O cociente intelectual está ligado a unha determinada forma de entender que é a intelixencia. De feito, considérase que a intelixencia é una característica estable e monolítica que pode ter varios compoñentes, pero é única. Así, a partir deste concepto e do número que supostamente representa ese concepto, "creouse una escala dunha soa liña paira a intelixencia". Así o denuncia o paleontólogo e escritor Stephen Jay Gould no seu libro “The mesmo easure of man”.
Escala do cociente intelectual XX. Segundo Gould, "un dos maiores usos incorrectos da ciencia" do século XX. De feito, a persoa que creou esas escalas, o psicólogo francés Alfred Binet, creou os primeiros tests con outro fin. En 1904 o Ministerio de Educación francés encargou o desenvolvemento dunha serie de técnicas paira identificar aos nenos que fracasan nas aulas habituais.
Así, Binet decidiu unir unha chea de pequenas obrigacións -vinculadas a problemas da vida diaria. Segundo explica Gould, Binet quixo destacar tres notas paira evitar un mal uso da ferramenta que acababa de desenvolver. Por unha banda, sinalou que se trata dunha ferramenta práctica que non debería ser considerada como una intelixencia. Doutra banda, destacou que se trata dunha guía orientativa paira identificar a nenos con dificultades de aprendizaxe e non dunha ferramenta paira graduar nenos normais. E por último, sinalou que se debería incidir na formación específica dos nenos identificados.
Con todo, Gould di que "saltaron todas as anotacións e deron a volta a todas as súas intencións" cando o test chegaron a Estados Unidos. De feito, "a escala de Binet converteuse na ferramenta escrita habitual paira o estudo de todos os nenos".
Segundo a profesora Izaskun Etxebarria da Escola de Maxisterio da UPV, "hoxe en día está moi criticado o test, o concepto de número". Paira empezar, que é a intelixencia? "A intelixencia non é coñecemento, non é sabedoría congénita; a intelixencia é a capacidade, e como se utilizan os coñecementos, como se codifica a información, como se procesa a información, etc. Os tests paira medir o cociente intelectual, con todo, céntranse nas preguntas relacionadas co coñecemento e no estudo dalgunhas habilidades útiles no ámbito académico, deixando ao carón a creatividade ou as capacidades paira resolver problemas".
De feito, una das cousas que máis se critica nos tests é o seu carácter académico. I Aki Martínez, Orientador do Colexio Público Virxe Branca de Huarte e Profesor de Psicoloxía da UPNA, puxo un exemplo da súa vida en relación a: "Recordo que un neno que fixo o test comigo vivía no monte, nun grupo hippy. Una das preguntas do test é: Paira que serven as caixas de correos? No seu pobo non había caixa de correos, polo que ao sete anos non sabía que eran as caixas de correos. Podíao ver na tele, pero tampouco tiña televisión".
"Ademais --di Martinez-- este test teñen outra limitación: a ferramenta non está en eúscaro. E por tanto pasan a mesma proba aos nenos, tanto de Elizondo como de Tudela. E non é o mesmo, non teñen a mesma facilidade".
Con todo, Martínez non é tan crítico como Etxebarria con tests de intelixencia: "Nós na escola temos que tomar decisións constantemente e a Administración pídenos un número. Por tanto, eu creo que hai que pasar as probas con rigor, pero interpretalas con flexibilidade. Por exemplo, a semana pasada pasei o test a un neno e o resultado foi que estaba ao límite da pouca intelixencia. Cando falei cos meus pais dixéronme que están en proceso de separación e que viven un ambiente moi violento. Nesta situación, no test sacou un resultado peor que o que o neno obtería en por si. Por tanto, o número obtido nesa proba non me serve para nada, deixamos pasar o tempo e volvémolo a facer".
Paira Martínez, en condicións estandarizadas, os tests son útiles: "Eu sacaría un resultado se fixese o test e seguramente alguén máis rápido que eu obtería mellor resultado. Polo menos mide algo."
Con todo, ambos os expertos consideran que os tests do cociente intelectual non miden una intelixencia única e monolítica. É máis, non entenden así o concepto de intelixencia. Son partidarios doutra paradigma que actualmente está en vigor ligado ao concepto de intelixencia, é dicir, de que hai máis dun tipo de intelixencia. "Eu creo que esas probas miden sobre todo intelixencia lingüística e lóxico-matemática", di Etxebarria.
Etxebarria é dous do oito tipos de intelixencia definidos polo psicólogo Howard Gardner. E é que Gardner é un dos referentes que din que hai máis dunha intelixencia. A súa teoría chámase teoría das intelixencias múltiples. En 1983 Gardner deuno a coñecer no libro Frames of Mind. Di que a propia intelixencia é a capacidade de resolver problemas ou de crear produtos útiles en máis dunha cultura.
A teoría das mentes múltiples demostra que a intelixencia académica non é suficiente na vida. Etxebarria di: "A realidade demostra que os mozos que estiveron moi ben a nivel académico despois, ao incorporarse ao mundo laboral, non tiveron éxito, ou máis aínda, non son felices; ou teñen una vida persoal penosa. E pola contra, algunhas persoas con resultados académicos medios ou malos seguiron sendo profesionais de primeira, felices e con grandes achegas á sociedade. Por tanto, non podemos pensar que ser un cociente intelectual de 140 asegúrenos una vida exitosa, nin a nivel profesional, nin persoal nin social".