou outros. A resistividad é un indicador da humidade e temperatura do material subterráneo. Así, os investigadores han mapeado case na súa totalidade o val de Taylor, 295 km2, desde o helicóptero, o que se fixo por primeira vez na Antártida.

Arriba, mapa do val árido de Taylor e nomes dos principais glaciares e lagos. Na parte inferior, as liñas de voo con sensor AEM (en verde) e as liñas de datos procesados (en amarelo). A liña vermella indica a extensión do terreo correspondente aos resultados do artigo. Ed. Adaptado de Nature Communications

Saltos de sangue. O fluxo da salmuera que vén por baixo do glaciar é rico en ferro e a medida que aflora e se oxida tingue de vermello. Ed. C. Hilton

Os resultados publicados na revista Nature Communications puxeron de manifesto dous sistemas de auga salgada, segundo os investigadores.

Un no extremo interior do val, baixo o glaciar de Taylor e o lago Bonney. Na fronteira entre ambos se atopan os Saltos de Sangue, un fluxo xeado de salesal de cor vermella que flúe desde a parte dianteira do glaciar cara ao lago. Segundo os investigadores, este fenómeno é una “proba moi rechamante da superficie das augas profundas subterráneas”, e os datos de resistividad confirman a hipótese.

O segundo sistema de augas está máis costeiro, a 18 km da costa, e está formado polas salinas comunicadas entre si. Os datos indican que dous lagos supostamente separados polo glaciar de Canadá estarían unidos baixo terra e que todo o sistema vértese até o estreito de McMurdo.

As probas xeolóxicas suxiren que os vales secos de McMurdo foron antigos fiordos, e as actuais salinas serían as augas mariñas de entón. O mapa realizado constitúe a historia xeolóxica da zona e permite descubrir novos ecosistemas de seres vivos. De feito, nas salinas da cortiza atopáronse microorganismos activos, entre os que se atopan os Saltos de Sangue, e os investigadores creen que “as condicións das salmueras subterráneas son compatibles coa vivencia de microorganismos”.

Una representación da rede de auga subterránea. A salmuera vértese por baixo das lagoas xeadas e do permafrost no val árido Taylor da Antártida. Ed. Adaptado de Nature Communications