Hasiera »   Erreportajeak »   Glaukoma garaiz diagnostikatzea, funtsezkoa

O diagnóstico precoz do glaucoma, fundamental

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Cando realizou a súa última revisión visual? Non te acordas? Bo, poida que os nosos ollos necesiten máis atención. De feito, o glaucoma é una das enfermidades máis frecuentes no ollo, e si non se trata adecuadamente e a tempo pódese perder total ou parcialmente a vista. Un grupo de investigación da UPV está a traballar paira impedilo e recentemente recibiu un premio.

O prestixioso American Glaucoma Foundation premiou o proxecto da Facultade de Medicina da UPV. Esta organización premiou por primeira vez una investigación europea.

O obxectivo do proxecto é crear modelos animais con glaucoma nos que se poidan investigar os mecanismos celulares e moleculares causantes da enfermidade. Este grupo traballa con porcos.

Pretenden definir metodoloxías que permitan previr a enfermidade ou, polo menos, permitir un diagnóstico rápido e desenvolver terapias paira frear a cegueira causada pola enfermidade. Grazas ao premio, os investigadores recibirán un total de 120.000 dólares en dous anos.

O equipo dirixido por Elena Barrio, que conta con oito investigadores, recibiu recentemente o primeiro premio do ONCE na 3ª edición dos Premios Internacionais á Biomedicina, a I+D e as Novas Tecnoloxías paira Cegos.

Glaucoma

A enfermidade que sofre o globo ocular caracterízase por un dano irreversible nas fibras do nervio óptico. Isto é debido ao aumento da presión interna do ollo.

Glaukoma provén do grego e fai referencia á cor verde que toma a pupila (glaukos = verdel).

Pero por que se forma o glaucoma? A estrutura do globo ocular alimenta ao humor no interior do ollo. O humor é un líquido totalmente transparente ou fluído que é atravesado pola luz. Así, a luz incide na retina sen interferencias. O humor líquido fórmase no corpo ciliar e móvese a través da pupila até chegar á cámara dianteira do ollo. Alí alimenta a superficie anterior do cristalino e a córnea. É un tráfico moi simple. Pero cando se altera poden xurdir graves problemas.

Si á cámara dianteira do ollo entra máis líquido do que pode saír, a presión aumenta e esta presión é soportada polas fibras do nervio óptico. A presión do humor intraocular varía dunha persoa a outra, xeralmente entre 12 e 21 mmHg.

O glaucoma é una das enfermidades máis frecuentes no ollo; cada ano diagnostícanse dous millóns de casos novos no mundo. A existencia de antecedentes familiares, a idade e a raza son algúns dos factores determinantes da enfermidade. Na maioría dos casos do glaucoma, a presión ocular aumenta provocando a morte das células da retina ata que o enfermo queda cego.

Ademais, os especialistas que tratan o glaucoma enfróntanse a un grave problema: non aparecen síntomas ata que a enfermidade está moi avanzada e, polo momento, non se sabe por que morren as células.

Canto antes detéctase o glaucoma, máis eficaz é a posibilidade de tratamento. Con todo, en enfermidades que inicialmente non presentan síntomas, a única forma de diagnosticalas é mediante un exame do oftalmólogo.

Por tanto, tendo en conta que a detección temperá é fundamental paira evitar a perda de visión, convén realizar una revisión visual periódica. Ademais, una vez alcanzada una determinada idade, uns 50 ó 60 anos, todos deberiamos analizar a vista con certa frecuencia (medir a presión interna do ollo, etc.), xa que a mesma idade é un factor de risco.

www.ihobe.net

Tipos de glaucoma

Aínda que os oftalmólogos distinguen decenas de tipos, os máis básicos son só tres:

Glaucoma congénito: pasa de pais a fillos. Inmediatamente despois de nacer, o neno, ademais de emitir numerosas bágoas e fotofobia, ten un gran globo ocular.
Glaucoma crónico de ángulo aberto: é o máis frecuente e produce fallos no sistema de eliminación do líquido. Aos poucos e sen que aparezan síntomas, a detección temperá non é fácil. Só se pode diagnosticar medindo a presión interna do ollo.

• Glaucoma agudo ou de ángulo pechado: aparece de forma brusca e produce moita dor coma se estivese cravado no ollo. A visión diminúe bruscamente, o paciente vea borrosa.

Os síntomas do glaucoma congénito e do glaucoma agudo son ben coñecidos desde os inicios da enfermidade, a diferenza do glaucoma crónico. Neste último, ao principio non se perciben síntomas e cando aparecen, como o nervio óptico adoita estar danado, pérdese a vista: só ven ben as cousas que están diante, mentres que as laterais ou as que se miran polo contorno do ollo son dificilmente visibles. Esta perda de visión é cada vez máis grave si non se dá solución.