Chaccheo

A orixe do costume de masticar a folla de coca é descoñecido e moi antigo. Nos pobos andinos chámase chaccheo. Ese é o son que fonéticamente correspondería ao castellano3. Pero non se trata só de masticar as follas de coca…. A cocaína hai que sacala! Como?

Os peruanos afirman que a masticación simple de follas vexetais non ten ningunha influencia, polo que mesturan na boca con saliva de coca e llipta ou tocra (una arxila negra, una mestura de sodio, potasio, aluminio e silicato de magnesio), e o que inxeren é o zume así producido. Nas poboacións costeiras utilízase o carbonato cálcico das cunchas mariñas ou os seus pos. Os colombianos mastican coca con bicarbonato sódico. Noutras zonas só engaden azucre.

Un chacchador sabe elixir a sustancia adecuada en función do tipo de folla de coca, sacando un bo mollo á máis amarga e fresca. Con todo, a función das arxilas e coquillas é non romper as células de forma indiscriminada, mellorando o proceso de homogeneización e conseguindo así una cocaína máis lixeira. Como se indicou anteriormente, as follas de coca antes de ser tratadas no laboratorio con ácido diluído se maceran na solución de carbonato cálcico. Os indíxenas fan o mesmo co chaccheo na boca.

Parece ser que o costume de masticar fungos ou plantas paira obter sustancias desexadas realízase en moitos lugares do mundo e de forma similar. En case todo o sueste de Pacífico, Polinesia, Malaisia e Asia, utilízase un narcótico extraído de 4 bayas de betel. Sorprendentemente, os autóctonos, do mesmo xeito que os pobos andinos, mesturan os seus froitos co po de cuncha, o carbonato. Na India se mastica a mestura buya de betel, palmeira areca, noces e pos de cuncha. Aínda que arroiba os beizos e a saliva, utilízase como estimulante e secante.

Serras. Andes, de máis de 6.000 m. de altura, que pode causar problemas de adaptación a persoas que viven máis abaixo (ás veces até a morte). (M.E. En Laguardia)

Paira chacchar, as follas introdúcense una tras outra na boca ata que se fabrica una bolita á que se lle engaden sustancias minerais. O primeiro zume tírase, salvo que o receptor teña malestar estomacal, nese caso trágase. Aos poucos fórmase una pasta compacta na parte inferior da boca e se mastica lentamente até obter o zume total.

O interior da boca perde sensibilidade e a lingua engrósase”, sente coma se estivese inchada pola capacidade anestésica da cocaína. O efecto prolóngase durante dous ou tres horas dependendo do tipo de coque e algúns chacchadores teñen o costume de queimar o cigarro negro.

Cando os indíxenas conseguen una situación de felicidade ou clímax a través da coca, din “armoume a coca”. Segundo os antropólogos da Universidade de Trujillo, a acción de masticar a planta é un rito relacionado co destino do individuo humano. Por iso, a primeira folla do chaccheo salgue con atención, pásase entre os dentes, quítase a nerviación e déixase a parte zumenta na boca. Se só salgue o nervio medio, esa persoa terá un “bo chaccheo”, é dicir, estará ás portas da felicidade da vida (terá traballo, saúde, amor…). Pero si saca os nervios laterais ou parte da folla, será una sinal de desgraza.

Chacchado destaca a importancia de deixar a coca cando se necesita, xa que non todo o mundo sabe facer o chacchar correctamente. Todos eles, no canto de masticar, aconsellan e fan bicar as follas con respecto. Deste xeito, din que ao seguinte sácaselles o zume máis intenso e saboroso.

Os agricultores realizan tres ou cinco etapas de chaccheo ao día. Tras o almorzo lixeiro, ao amencer, o home salgue ao terreo preparando a primeira toma de coca. Cara ás nove da mañá toma un novo período de chaccheo e volve descansar até recuperarse. Ao mediodía come e colle a coca cara atrás. Segue traballando toda tárdea e á tardiña realiza un terceiro descanso mentres realiza a cuarta sesión de coca. Se o traballo é colectivo, collerá a quinta tempada de chaccheo con augardente e chicha (cebada de millo).

As follas secas levan nunha bolsita de la, a arxila ou as coquillas nunha cabaza, de onde se extraen cunha espátula. Cando ris polas beiras andinas é case imposible non atopar dentes brancos, beizos verdes e homes cunha bolita de coca na fazula. Con todo, o costume do chaccheo foi sobre todo masculina.

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila