O “ferro” ecuatorial, instrumento paira frear o firmamento
Una das fotografías máis interesantes que podemos facer os fotógrafos é a que salgue dirixida cara a Estrélaa Norte. Deixando o obxectivo aberto durante varias horas, obtense una fotografía de liñas curvas, xa que todas as estrelas do firmamento desprazaríanse ao redor da Estrela Polar. Poderiamos dicir que o movemento aparente do firmamento quédanos fosilizado, pero esta espectacular fotografía móstranos as limitacións paira fotografar os astros do ceo. A detección de obxectos de pouca luz require longos tempos de exposición e, ao virar a Terra sobre o seu eixo, a medida que avanza o tempo, o movemento aparente das estrelas fíxase como una liña curva en negativo.
Por iso, necesitamos algunha ferramenta paira seguir o movemento das estrelas paira “frear” o seu movemento. Por tanto, paira fotografar o firmamento, a miúdo utilízase unha montaxe ecuatorial pesado, incómodo, caro e de difícil instalación.
Con todo, nós podemos facer un instrumento sinxelo e barato paira frear este movemento, polo menos durante uns minutos, obtendo fotografías da Vía Láctea, as nebulosas, as galaxias e algúns obxectos de pouca luz.
Este aparello, denominado “lámina” ecuatorial, está formado basicamente por tres táboas articuladas de madeira. A táboa na que se fixa a cámara debe moverse coa mesma velocidade angular aparente das estrelas (revolucións por día). Este movemento lento obtense polo desprazamento dun parafuso que se move a unha velocidade de xiro/minuto. Outras dúas láminas formarán o ángulo de latitude da zona e o conxunto deberá estar dirixido cara a Estrélaa Norte paira conseguir un seguimento preciso (ver figura 1).
Como poderiamos facer o ferro” ecuatorial?
Una vez que adquiras as ferramentas e materiais indicados na táboa, prepararás o teu ‘ferro’ ecuatorial seguindo os pasos que se detallan a continuación.
No panel c sinalaremos con lapis os pés e os orificios das guías. Tamén os orificios da banda de piano en todas as táboas. A continuación fixar as guías (ver figura 1). Antes de meter as partidas convén marcar os buracos co trade. OLLO! Respecta o sentido da construción, xa que no resto dos casos deberás acudir ao Hemisferio Sur paira facer un bo uso do aparello!
Nas dúas caras pequenas da táboa b, a 7,5 cm da aresta, mediante o trade realizarase un orificio de 3,5 mm de diámetro e 20 mm de profundidade, introducindo un parafuso (d) de 4 mm sen cabeza, deixando 10-15 mm no exterior. Para que quede máis forte, colócase un pouco de cola no buraco (ver figura 2).
O parafuso utilizado paira empuxar a táboa a, si é de tamaño de fío 80 (f), colocarase a 183 mm da banda. Perfórase a táboa e colócase una porca (g) por cada lado una vez introducido o parafuso. As porcas péganse con cola (ver figura 3).
O tamaño de fío deste parafuso está relacionado coa súa localización. Coa velocidade angular (en revolucións por minuto) que se dá ao parafuso, co seu paso e localización, obtense a velocidade angular da táboa a en volta/día.
Se se utiliza un parafuso doutra medida da raia, calcularase a distancia á que debe situarse. Paira iso utiliza a seguinte fórmula:
R = 229,3 x paso do parafuso en mm
Este ‘R’ indica a distancia á que debe situarse o parafuso e da banda. Tendo en conta esta distancia hai que axustar o tamaño das táboas.
A fórmula anterior obtense a partir de:
‘R’ = v/w
onde
- v = velocidade lineal do parafuso = paso da raia/60 (mm/s)
- w = velocidade angular da táboa a = da Terra = 2 /24 x 60 x 60 (rad/s)
As táboas c e b uniranse cun piano/banda de 22 cm. En cada parafuso (d) hai que colocar una arandela e no seu lugar as guías e as porcas de bolboreta (ver figura 4).
Dado que existen diferentes tipos de rótulos con tripodos fotográficos, hai que buscar o mellor método de fixación (normalmente búscanse os parafusos, porcas e porcas de bolboreta correspondentes) (ver Foto 1). No entanto, antes de amarrar as táboas a e b, na táboa a, a un centímetro e medio aproximadamente do bordo superior, é necesario realizar un buraco paira introducir o parafuso correspondente ao rótulo.
Como se comentou anteriormente, en lugar de comprar a rótula do trípode, poderiamos facelo nós. Paira iso hai que ter en conta a figura 5 e a fotografía da páxina 65.
