Anorexia nerviosa e bulimia
Trátase de enfermidades complexas, xeralmente de orixe adolescente, cunha incidencia do 5% ou superior e cun incremento significativo nos últimos anos. Dáse máis nas mulleres, unhas 10 veces máis que nos homes e converteuse na súa terceira enfermidade crónica. En poucas palabras, a principal peculiaridade da anorexia nerviosa é a evidente perda de peso autoinducida, que en poucos meses é igual ou superior ao 15%.
A bulimia nerviosa, pola contra, é una deglución excesiva oculta, lixeira e intensa, até chegar a sentirse totalmente chea e culposa; tras o enchido o paciente mostra un comportamento compensatorio e por medio de laxantes (gomitos, purgativos, diuréticos, etc.) ou mediante exercicio físico intensivo. En xeral, a pesar de que estes e outros tipos principais son similares e atópanse dentro dos Impedimentos ao Comportamento Alimentario, moitos dos enfermos anorésicos temen converterse en bulímicos e moitos deles desexarían convertelos en anoréxicos.
As consecuencias destas enfermidades son moitas e moi importantes, entre elas as metabólicas, cardiovasculares e musculoesqueléticas, e a depresión, a intención do suicidio (70% anoréxica e 90% nas bulímicas) e a sintomatología obsesiva (50%) a nivel psicolóxico. Como dixemos, trátase de enfermidades complexas nas que interveñen moitos factores, pero en resumo, e desde o punto de vista nutricional interésanos que o 45% das mozas anoréxicas presentan un exceso de peso lixeiro ao comezo da puberdade, e ademais non lles gusta a súa forma corporal, especialmente glúteos e saias, e que o 10% tivo obsolescencia previa, porcentaxe que sobe entre o 40% e o 30% nos mozos e bulimales.
Factores preliminares (predisposición biolóxica espontánea, personalidade propia e familiar, etc.) entre as causas das Molestias do Comportamento Alimentario (E.P.E.). ), factores motivantes (feitos da vida, actitude de risco de perda de peso,...) e factores mantedores (hábitos de gran dependencia, orgullo ante o xaxún, etc.) podemos distinguilos. A causa importante que podemos situar nestes tres bloques, que se se necesita a máis importante, representaría un crecemento dramático do P.R.V., é a MODA.
A moda xera e canaliza o desexo, o porqué e a obsesión de adelgazar, perseguindo a industria de adelgazamento. Basta con revisar calquera revista social paira darse conta da intención e a forza da moda e desta industria. Una vez producida a enfermidade, os propios nenos e nenas son os vectores ou transmisores desta moda de adelgazamento, ás veces moi proselitistas, na súa cuadrilla, na aula do instituto, etc. En xeral, estes propagandidistas non sofren a enfermidade na súa totalidade, teñen o inconveniente de non enfermar totalmente pero confunden outros máis débiles.
Neste ámbito, as anoréxicas restritivas non son moi contaminantes xa que non teñen una poboación nin efecto suficiente; son máis perigosas as que se converten en bulímicas e, como dixemos, as mozas que sofren o inconveniente. Se nos fixamos no anterior, podemos ter en conta a importancia do control precoz da obesidade, una vez cumpridos dez anos (idade na que crece a prevalencia da obesidade e do sobrepeso), ademais de ser moi difícil, temos que ter moito coidado cos que teñen sobrepeso, para que non lles deamos un novo impulso ao PMA. paira caer nun.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
