Orquídea e sitsa
Darwin quedou fascinado con ela. Foi enviado polo prestixioso xardineiro James Bateman en xaneiro de 1862, xunto a outras orquestras traídas de Madagascar. Escribe a Joseph Hooker: “Acabo de recoller, nunha caixa enviada polo Sr. Bateman, o sorprendente Angraecum sesquipedero, cuxo nectario ten un pé longo. O raio, que insecto chupará iso!”
Darwin investigaba a polinización por insectos das orquídeas e escribiría no seu libro sobre este tema (On the Various Contrivances by which British and Foreign Orfertilchids are Ised by Insects) ese mesmo ano: “Teño medo de cansarme, pero teño que dicir algunhas palabras sobre Angraecum sesquipedale, cuxas flores de seis puntas, coma se fosen estrelas de cera branca, espertaron a fascinación dos viaxeiros en Madagascar. Ten un nectario verde en forma de latigo de extrema lonxitude colgando baixo o label. En varias flores enviadas polo Sr. Bateman vin que o nectario tiña once polgadas e medio de longo [29,2 cm] e que só a polgada de abaixo e a metade [3,8 cm] estaba chea de néctares moi doces. Pódese preguntar paira que pode servir un nectario esaxerado? Poderiamos concluír, eu creo, que a polinización desta planta depende desa lonxitude e do néctar que só está no fondo estreito”.
Darwin sabía que este tipo de orquídeas eran polinizadas por polinitas, e viu claro que o néctar que se atopaba no fondo deste longo nectario de case 30 centímetros era un anzol paira un polinizado. Realizou probas imitando a forma de zurrupar o néctar dos pitos. Meteu no nectario un tubo delgado, como o faría pégaa co seu proboszide, e observou que na base do tubo o pole quedaba pegado. Se o tubo volvía ao nectario, ese pole chegaba ao estigma.
“Con todo, aínda que segue no libro, é sorprendente que algún insecto poida chegar até ese néctar: os nosos esfinges ingleses teñen probiciones tan longas como o corpo, pero teñen que ser en Madagascar os que teñen una probóscide capaz de estirar as polillas entre dez e once polgadas!”.
Darwin propuxo que a medida que as pollas fóronse facendo máis grandes por selección natural (o que lles suporía algunha vantaxe), ou só a medida que se lles alargou a proviscencia (paira cegar o néctar de Angraecum e outras flores tubulares), os exemplares de A. sesquipedale cun nectario máis longo obrigarían a penetrarse no fondo Deste xeito, as flores cun nectario máis longo se polinizarían mellor, polo que terían máis descendentes, a maioría deles de longo nectario. Así, “parece que houbo una carreira de estiramento, entre o nectario de Angraecum e o probadero dun foguete”, escribiu Darwin. Ademais, podían ter tal dependencia que “se eses grandes sits desaparecesen en Madagascar, probablemente tamén desaparecería Angraecum”.
O libro sobre a polinización das orquídeas de Darwin foi un éxito. Se a idea da evolución era aínda nova, a da coevolución non digamos. Pero aquela historia da orquídea e pégaa de Madagascar tamén provocou un debate. Por unha banda, descoñecíase o sits e, por outro, houbo quen o utilizou como proba da creación divina. En opinión do duque de Argyll, George Campbell, por exemplo, estaba claro que a orquídea e ese tipo de sits só podían ser creados por Deus.
Alfred Russel Wallace escribiu en 1867 o artigo “Creation by Law” contra o duque e en defensa das ideas de Darwin. Argumentou firmemente como se podía chegar a esas incribles lonxitudes a través da selección natural.
Como Darwin, Wallace estaba convencido de que ese sits existía: “Teño que dicir que moitas das pollas que se atoparon nos trópicos teñen case probas tan longas como o nectario de Angraecum sesquipedale. Eu medín o prosaico dun número do Macrosila cluentius suramericano no British Museum e hei visto que é de nove polgadas e un cuarto de [23,5 cm]. Un africano tropical (Macrosila morganii) ten sete polgadas e media [19 cm]. Una especie con dúas ou tres polgadas de lonxitude de probóscide podería chegar ao néctar de maior flor do Angraecum sesquipedale... Pódese predicir con seguridade que esta especie de Madagascar existe; e os naturalistas que visitan a illa deberían buscala, coa mesma confianza que os astrónomos buscaron o planeta Neptuno, e serán tan exitosos como eles!”
En 1873, o botánico alemán Herman Muller, defensor de Darwin, publicou que o seu irmán Fritz atrapara en Brasil un sits con case dez polgadas (25 cm). E si existía en Brasil, por que non en Madagascar?
Vinte anos despois da morte de Darwin, en 1903, foi descuberto por Lionel Walter Rothchild e Karl Jordan. Como se esperaba era grande, coas ás abertas 15 cm e o seu probósside uns 30 cm. Wallace estudou a Xantophan morganii (entón Macrosila morganii) como subespecie de Xantophan morganii praedicta.
Con todo, este sits aínda estaba por demostrar se realmente chupaba o néctar da orquídea A. sesquipedale. Máis dun tentou velo. Ao longo do século XX habería que esperar a finais do século. Até 1997. T. Lutz O investigador alemán Wasserthal tampouco conseguía ver aos visitantes destas flores, ata que finalmente introduciu orquídeas e sitsas nunha carpa de sal. E entón si, Darwin conseguiu predicir 135 anos antes e ver o que moitos imaxinaron e soñaron despois.
Pero parece que as historias das orquídeas e pitos de Madagascar non acabaron. En 1965, Jean M. Bosser atopou una orquídea cun nectario aínda máis longo: Angraecum eburneum longicalcar. O nectario ten una lonxitude de 40 centímetros e o polinizador aínda non se coñece...
Eskerrik asko a Kepa Altonaga por explicar esta historia tan especial paira o día de Darwin. O día de Darwin celébrase o 12 de febreiro, data na que naceu en 1809.
Bibliografía:
Beccaloni, G.: “Darwin and Wallace Predictions Come True”. The Alfred Russel Wallace Website (2010)
Darwin, C. R: Darwin to Hooker, 25 Jan 1862. Darwin Correspondence Project.
Darwin, C. R. “On the various contrivances by which British and foreign orchids are fertilised by insects, and on the good effects of intercrossing”. Londres: John Murray (1862)
Hone, D.: “Moth tongues, orchids and Darwin -- the predictive power of evolution”. The Guardian (2013)
Kritsky, G.: “Darwin’s Madagascan Hawk Moth Prediction”. American Entomologist (1991)
Vázquez, D.: “Charles Darwin, a evolución e o misterio da polilla lengualarga”. Ecoloxía Explicada (2009)
Wallace, A. W: “Creation by Law”. Quarterly Journal of Science (1867)
"Esta entrada participa no 3er festival #CulturaCientífico"
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