Por último, amarrar as táboas a e b cos que imos. OLLO! Respectarase o sentido construtivo (ver figura 6).
Una vez terminada, o ‘ferro’ ecuatorial que creaches é similar á que se ve na foto da páxina 64.
Paira levalo quítase o parafuso f e una vez encartado cóllese o tamaño dun libro.
Uso
Xa sabes como crear o dispositivo, lector. Agora, antes de empezar a utilizalo, indicámosche os puntos a ter en conta. En primeiro lugar, debes coñecer a latitude do lugar que vas utilizar. Por tanto, una vez representado o ángulo de latitude correspondente nun cartón sólido, recortaralo. Una vez introducido este cartón entre as táboas c e b, mediante as porcas de bolboreta das guías fíxase a súa latitude.
Paira sacar fotos, en cambio, sobre unha parede, ou mellor si é no trípode, podes colocar o ‘ferro’ (si vas utilizar o trípode, no centro da táboa c tes que facer un buraco paira poder fixar o ‘ferro’ mediante o parafuso do trípode) e dirixir o eixo da banda entre a (ver figura 1) cara a Estrélaa Norte.
Antes de colocar o “ferro” ecuatorial e sacar a foto, debes ter en conta:
- A cámara na posición b, enfocada no infinito e a selección do número máis pequeno (a maior apertura) a escala de diafragma.
- Que é obrigatorio o uso de cable paira facer clis.
- Recoméndase o uso de película sensible de 400 ASA ou superior.
- Dado que tras pulsar o obturador débese mover a lámina h cunha velocidade de xiro/minuto (por exemplo, seguindo o movemento da agulla de segundo dun reloxo), recoméndase realizar prácticas previas.
- O tempo de exposición máis adecuado é de 2 a 10 minutos.
Por último, con este aparello podes sacar nebulosas, galaxias, amplas zonas da Vía Láctea, cúmulos abertos, planetas… Por tanto, podes mergullarche nun espazo profundo e coa axuda dun programa informático podes atopar o que non se pode ver a primeira ollada.
Xa está nas túas mans a montaxe do aparello lector e a posibilidade de realizar as túas propias fotografías. Nós facilitámosche a información necesaria paira iso.
Así que ánimo e a ver que tipo de fotos sacas.
Que se necesita paira facer o ferro”?
Ferramentas
- Desaparafusador
- Regra
- Chaves de porcas
- Sierra de corte de ferro
- Trade
Materiais
- Cola similar a “Aralite”.
- Tres taboleiros contrachapados de 15-20 mm de espesor: a 20x15 cm de superficie, b de 22x15 cm e c de 25x15.
- Dous partes da banda de piano de 15 mm de ancho: de 22 e 15 cm.
- 20-25 pardas de 3 mm de diámetro e 15 mm de lonxitude.
Con este aparello podes extraer nebulosas, galaxias, amplas zonas da Vía Láctea, cúmulos abertos, planetas… Por tanto, podes mergullarche nun espazo profundo e coa axuda dun programa informático podes atopar o que non se pode ver a primeira ollada. - (d) 2 parafusos de 4 mm de diámetro e 35 cm de lonxitude. (Hai que cortar a cabeza.)
- (e) Dúas porcas de bolboreta de 4 cm de diámetro.
- (f) Lonxitude 5-6 cm, diámetro 5 cm e parafuso de 80 fíos. É dicir, 5-80 metros. (O tamaño de fío deste parafuso é moi acedo, xa que condiciona a lonxitude das táboas.)
- (g) Tres porcas e pantalóns correspondentes a este parafuso.
- (h) Lámina metálica “Mecano” de 4x15 cm de madeira ou similar.
- (i) Dous guías de 15 cm. Mediante estas guías podemos aplicar a latitude correspondente á prancha. Nas tendas de bricolaxe pódense atopar diferentes modelos, ou ben se poden facer nós mesmos cunha táboa de madeira de 15 mm de ancho, 3 mm de espesor e 15 cm de longo.
- (j) Rotula de tripodes fotográficos (pódese adquirir en tendas de fotos).
- (j’) A outra opción é facer nós en lugar de comprar a rótula. Sairanos máis barato pero temos que traballar máis (ver figura 2). Paira iso necesítase o seguinte material:
- Dous parafusos dun cuarto de polgada de diámetro e 6 cm de lonxitude e as súas correspondentes porcas e porcas de bolboreta.
- Perfil “L” perforado de 4 cm de lonxitude e dúas porcas e dous parafusos necesarios paira a súa unión.
- Taco de madeira 3x2x8 cm.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
