Que ten a pataca para que lle guste a todos?

Analizando a historia da pataca obsérvase que ten a súa orixe en Ándelos americanos, onde se traballa moito no tubérculo chamado “papa”. Aínda que Pizarro tróuxoo á Península Ibérica en 1534, XVIII. Até o século XIX non se converteu en alimento dos humanos, xa que nun principio pensábase que a pataca causaba enfermidades. Pero a crise da agricultura que azoutou a Europa nese século provocou que este tubérculo cultivásese e alimentásese, chegando a Euskal Herria á segunda metade do século.

Contén una cantidade de auga do 65-78% e a maior parte da parte seca está constituída por glúcidos ou carbohidratos (20%). A máis abundante é o almidón. Sen graxa e con poucas proteínas (só 2%). O seu principal sal mineral é o potasio, aínda que a súa cantidade varía en función do tipo de pataca, a calidade da terra cultivada, o tipo de abono e o almacenamento. En canto ás vitaminas, son principalmente do grupo B e vitamina C, pero sabendo que a pataca a tomamos sempre cocida ou frita, o efecto da calor fai desaparecer case toda a vitamina C. Por último, os seus ingredientes conteñen as encimas amilasa e amilopectina, que fan que a dixestión da pataca non resulte complicada.

A pesar de que non presenta grandes problemas de conservación, non convén mantelos inactivos, xa que pola contra obteránselle uns brotes que non nos gustan e que lle darán un sabor desagradable. Neste caso a pataca adquire unha cor verdoso que indica a presenza dun alcaloide tóxico chamado solanina. Esta sustancia pode causar problemas intestinais e neurológicos. Por tanto, eliminade calquera zona verde que atopedes na pata.

Dixemos en varias ocasións que para que a nosa dieta sexa equilibrada, o 55-60% das calorías que inxerimos deben proceder dos carbohidratos. Paira poder chegar a esta cifra é imprescindible introducir a pataca nas nosas comidas diarias, especialmente como acompañamento de alimentos ricos en verduras, legumes e proteínas.

En principio non achegan demasiadas calorías, aínda que a forma de cociñalas teña moito que dicir: cocidas, ao vapor, fritas ou ao forno. As patacas fritas que tanto nos gustan son as menos vitamínicas e as máis enerxéticas porque absorberon moito aceite (Ollo! Si frítense en aceite moi quente, absorben menos), polo que se recomenda comer de cando en vez (2-3 veces por semana) e o resto de días cocidos, ao vapor ou ao forno. Cocer sen pelar ou cociñar ao vapor reduce a perda de vitaminas.

Tal e como mencionamos no título, non fagamos ningún desprezo a este alimento que é de gusto e conveniente paira a saúde de todos, coa escusa de engordar.

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila