A misión LADEE comezou en setembro de 2103 e durou 184 días. Durante este tempo recolléronse os datos da atmosfera a través dun recipiente que orbitaba a Lúa a distintas alturas (a 220-260 km da superficie e a 20-100 km).
Isto permitiu non só estudar a composición, densidade e distribución da nube de po, senón tamén aclarar a orixe das partículas. Segundo os astrónomos, estas nubes débense a cometas que pasan a gran velocidade preto da Lúa. De feito, o po das nubes prodúcese cando as partículas liberadas de cométalos golpean a superficie da Lúa. Proba diso é o aumento da densidade da nube durante a época de choivas meteorolóxicas, especialmente cando se acondicionan as Géminidas.
Ante esta situación, os astrónomos anunciaron que todos os corpos planetarios sen atmosfera poden ter nubes similares. Xunto a iso, descartaron que a nube que agora estudaron na lúa teña que ver co que viron os astronautas das misións Apollo 15 e 17. Ao parecer, os astronautas indicaron que viron un brillo na nube da Lúa, pero a súa descrición non coincide coa que se desprende dos datos da misión LADEE. Por tanto, segue sen resolverse o misterio da brillante nube observada nas misións Apollo.