MARATÓN: a carreira máis popular
Pero bo, o Maratón (XIX) que se celebra en Donostia dentro duns días deume a escusa paira preparar este pequeno traballo de hoxe e perdoaranme que a proba máis longa de todas as carreiras sexa o eixo da miña actividade. O maratón de San Sebastián é una das moitas carreiras deste tipo que se celebran por todo o mundo, aínda que ten as súas propias características (dificilmente atoparás un lugar mellor paira correr! ).
Os asistentes saben perfectamente que a mera finalización da proba ten méritos suficientes. Esta loita contra o cronómetro é una tarefa moi dura, e o mero feito de acabar supón gañar por chegar á meta, como paira o primeiro, paira o resto.
Como ben saben os que hoxe en día practican o maratón, paira gozar (si é posible dicilo) é imprescindible una boa preparación. A visita a un especialista en medicamento deportivo é case obrigatoria antes de iniciar un esforzo desta medida. O médico, ademais de valorar o estado xeral de saúde, daranos consellos sobre o ritmo cardíaco medio dos primeiros adestramentos e o límite de latexados que pode sufrir o corazón no seu máximo esforzo.
Ademais, non hai que esquecer que a realización dunha carreira deste nivel tamén afecta directamente á vida: o tabaco e o alcol están prohibidos, por suposto, e convén descansar entre seis e oito horas diarias. A nutrición non ten por que ser especial, polo menos paira un corredor non punteiro, pero se recomenda introducir na comida pouca cantidade de hidratos de carbono refinados, froitas, verduras, fibra e auga, evitando no posible graxas, doces e bebidas carbonadas.
Primeiros pasos na preparación
Os primeiros entumentos adoitan ser especiais pero moi importantes. Non te preocupes se só fas un par de quilómetros. Se o corpo está ben, será capaz de ir acumulando quilómetros, aínda que sexa lentamente, até conseguir a resistencia necesaria paira terminar o maratón. A partir de aí, cada un buscará o ritmo da súa progresión en función da súa aptitude deportiva, idade e tipo de fibras musculares.
É recomendable empezar canto antes a acumular quilómetros. Case sen darche conta, despois duns meses de adestramento e de percorrer polo menos 500 quilómetros (xa romperías unhas zapatillas), estarás listo paira recoller os froitos de seméntaa. É hora de estar tranquilo. Se chegaches até aquí, todo vai ben. E non esquezas que confiar en terminar a carreira é fundamental paira poder afrontar a proba.
Os adestramentos da última semana realizaralos seguindo a marcha prevista, sen “fazañas” de última hora. Non deberían ser sesións demasiado duras, pero si longas, chegando a uns 20 quilómetros até cinco días antes da proba. A partir de aí, o máis prudente é coidar o músculo, facendo trote durante dous ou tres días durante unha hora ou hora e media. Durante os últimos sete días a alimentación será algo especial, rica en hidratos de carbono non refinados (macarrón, espaguetis, etc.). ).
Doutra banda, tamén hai que mirar ben a roupa e, por suposto, as zapatillas son as máis importantes. Como é sabido, as carreiras non son o momento idóneo paira experimentar, polo que estrear zapatillas ese día é un erro. Debes coñecer ben as zapatillas antes da carreira, serán estables (a lixeireza será considerada como una característica secundaria), sen apenas notar que se adaptan ou se adaptan ben ao pé e sen gastar adóitea, para que non se produzan bochas. Un consello é que entre a punta do dedo pulgar do pé e a zapatilla haxa un espazo de medio centímetro.
E por suposto, durante o adestramento, cada dúas semanas ou por exemplo, convén limpar as zapatillas para que non se perda a flexibilidade e quítese a suor que se acumula. E despois de preocuparche polas zapatillas, tamén lle prestarás atención á roupa. Os calcetíns, pantalón e camiseta serán de cores claras, brancos a elixir, e de tecido natural como algodón. En canto aos calcetíns, elixe aos que non teñen costura, porque cando hai que percorrer tantos quilómetros, o que parece una bobada pode mesmo acabar coa carreira.
Chega o día
Recoméndase descansar dous días antes da carreira, normalmente o venres, xa que o sábado pola noite estará un pouco nervioso. O sábado, ou a véspera de carreira, leva una vida tranquila paira evitar que ocorra un pico de accidente que expoña todos os esforzos realizados até o momento. Na cea da noite cómese a pasta como ao mediodía, pero na medida necesaria paira poder descansar correctamente.
Chega o día da carreira. Tres horas antes do maratón, levanta!, levántache da cama. Una ducha, non o baño, paira “espertar” o corpo, paira empezar a polo en ton e a almorzar. Nin azucre, nin leite, poden darse indigestiones e (en calquera caso, a experiencia persoal é máis valiosa que os consellos xerais, é dicir, os que xa se probaron). Os zumes, o café, a froita e os cereais son apropiados paira empezar o día. A partir de agora e ata que escoitas a orde de saída, collerás auga en pequenos trucos paira non ter sede. E coidado cos doces, que son os principais responsables da temida sensación de mal vento ou de “calma”.
Estando no punto de carreira, fregar ben coa vaselina as axilas, a parte interna das coxas, os peitos e os dedos, sobre todo se fai calor, evitando así as escofinas. En canto ao quecemento, faralo en función da experiencia que teñas, ao teu ritmo. No entanto, antes de comezar a carreira é necesario tirar certos músculos, dentro ou fóra dos exercicios de quecemento.
Bo, xa estás listo paira empezar. Antes de saír, oriente, coidado coa adrenalina, xa que a euforia desmedida pode causar máis danos que beneficios. Empeza amodo, a un ritmo relativamente lento, reducindo lixeiramente as zancadas; ten en conta que é mellor facer a segunda parte da carreira máis rápido que a primeira. A dificultade real da proba comeza aproximadamente a partir do quilómetro 25. Toma a auga e os líquidos que che ofrecerá a organización en diferentes zonas, porque viranche ben paira evitar a deshidratación e as cambras.
E a partir de aí terás que pór no teu traballo ao lector, á túa forza, á túa mente e á túa capacidade. Sorte e felicidades por adiantado!
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
