Necesitamos enerxía nuclear?

Non, non! Sen nucleares! / Nuclear si! O debate volve estar de moda. É una desas contas que se resucita pouco despois da súa desaparición. Non é de estrañar. De feito, o uso pacífico da enerxía do átomo presentouse como enerxía alternativa pero desde o principio considerouse potencialmente perigosa.

Tamén aquí, en Euskal Herria, numerosas páxinas de xornais, programas de radio e imaxes de televisión enchéronse no seu tempo de debate, que chegou mesmo a ser una loita sanguenta. Eran anos contra a central nuclear de Lemoiz. O proxecto da central nuclear de Lemoiz desenvolveuse nos últimos anos no goberno de Franco, xunto cos de Deba, Ea-Ispaster e Tudela. Ningún deles chegou a executarse, xa que, entre outras cousas, atopouse cun forte movemento contra a enerxía nuclear.

Naquela época e ambiente pódese entender que o debate chegue ao máximo porque o proxecto de construción de catro centrais nucleares nun territorio tan pequeno e poboado non era do agrado da maioría. Os contrarios aos proxectos falaban entón de riscos nucleares, mentres que os partidarios falaban da necesidade de enerxía que tiña o País Vasco, dicindo que se non se fixesen as centrais nucleares habería que vivir o País Vasco na escuridade. En Europa o ambiente era similar, xa que na década de 1970 construíronse numerosas centrais nucleares en moitos países. Por tanto, a loita contra a enerxía nuclear estaba vixente.

O proxecto da central nuclear de Lemoiz evolucionou e tras numerosas vicisitudes e loitas, en 1983 paralizáronse as obras e en 1994 suspendeuse o proxecto.

Pero en 1979, en detrimento de os partidarios da enerxía nuclear no mundo, produciuse un accidente na central nuclear de Three Mile Island, en Pennsylvania, Estados Unidos. Produciuse una fuga radioactiva e a xente que vivía nos arredores tivo que saír de alí. Non houbo feridos, pero o suceso puxo á opinión pública mundial en contra das centrais nucleares. Impúxose a preocupación pola seguridade deste tipo de enerxía.

Simulación de vidro paira o tratamento de residuos nucleares.
© 2000 antonin, jiricka@vscht.cz

Sete anos despois, produciuse o accidente máis dramático da historia do uso pacífico da enerxía nuclear en Chernobil, en Ucraína. No interior da central estalou, destruíu o reactor e provocou una fuga radioactiva. A influencia do desastre estendeuse a unha área onde vivían case 5 millóns de persoas. Todos os pobos e cidades que se atopaban nun radio de 30 quilómetros da central tiveron que ser evacuados. Aínda que nun principio tratouse de menosprezar o impacto do accidente, na actualidade, ao facer balance dise que o desastre de Chernobil matou directamente a 20.000 persoas, o que provocou que máis de 300.000 persoas sufrisen cancro.

O suceso non contribuíu ás iniciativas en favor da enerxía nuclear. Con todo, o foco de interese do debate cambiou un pouco. A Unión Soviética dirixiuse aos fallos de seguridade das centrais nucleares convencionais. Con todo, desde entón producíronse polo menos dous accidentes importantes fose do ámbito soviético: uno en 1999 en Tokaimura xaponesa e o outro o 15 de febreiro do ano pasado, na central nuclear estadounidense de Con Edison, a 50 quilómetros de Nova York.

Por tanto, o debate nuclear si / non nuclear, cos seus altibaixos, está aí desde hai tempo. Agora está en auxe. Pero, por que?

O debate baséase, sen dúbida, nunha realidade sen debate: as principais fontes de enerxía actuais esgotaranse algunha vez. Ademais, está claro que no mundo cada vez consómese máis enerxía e que esa é a tendencia paira os próximos anos. Por tanto, as principais fontes de enerxía existentes deben ser substituídas, buscando alternativas.

E nesa procura de alternativas xorde o debate e a competencia: por unha banda, pola enerxía nuclear; por outro, polas enerxías renovables. As centrais nucleares non emiten dióxido de carbono á atmosfera, teñen un alto rendemento enerxético, as actuais non teñen moito que ver coas de tempada, avanzaron moito… pero seguen sendo perigosas e a xestión de residuos radioactivos xera bastante preocupación e debate. As enerxías renovables son sen riscos, inesgotables, limpas respecto ao medio ambiente… pero non son moi rendibles energéticamente, aínda que cada vez teñen un maior rendemento enerxético.

O debate sobre a enerxía nuclear volve estar vixente.

Está a investigarse en ambas as áreas e parece que pronto chegará a hora de tomar decisións. O protocolo de Kioto tamén está aí. O protocolo apostou basicamente por medidas de remediación do cambio climático, de conservación da biodiversidade e dos recursos, e por non deixar residuos ás xeracións vindeiras. Pero aínda non se asinou e os estadounidenses déronlle as costas. Nesa medida de forzas volveuse a sacar o debate sobre a enerxía nuclear. A pesar de que se están circunscribindo principalmente a revistas especializadas, os científicos comezaron a achegar as súas opinións.

En xuño de 2001 a revista Physics World publicou un artigo de debate titulado “Necesitamos enerxía nuclear?”. O debate desenvólvese entre dous expertos de alto nivel: O físico nuclear Peter Hodgson, a favor do si, e o economista Dennis Anderson xunto ao non. O debate é demasiado longo paira a revista Elhuyar Zientzia eta Teknika, cheo de detalles e por tanto difícil de resumir correctamente. Con todo, dada a actualidade e a importancia do tema, coa autorización da revista Physics World poderás ler na rede en eúscaro no portal científico Zientzianet. A dirección é: www.zientzia.net

Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila