Televisión de alta definición (R.I.) TV)
Máis ou menos todos vimos as imaxes dos Xogos Olímpicos de 1992, pero moi poucos verían esas imaxes en Televisión en Alta Definición. E é que aínda van tardar uns 10 anos ata que as televisións do noso fogar teñan este sistema.
Nas seguintes liñas analizaremos que é a Televisión en Alta Definición, pero imos coñecer primeiro a historia da Televisión que coñecemos.
O sistema de televisión que coñecemos actualmente é o denominado PAL. As características son: Ten una resolución de 625 liñas, una frecuencia de campo de 50Hz, una relación de imaxe de 4/3 e as imaxes en cor.
Como no ano 1930 comezaron as primeiras emisións de televisión, estas características da televisión non variaron, salvo o cambio de branco e negro a cor.
Desde a década dos 30, o obxectivo tecnolóxico da televisión foi alcanzar una calidade de imaxe equivalente a 35 mm de resolución de cine.
Nos anos 50 introduciuse a cor, compatible co sistema en branco e negro. Paira introducir esta novidade realízase un cambio de ancho de banda até 7,5 MHz.
Como coa mesma televisión podíase ver una sinal de cores, este cambio non supuxo un trauma, nin nas televisións domésticas nin nos profesionais. (Hai que dicir, con todo, que 15 anos despois da consolidación dunha forma de televisión en cor).
Aínda que este cambio foi importante, a resolución da televisión era similar, lonxe das imaxes do cine.
En 1968 os xaponeses comezaron os estudos paira crear un sistema equivalente a 35 mm de formato.
En 1970 a televisión pública xaponesa NHK presentou un novo modelo: Resolución de 1.125 liñas, relación 5/3, con frecuencia 60 Hz e ancho de banda 30 MHz.
Con todo, este sistema non se axusta ao resto de modelos actuais.
Nos anos 70 e 80, a NHK comezou a utilizar este sistema. Preparáronse equipos de gravación, emisión e recepción. Actualmente, a Televisión de Alta Definición xaponesa emite emisións de 8 horas diarias a través do seu satélite.
Con todo, as empresas europeas (Philips, Thompson, Bosch…), ante os obxectivos dos xaponeses, decidiron non aceptar o novo modelo xaponés na Asemblea do CCI reunida en Duvrovnik en 1986.
Paira idear un novo modelo de Televisión en Alta Definición en Europa, o EVE creou o programa “Eureka 95” tras catro anos de atraso.
A razón pola que se inventou outro campo era que o modelo xaponés non se axustase ao sistema PAL.
Este novo programa europeo ten diferentes aspectos:
EU 95 está a investigar no equipamento de produción e EU281 na transmisión do fluxo binario.
Philips e Bosch crearon simultaneamente una asociación (BTS) paira preparar equipos paira o novo modelo europeo. Este novo modelo caracterízase por:
1250/50Hz, relación 16/9 e ancho de banda de 30 MHz. Todas estas características coinciden co modelo actual de televisión (1.250, que duplica aos 625).
Así, a finais de 1990, as cousas non estaban moi mal en Europa. O modelo xaponés xa estaba en marcha, pero os americanos propuxeron o seu novo modelo.
O modelo americano é compatible co NTSC e mentres os xaponeses perden a súa última oportunidade, o proxecto europeo alargarase un pouco máis. Trátase de fixar a colorimetría, a relación de contraste e o modelo definitivo de relación de imaxe.
Situación actual
En Televisión de Alta Definición coñecemos 3 modelos que son incompatibles entre si.
Xapón
Trátase do mellor modelo de produción ou produción, pero o sistema de transmisión MUSE non pode dicir o mesmo (o sistema de transmisión MUSE non é realmente Alta Definición).
A transferencia da película ao vídeo é boa e a conversión á Televisión Europea en Alta Definición. Así mesmo, os tubos de monitorización son os mellores.
Os equipos traballan no sistema dixital e na gravación o sinal non é analóxica. As opcións de uso dos equipos son as mesmas que o sistema PAL.
Europa
A transmisión a través do sistema HD Mac é mellor que a transmisión en MUSE. Con todo, cabe destacar que a utilización do sistema Dz/HD Mac paira a transmisión do sinal de TV en Alta Definición deixouse paira 1995, é dicir, ata que se vexa a garantía de HDTV dixital.
Dz Mac é un modelo de uso previo á posta en marcha da Televisión en Alta Definición. Non é por tanto de Alta Definición. Thompson puxo á venda o receptor “Dz Mac 16/9 estereo” por 350.000 pesetas. Hai quen di que isto sería “televisión mellorada”.
Con todo, tanto MUSE como HD Mac son sistemas analóxicos con soporte dixital. En Europa hai dous formatos na Televisión en Alta Definición: Philips e Thomson.
Philips
Polo momento, a tecnoloxía dos equipos é analóxica, pero como os magnetoscopios están baseados no formato 1”B de Bosch, ao facer copias pérdese calidade. Por tanto, están a pensar en crear magnetoscopios dixitais.
Ao tratarse dun pequeno equipamento ou equipamento, a posibilidade de creación ao equiparalo co sistema PAL é menor.
Thompson
Utilizan equipos dixitais D1 por parellas ou por grupos (sistema de cuadriga). Cal é a vantaxe deste sistema? Aínda que a cámara está especialmente deseñada paira a Televisión en Alta Definición, é posible utilizar todos os equipos D1 dispoñibles no mercado. Díxose nunha palabra, con dúas magnetoscopios tipo D1, un splitter e una cámara paira a Televisión en Alta Definición. (Aquí está a clave de Thompson. E é que o seu sistema non alcanza as 1.250 liñas, polo que non é de Alta Definición).
Se quixésemos rodar no sistema PAL utilizando o mesmo modelo, bastaría con utilizar o D1 e a cámara convencional. Ademais, a gravación dixital non perde calidade nas seguintes xeracións. Segundo a tendencia actual, os sistemas dixitais de media polgada están a dominar.
Problemas pendentes de resolver en Televisión de Alta Definición
Non merece a pena analizar por que o sinal de Televisión en Alta Definición non se une á rede terrestre actual. Porque no proceso de gravación deste tipo de televisión hai dous grandes problemas. Analicemos dous problemas cunha solución complexa:
Problema de enfoque
O enfoque é realmente difícil, por unha banda, porque este sistema ten una alta definición e por outro, o wiefinder da cámara ten moi pouca resolución. Como o wiefinder da cámara só ten 10”, o operador de cámara é case imposible tomar o foco. Se hai pouca luz, non digamos.
Vexamos a diferenza gráficamente tamén no sistema BH.UM (Unidade Móbil de Alta Definición) no monitor de 39”, ás veces non se sabe claramente cal é o punto enfocado. Como xa se indicou, non atoparon aínda solución a este problema.
O problema da luz
Este segundo gran problema parece estar en vías de solución.
En Televisión de Alta Definición necesita dobre luz no sistema PAL. De feito, por unha banda utiliza tubaxes e por outro, o tamaño do Taiget é maior (1 1/4”). Algúns expertos afirman que necesitaría dobre e tripla luz respecto ao sistema PAL.
Este problema exponse coa substitución de tubaxes por CCD/Fit, sistema Hypen Had, etc. Este sería o CD de terceira xeración e debemos ter en conta que con este sistema na televisión convencional pódese traballar coa metade da luz necesaria até agora. Como exemplo, Matsushita ten un prototipo de CCD de 2/3 polgadas.
Televisión de alta definición en casa
Deixando ao carón o mellor destes sistemas ou o que se vai a utilizar en Europa, analicemos o futuro de que a Televisión en Alta Definición entre en casa.
Na actualidade, un monitor deste sistema supera o millón de pesetas (50.000 libras). A isto habería que engadir o decodificador do sinal de satélite. O tamaño ou medida máis adecuada do monitor é de 30” (no sistema PAL temos 21”). O audio tería 7 canles, como nos mellores cines.
En consecuencia, necesitariamos case toda a sala paira colocar a televisión. O espazo físico que necesita non se tivo en conta á hora de deseñar este tipo de televisión. Aínda que é un exemplo moi curioso, en Xapón, o país máis avanzado paira a Televisión en Alta Definición, este tipo de televisión non entra pola porta do fogar.
A distancia máis adecuada paira ver esta televisión é de 3 metros. Ademais, hai que colocarlle 7 altofalantes ao redor, polo que se non tes toda a sala paira iso en casa non poderás comprar este tipo de televisión.
Pero se a Televisión de Alta Definición fose compatible co monitor do sistema PAL que temos na nosa casa, este sinal veríase de dúas maneiras (ver esquema inferior).
Futuro próximo
Hoxe en día é máis barato rodar en celuloide, pero cando os prezos baixan, algunhas producións cinematográficas realizaranse en Televisión de Alta Definición. A postproducción realizarase neste sistema e a proxección (non a proxección) realizarase en minicines preparados paira iso.
No entanto, as superproducciones seguirán facéndose por celuloide. E é que ao recuperar o formato de 70 mm, trátase da dobre resolución deste novo tipo de televisión.
A entrada deste sistema aos nosos fogares será un pouco máis tarde. E é que aínda quedan moitos problemas por resolver: demasiado alto prezo, excesivas subministracións, falta de axilidade, etc.
Ademais, temos problemas técnicos co sistema PAL, e como é lóxico, ao necesitar un espazo cómodo paira ver a tele, non podemos quitar as cadeiras de brazos nin os sofás polo tamaño da tele.
Por último, quixese terminar este artigo cunha anécdota. Bitor Erice gañou un importante premio en Cannes 92 con “O sol do marmelo”. Una parte desta película está filmada coa cámara Betacam, o sistema PAL en 625 liñas e no público apenas se deu conta da redución da calidade. Porque era a historia da película.
XAPONÉS: |
1.125/60 |
9/16 |
30MHz |
EUROPEO: |
1.250/50 |
9/16 |
30MHz |
B.Ou.E. : |
DSC HDTV |
9/16 |
Sistema dixital con espectro compatible. |
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
