Patxi Ormazabal: “O medio ambiente non é só responsabilidade das institucións”
ZETIAZ- Elhuyar : Recentemente o Goberno Vasco ha dado a coñecer as Directrices de Ordenación do Territorio. Que achegaron á ordenación do territorio da CAPV? Cales son os seus principais obxectivos? Como se relacionan os SDC coa protección do medio ambiente?
Patxi Ormazabal : En primeiro lugar quixese lembrar o establecido no Convenio Europeo paira a Ordenación do Territorio, que define a ordenación do territorio como expresión da política económica, social, cultural e ecolóxica da sociedade. Isto significa que, con outras palabras, o territorio concíbese na súa totalidade, é dicir, dentro da localización espacial e da propia sociedade. Neste sentido, a través do SDC realízase un diagnóstico da situación actual, detéctanse os problemas existentes e proponse medidas paira incrementalos, clarificando en todo momento a protección do medio ambiente nos diferentes usos do territorio.
En concreto, os SVDC afirman claramente que o deseño do territorio debe realizarse sempre valorando e tendo en conta os recursos naturais, o que, por suposto, contribuirá á nosa calidade de vida. Ademais, considérase que as condutas a favor do medio natural deben ser máis activas, é dicir, que para que o medio volva ao seu estado orixinal hai que traballar activamente. Desta maneira poderemos apostar polo desenvolvemento sustentable, asegurando a participación da cidadanía en todos os procesos de desenvolvemento e planificación.
C.D. : En canto á estrutura interna e externa das cidades, como ve o futuro do noso tecido urbano?
P. Ou. : A verdade é que son optimista desde o punto de vista da planificación, xa que o SVDC supón un avance importante na ordenación do territorio dunha maneira global. Neste momento estamos nunha fase intermedia, a través dos denominados Plans Territoriais Parciais e Sectoriais, que logo se van a vincular coas formulacións municipais. Creo que están concienciados da importancia do urbanismo en todos os municipios da nosa Asociación, polo que na miña opinión, vaise a interiorizar a necesidade de ter en conta todas estas planificacións e a súa posterior aliñación coa formulación xeral realizado.
C.D. : Até que punto baséase o desenvolvemento das nosas cidades no respecto ao medio ambiente? As nosas estruturas urbanas e de transporte son altamente dependentes do automóbil e non parece que sexa, polo menos desde o punto de vista ambiental, a situación máis adecuada, ten o Departamento conciencia diso? Como ve a evolución desta situación?
P. Ou. : Iso é o que sabemos! De feito, á hora de redactar os SDC tivemos que analizar en detalle a situación das cidades paira detectar os problemas que afectan á nosa calidade de vida. De acordo con este diagnóstico defínese como se realiza a ordenación, paira o que se realizan instrumentos de planificación e avaliación de impacto ambiental que, como é sabido, son instrumentos de prevención.
C.D. : O desenvolvemento urbanístico e económico das cidades e pobos do noso país parece a miúdo dependente dos tempos ou formas. Hai uns anos veu a moda dos polideportivos, todos os pobos necesitaban un polideportivo, a continuación acendíase a febre das zonas industriais e hoxe en día son portos deportivos de moda. Polo menos algúns destes proxectos afectan a contornas naturais ricos: Porto deportivo de Zumaia e zona industrial de Motondo en Orio. Menciónanse as razóns económicas como fundamento destes proxectos. Cal é a actitude do seu Departamento ante estes casos? O desenvolvemento económico debe afectar á protección da natureza?
P. Ou. : Non. En calquera caso, eu non o relacionaría coa moda; as necesidades que ten una sociedade desenvolvida como a nosa son as que inciden niso, xa que en ocasións as infraestruturas crave paira o desenvolvemento sitúanse en áreas bastante sensibles desde o punto de vista ambiental. Por iso dixen antes que debemos apostar polo desenvolvemento sustentable, un modelo de desenvolvemento que garanta o equilibrio entre as necesidades da sociedade e o patrimonio natural. En Zumaia, por exemplo, tivéronse en conta moitos factores e tivéronse que ver as prioridades tomando medidas correctoras. Non cabe dúbida de que os humidais son especialmente importantes e valiosos, polo que as medidas de protección dos mesmos recolleranse no Plan Territorial Sectorial que estamos a elaborar, así como na comarca costeira tras a transferencia da Xestión da Costa. Se todos esforzámonos niso, o desenvolvemento económico será compatible coa protección da natureza.
C.D. : As responsabilidades ambientais na CAPV distribúense en polo menos tres niveis administrativos: Concellos, Deputacións e Goberno. Como afecta isto á política ambiental e á súa organización e seguimento? Estás de acordo con esta repartición? Se non estás de acordo, como verías una distribución adecuada de responsabilidades e responsabilidades ambientais?
P. Ou. : A estrutura da Administración, por suposto, non corresponde ao Departamento senón á lei aprobada polo Parlamento Vasco. O impacto máis importante é a necesidade de coordinar o traballo de todas as institucións. Hai que ver claramente cal é o ámbito do medio ambiente dentro da Asociación e paira iso estamos a traballar no marco legal, segundo o cal a potestade lexislativa será outorgada ao Goberno Vasco nos casos nos que estas competencias estean nas nosas mans e tanto as Deputacións como os Concellos terán a capacidade de facer cumprir estas leis. En calquera caso, quero subliñar a importancia da coordinación de esforzos e a participación de todas as institucións e axentes sociais, xa que o medio ambiente non é responsabilidade do Goberno ou do Departamento, senón de todos os cidadáns.
