Para que siga bailando na paz frenética da noite
Zoologia eta Animalia Zelulen Biologia Saila, Zientzia eta Teknologia Fakultatea (EHU)
Nos arroios ocultos do bosque, ao pór o sol, apágase a vista e báilase o resto dos sentidos. O desmán espértase frenéticamente cada noite coa protección que lle proporciona a escuridade, ao ritmo da sinfonía máis intensa de Beethoven. Salgue das gretas da beira do río que serve de refuxio, mergúllase en augas frías e sobe e baixa polo río en busca de comida e reprodutores, ata que co amencer consolídase no seu escuro refuxio.
Vida secreta frenética
O fuciño ou topo acuático do Pirineo (Galemys pyrenaicus; figura 1) é un hábil nadador perfectamente adaptado ás correntes dos arroios fríos da montaña. O seu estilo de vida é frenético, xa que coa simple entrada á auga empeza a perder calor e necesita una alimentación constante paira manter a temperatura corporal. Ten que comer o dobre ou o triplo do seu peso cada día paira poder satisfacer a demanda de enerxía, pero isto é una tarefa ardua paira este insectívoro que só paste de pequenos bichos que viven baixa a auga.
O Desmán pode ser o último representante dunha liñaxe adaptada a resistir as antigas glaciaciones e a vivir en glaciaciones, endémico no norte da Península Ibérica e os Pireneos. As últimas investigacións valoraron que a súa área de repartición reduciuse en máis dun 50% nas últimas décadas, estando por tanto en perigo de extinción. As razóns que esconden este descenso non están claras, pero o certo é que a actividade humana é a principal causa.
Algúns aspectos da ecoloxía do desmán eran descoñecidos ao iniciar a tese. De feito, a natureza nocturna e evasiva da especie dificulta o estudo da súa bioloxía, cuxa observación na natureza é practicamente imposible. A imposibilidade de ver e seguir o topo da auga dificulta ademais o deseño de medidas de conservación. O obxectivo principal da miña investigación foi, por tanto, facer fronte a esta falta de coñecemento e alcanzar un coñecemento en temas clave paira a conservación. Paira iso, traballamos en dous arroios diferentes (figura 2), un en excelente estado de conservación (Elama, Urumea) e outro afectado por sistemas de extracción de auga paira a actividade hidroeléctrica (Leitzaran, Oria).
Como “ver” ás escuras?
Cando empecei a tese non sabiamos como o desmán utilizaba o seu espazo vital. Estudos anteriores analizaron a influencia dos factores ambientais na distribución do desmán, pero non determinaban a selección de hábitats forrajeros dentro das súas áreas de vida. Con todo, paira a conservación da especie é imprescindible coñecer cal é o hábitat preferido e paira iso deseñamos o primeiro apartado da miña tese: o estudo da ecoloxía espacial.
En total atropelamos e seguimos a 15 e 16 confíns en Elama e Leitzaran respectivamente, a través das ferramentas da telemetría de radio que nos permitían “ver” na escuridade (figura 3). Os puntos de actividade nocturna asignáronse a un do tres hábitats: rápidos, augas tranquilas ou pozos. Os movementos fose do reduto deste pequeno mamífero eran totalmente irregulares, realmente espontáneos. Aínda que a súa vida desenvolvíase nunha área fluvial de centos de metros, a maior parte do seu tempo transcorría en zonas concretas de poucos metros. Nadaba rápido paira desprazar a favor ou en contra da corrente. Podía realizar rapidamente centos de metros, a unha corrente de auga agradable desde o refuxio, e, una vez chegado, podía pasar horas nel, rexistrando frenéticamente os tramos de fondo. Estas longas estancias nestes “puntos quentes” producíanse, na maioría dos casos, en correntes de auga.
Paira medir a selección de hábitat do desmán comparouse o uso de hábitat coa dispoñibilidade en cada arroio. Así, vimos que o desmán prefire correntes de auga na zona de augas tranquilas e charcas. Os resultados apuntan a que esta selección era máis forte no arroio Leitzaran afectado as extraccións de auga, o que suxería que os hábitats menos preferidos podían ser aínda peores.
Con todo, a telemetría de radio non aclarou que a selección de hábitat do desmán producísese pola dispoñibilidade de forraxes en augas rápidas ou por outro motivo. Paira buscar una resposta a isto, foi imprescindible deseñar a segunda parte da miña tese, o estudo da ecoloxía trófica simultánea.
Elección do restaurante ambiente ou menú?
Como xa se comentou, é practicamente imposible observar o desmán na natureza, polo que paira determinar a súa afección á comida é imprescindible recoller os excrementos e analizar os restos das presas. Con todo, atopar os seus excrementos no río non é tarefa fácil, xa que as súas exercen as súas funcións en lugares escondidos. Con todo, un día de mostraxe deunos a casualidade de que ao cabo longo encántalle facer deposiciones en lugares artificiais (figura 4). Así, a análise das deyecciones almacenadas nos kaka permitiu realizar un estudo de escritura en resolución taxonómica fina non conseguida até entón.
Paira identificar ás súas presas (invertebrados acuáticos) a través das feces, utilizamos a técnica molecular de ADN metabarcoding. As técnicas moleculares son, precisamente, un valioso instrumento paira o estudo das dietas das especies ameazadas ou fugaces. Estas novas técnicas requiren, con todo, a elaboración dunha metodoloxía diferente paira cada caso. Por tanto, antes de nada, realizamos una proba piloto paira afinar a amplificación de PCR tanto das presas como do propio depredador.
Sentadas as bases paira a análise da selección forrajera, paira identificar as capturas consumidas e describir a dieta, realizouse unha análise do ADN de 94 excrementos en cada arroio. Paira describir a dispoñibilidade de forraxe recolléronse 10 mostras de cada un dos tipos de hábitat (en rápidos, augas tranquilas e pozos) de cada arroio utilizando una rede tipo Surber (figura 5 a). Os bichos recolleitos foron identificados no laboratorio (figura 5, b e c).
A dispoñibilidade de forraxes e a dieta variaban dun arroio a outro. A selección forrajera do desmán (dieta versus dispoñibilidade) tamén variaba segundo o río, máis tolo —máis selectivo— no seu mellor estado ecolóxico (Elamán) e máis oportunista no seu peor conservado (Leitzaran). Esta análise da selección forrajera permitiunos coñecer cales son as capturas que o desmán selecciona positiva ou negativamente (figura 6), pero non foi posible explicar a predilección do desmán pola corrente de auga. De feito, non eramos capaces de demostrar que os hábitats eran diferentes entre si desde a dispoñibilidade de pastos.
Na análise da selección nominal, tradicionalmente comparouse a forraxe consumida co dispoñible utilizando a taxonomía. Os depredadores, con todo, non o entenden por taxonomía: baséanse noutras características á hora de elixir a forraxe. Así pois, decidimos reanalizar os datos anteriores, realizando una segunda aproximación aos gustos da música. Nesta ocasión centrámonos máis nas características biolóxicas das presas que nas especies, na posibilidade de explicar a selección de hábitats a través das súas preferencias polas características das presas e en si as características preferidas eran diferentes dun río a outro. Paira inferir a afección polas características, volvéronse a comparar os invertebrados dispoñibles cos consumidos, pero nesta ocasión baseábanse en nove características biolóxicas (figura 7), das cales 4 estaban probablemente afectadas o tipo de hábitat (corrente de auga, pozo ou auga pacífica) e 5 eran consideradas independentes do hábitat.
A pesar das diferenzas na dispoñibilidade de invertebrados entre ríos e hábitats, a dieta do desmán e a selección forrajera foron moi similares en ambos os arroios (figura 8). Algunhas das características preferidas poden reflectir simplemente as características necesarias para que as presas vivan nas correntes, pero outras poden reflectir os criterios de selectividade do desmán respecto da profitabilidad das presas.
A maioría das categorías de capturas preferidas eran lixeiramente máis numerosas nas correntes de auga, e parecía que nesta ocasión seriamos capaces de falar de hábitats diferentes en función da dispoñibilidade de pastos. Con todo, as diferenzas entre hábitats eran pequenas, variaban dun arroio a outro, e concluímos que a corrente de auga non é seleccionada polo menú local, senón polo ambiente. De feito, algúns estudos suxeriron que paira o desmán pode ser máis fácil facer fronte á flotabilidad aproveitando as correntes de auga das correntes de auga e estar pegado ao fondo paira cazar e protexer de predadores.
Á velocidade, á procura da paz
A miña tese puxo de manifesto, a grandes liñas, a necesidade de velocidade á que se adoita chamar o desmán do Pirineo, que é imprescindible paira a súa supervivencia. Por iso, e pola súa tendencia a seleccionar presas concretas, tamén destaca o seu carácter de animal especialista. Neste contexto, púxose de manifesto a importancia de deseñar a xestión dos ecosistemas fluviais en función das necesidades do desmán.
Desgraciadamente, é posible que estea a bailar as últimas notas da súa sinfonía, o longo fuciño, porque a súa poboación está nos últimos tempos. A pesar de que no momento de comezar a tese estabamos sen saída, agora sabemos que as actividades de corrente que diminúen a dispoñibilidade das correntes, especialmente as extraccións de auga ou os desvíos de auga, inciden directamente na calidade de hábitat desta especie: tanto a construción de obstáculos nos arroios como a redución do caudal e a velocidade do fluxo de auga nos tramos desecados inciden directamente na dispoñibilidade de hábitats preferidos polo desmán. Por tanto, este tipo de investigacións parecen dar a impresión de que ao final temos algo maduro. Está nas nosas mans, pois, evitar a traxedia da novena sinfonía de Beethoven e crer na supervivencia do desmán para que continúe bailando na frenética paz nocturna.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
