“Participar nos movementos populares é paira min un camiño paira pór en marcha pequenas revolucións”
400
Cando empecei a estudar na Universidade, empecei a traballar en temas científicos porque me gustaban. Con todo, na miña época estudantil non facía una reflexión real sobre os conceptos que estaba interiorizando, bastaba con aprender e memorizar os temas que prometera.
Con todo, tras a entrega do proxecto fin de carreira, a principios de 1971 chegoume o momento de tomar a decisión de dirixir a miña vida. O dilema foi empezar a traballar nunha empresa enerxética ou empezar a traballar no ensino. É evidente cal foi o camiño elixido. E vendo as carencias da miña formación, pasei o ano estudando pola miña conta física e facendo reflexións sobre o apreso. Así empecei a “sorprender, perturbar e sorprender” con algúns temas científicos e… “namorarme” da física. Nunca se me apagou a sensación que se me sentiu entón, porque cada vez estou máis sorprendida.
Que é o que máis me sorprendeu naquel principio? En particular, algunhas das contribucións de Einstein en 1905, como a consideración da velocidade da luz como constante universal fronte á convicción xeral (c), a simple e elegante relación entre masa e enerxía (E = mc2), a explicación tan clara do efecto fotoeléctrico, utilizando paira iso a fórmula curta da enerxía do fotón (E = hv). A natureza é realmente marabillosa e pódese entender como actúa a través da física. Non é estraño que conceptos tan profundos poidan explicarse dunha maneira tan compacta, fermosa e fluída con palabras?
Aínda que me gustaría levar a cabo una revolución nalgúns ámbitos sociais, neste momento non parece que vaia ocorrer. Con todo, todas as revolucións prodúcense de forma inesperada e encantaríame acoller un mundo máis xusto e igualitario. Mentres tanto, participar nos movementos populares locais é paira min un camiño paira pór en marcha pequenas revolucións.
Una revolución na física? Na miña opinión, no ámbito da física, aínda se produciu o XX. Estamos a encher os ocos das teorías de principios do século, en concreto da teoría xeral da relatividad e da mecánica cuántica: partículas e interaccións básicas, nanotecnoloxía, buracos negros, cosmología… Nos últimos anos están a darse descubrimentos sorprendentes, pero non creo que se poida utilizar o termo revolución, porque as teorías mencionadas son desenvolvementos das mesmas.
No século da pandemia, talvez por este camiño fáganse descubrimentos aínda máis sorprendentes. Por mencionar una, gustaríame ser testemuña da detección dun gravitón que recollese as bases da micromunda e a macromunda, formando así un modelo estándar de partículas elementais. Sería como atopar o cromo que necesita paira un neno paira completar a súa colección.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