C.D. : Ao fío da pregunta anterior, a repartición de responsabilidades xerou polo menos dous problemas ao Departamento: Urdaibai e Txingudi. Como se atopa nese momento a situación destes dous humidais?
P. Ou. : En Urdaibai estamos a cumprir coas decisións do Parlamento Vasco; está elaborado o Plan Xeral de Uso e Xestión, o Padroado, a Comisión Permanente e o Director cumpren as súas funcións e neste momento estamos a traballar no Plan de Armonización e Desenvolvemento das Actividades Socioeconómicas. Isto significa que estamos a consolidar modelos de desenvolvemento económico respectuosos co medio ambiente, é dicir, propomos un modelo de desenvolvemento sustentable paira Urdaibai. En canto ao humidal de Txingudi, déronse pasos paira a creación dunha Mesa de Topagunea que poña remedio á situación que xerou algúns problemas. Todos os axentes implicados dalgunha maneira neste tema saben cal é o seu obxectivo e na Mesa avanzouse notablemente na cohesión e coordinación social da comarca. Estamos a expropiar terreos de Plaiaundi paira a súa reutilización e, en definitiva, paira protexer os ecosistemas que acollerán adecuadamente ás aves que migran. Isto, ademais, só redundará en beneficio ambiental paira Hondarribia, Irun e a comarca en xeral.
C.D. : Despois de dous anos e medio de dedicación ao Departamento, que balance farías do traballo realizado? Cales foron os puntos claros e os escuros? Velos en condicións de cumprir cos obxectivos que marcaron inicialmente?
P. Ou. : Nós fixamos os obxectivos na V Comisión Europea. Son as que se prevén no proxecto, xa que, dada a amplitude das mesmas, eu valoro positivamente o que viña facendo até agora. Aclaráronse e desbloqueado asuntos que son bastante conflitivos: Urdaibai, Txingudi, DOT, lindane, etc., e neste momento estamos a elaborar una nova Lei Marco Ambiental que suporá un paso máis. En canto aos residuos tóxicos, púxose en marcha o Centro Avanzado de Reciclaxe de Zamudio, están a introducirse a minimización e as tecnoloxías limpas nos procesos produtivos, comezáronse a recuperar as zonas totalmente deterioradas e estanse dando todos os pasos necesarios paira solucionar o problema do lindane e as súas terras contaminadas. Eu creo que a valoración, no que se fixo, é positiva e debemos ser optimistas, aínda que aínda haxa moito por facer.
C.D. : Cal é o principal reto da política ambiental do noso país?
P. Ou. : Na miña opinión, xestión adecuada de todos os residuos e da auga. Por unha banda, a recuperación da calidade da auga mediante o impulso de programas de saneamento e, por outro, a adecuada planificación do tratamento de todo tipo de residuos.
C.D. : En Bizkaia recorreuse ás incineradoras paira o tratamento de lixos urbanos. En Gipuzkoa desestímase. Cal é a política do Departamento en relación ás medidas de tratamento de lixos urbanos?
P. Ou. : Nós buscamos fundamentalmente a redución, a reutilización e a reciclaxe, ao que se dirixe a nosa política, pero os últimos residuos deberán recollerse ou queimarse en vertedoiros, sempre de acordo co que diga a Comisión Europea e prevendo a contaminación das solucións. Esgotados todos os demais, a incineración é a solución final.
C.D. : IHOBE é a sociedade ambiental do Goberno Vasco. Cales son exactamente as funcións e recursos de IHOBE?
P. Ou. : As áreas de traballo máis propias de IHOBE son os residuos e o chan contaminado sobre os que traballa paira a caracterización do chan, a minimización de residuos na industria ou a implantación de novas infraestruturas ambientais, planificando actividades e propondo novas iniciativas. As funcións de IHOBE están dirixidas a incrementar a competitividade da industria vasca a través da incorporación do factor ambiental. Ademais, trata de aumentar as carencias tecnolóxicas e/ou de procesos da industria. Por tanto, IHOBE propón estratexias novas e innovadoras paira a resolución dos problemas ambientais que temos.
C.D. : Existe colaboración ambiental coas outras dúas partes administrativas do País Vasco, Navarra e Iparralde?
P. Ou. : Existe un acordo entre Aquitania, Euskadi e Navarra, no que se integra a Comisión de Medio Ambiente. Froito desta colaboración é o catálogo de humidais elaborado, entre outros estudos. Tamén denominamos Axudas Ambientais e analizamos conxuntamente as demandas.
C.D. : Quizá una pregunta comprometida: é partidario de tentar reintroducir nas nosas montañas animais emblemáticos como o lobo e o oso?
P. Ou. : O lobo, por exemplo, está a entrar de forma espontánea entre nós, sempre estivo aquí e agora, por exemplo, entra en Álava desde Burgos e León. Nós apostamos pola diversidade biolóxica, polo mantemento de todas as especies e creemos que hai que facelo de forma controlada, sen causar danos. No caso do Artza habería que facer estudos de viabilidade ou non da reintroducción, pero non estou de acordo co pequeno tamaño do noso territorio e as estruturas de estradas que me parecen difíciles.
Garoña : ameaza Gorbea : interiorización Lindano : compromiso paira a solución Lobo : mito Piñua : mercantilismo Salmón : elegancia, rapidez Humidal : biodiversidade Reciclaxe : futuro Forno de incineración : último recurso IHOBE : axuda Itoiz : cabezonería |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
