Análise continua da ribonucleasa A
Xabier López da facultade de Química da UPV leva 5 anos inmerso nun proxecto. Recentemente regresou á facultade de Química de San Sebastián paira continuar coa investigación. Tivemos a oportunidade de falar con el e o seu ex profesor Jesús Ugalde sobre este proxecto que aborda o tema das proteínas.
As proteínas, as encimas, son os catalizadores das reaccións. A súa función como axente de reaccións está directamente relacionada coas enfermidades. Por tanto, entendendo como traballan, é posible evitar ou frear esas enfermidades.
Xabier traballa coa encima A ribonucleasa (A RNasa). A función desta importante encima consiste en romper a cadea aérea. O transmitente de información xenética, ARN, divídese en nucleótidos una vez utilizado. Paira iso, A RNasa curta a cadea aérea.
Aínda que a estrutura da ribonucleasa A foi coñecida fai 30 anos, aínda non atoparon a clave do seu funcionamento. Nese camiño o descubrimento do xenoma humano foi un paso, pero o seguinte é saber que pasa con esta secuencia. “From the secuence to the consecuence”, da secuencia á conclusión.
No caso da RNasa aínda é coñecida a estrutura cristalina, a estrutura estática. ’Non sabemos como se move, nin que estrutura ten cando traballa’, afirma Xabier.
Métodos de estudo
Todas estas proteínas son analizadas por espectroscopia ou método RMN. O coñecido método RMN só serve paira o estudo de pequenas proteínas. A espectroscopia por difracción de raios X só pode estudar a estrutura cristalina. Paira poder coñecer cal é o comportamento das proteínas en movemento sería necesaria una espectroscopia moi rápida, capaz de sacar un gran número de fotos en pouco tempo. Lamentablemente, a pesar dos avances realizados, esta técnica non está desenvolvida de momento.
Este proceso, que se inicia experimentalmente, analiza todos os pasos da reacción, considerando a xeometría e os niveis enerxéticos das proteínas. Por outra banda, teoricamente, exponse a ecuación da enerxía en función das posibles vías de reacción. Ao tratarse dun proceso que non é perfecto, realízanse varios supostos e ao final compróbase si cumpríronse ou non estas propiedades. Así, os resultados da parte experimental e teórica coinciden nun “feedback”.
Este proxecto, que combina instinto químico, físico e informática, terá sen dúbida un longo seguimento.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
