Freo á caída dos bosques
A superficie total ocupada actualmente polos bosques é duns 4.000 millóns de hectáreas. Isto significa que o 30% das terras do mundo están arboredos e que hai 0,62 ha de bosques por persoa. Esta superficie, con todo, atópase moi irregular. Un total de 64 países, por exemplo, con 2.000 millóns de persoas, só suman 0,1 ha por persoa. E nos 5 países máis ricos en bosques, máis da metade dos bosques (53%): Rusia, Brasil, Canadá, Estados Unidos e China, a primeira por si soa conta co 20% dos bosques do mundo. A este cinco países, sumando o cinco máis próximos, súmanse dous terzos dos bosques. E o terzo restante repártese entre 212 países. Hai 7 países ou territorios que non teñen nin un bosque.
A superficie total, con todo, vai diminuíndo ano tras ano. Entre 1990 e 2005 despexáronse 13 millóns de hectáreas anuais, principalmente paira a obtención de terras de uso agrícola, sen que se aprecie tendencia a diminuír esta deforestación. Con todo, a perda neta dos bosques diminuíu nos últimos cinco anos (2000-2005).
A dinámica da extensión dos bosques é sinxela. Existen dous procesos que reducen a superficie forestal. Por unha banda, e sobre todo, as deforestacións, é dicir, a deforestación do ser humano paira dar un novo uso ao chan, como a agricultura ou a construción doutras infraestruturas. Doutra banda, hai eventos naturais. Tamén poden acabar cos bosques, e si non son capaces de rexeneralos de forma natural e non se lles axuda, convértense noutras terras. Doutra banda, a superficie forestal pode incrementarse mediante dous procesos máis: a plantación de terras sen bosques e a extensión natural dos bosques. Esta última foi bastante común nalgúns países europeos, debido ao abandono de terras agrícolas e ao despoboamento do campo. Por último, cando se tallan as árbores pero se replantan ou se rexeneran espontaneamente a curto prazo, non se producen cambios na superficie forestal.
Tendo en conta estes procesos, o informe da FAO estima a variación neta da superficie forestal, é dicir, a diferenza entre a superficie forestal perdida e a gañada. Segundo isto, aínda que a perda forestal non diminuíu, o beneficio aumentou. No período comprendido entre 1990 e 2000, a variación neta foi de -8,9 millóns de hectáreas, mentres que no período 2000-2005 foi de -7,3.
Sudamérica e África son os territorios con maior perda neta. Perderon 4,3 e 4 millóns de hectáreas anuais respectivamente nos últimos cinco anos. Observan que esta taxa tende a diminuír en África. En Sudamérica, pola contra, a ampliación, debido principalmente ás exhumaciones en Brasil. Con todo, creen que é posible que estas exhumaciones en Brasil dean demasiado valor.
Norteamérica, Centroamérica e Oceanía tamén presentan perdas, pero moito menores: 350 mil ha ano. Asia, pola súa banda, perdeu 800 mil hectáreas ao ano na década dos 90 e cambiou radicalmente a súa tendencia de 2000 a 2005, gañando un millón de hectáreas ao ano. Este aumento débese principalmente ás plantacións a gran escala realizadas en China.
Por último, en Europa, do mesmo xeito que na década dos 90, a superficie forestal ha crecido a un ritmo lixeiramente inferior.
Características dos bosques
Ademais da medición da alteración das superficies forestais, o informe tivo en conta a natureza dos bosques, clasificándoos polas súas características. Máis dun terzo dos bosques (36%) son bosques primarios. Estes bosques están constituídos por especies propias, nas que non se aprecian efectos significativos do ser humano e os procesos ecolóxicos non están afectados. As maiores extensións deste tipo de bosques atópanse en Sudamérica, na Amazonia, e en Norteamérica, Centroamérica e Rusia atópanse nunha proporción bastante elevada. Doutra banda, máis da metade dos bosques (53%) son bosques naturais alterados, rexenerados naturalmente con especies propias, nos que destaca a influencia humana; un 7% son bosques seminaturales, formados por sementa ou plantación de especies autóctonas; e un 4% son plantacións forestais, especies foráneas e, nalgúns casos, cultivos ou plantacións propias.
Diminúe a superficie de bosques primarios e naturais alterados, aumentando os bosques seminaturales e as plantacións forestais. Desde 1990 perdéronse anualmente 6 millóns de hectáreas de bosques primarios e non hai indicios de que ese ritmo vaia descender. Esta rápida perda non se debe unicamente á deforestación: curtas selectivas e outras actividades humanas transforman o bosque primario e pasan á categoría de transformados. Na actualidade, as taxas de perdas dos bosques primarios son estables na maior parte dos territorios, excepto no norte de África e, sobre todo, en Sudamérica, onde está a crecer.
Con todo, nalgúns países europeos e en Xapón os datos indican que o bosque primario ha aumentado. Nestes casos, a interrupción das actividades humanas nos bosques naturais alterados fixo que, co tempo, desaparezan as pegadas humanas e estes bosques convertéronse en primarios.
Por último, a superficie de plantacións forestais está a crecer a un ritmo crecente. Nos últimos cinco anos plantáronse 14 millóns de hectáreas, 2,5 hectáreas anuais. Con todo, non chegan ao 5% da superficie total. As plantacións realízanse con diferentes fins e pódense clasificar en dous tipos: produtivos e protectores. Os primeiros dedícanse principalmente á obtención de madeira e fibras, representando o 78% das plantacións. O 22% restante destínase á protección da terra e a auga.
Protección á sombra das árbores
En relación a esta función protectora, é coñecida a importancia dos bosques paira a conservación da natureza, tanto paira preservar a diversidade biolóxica como paira protexer a auga e o chan. Desde 1990 atribuíronse a 96 millóns de hectáreas de bosques a función de preservar a diversidade ecolóxica. E na actualidade a superficie con esta función é do 11%. Uno dos obxectivos da ordenación forestal é que o 25% dos bosques desempeñen esta función.
No que respecta á protección da auga e o chan, nos últimos 15 anos aumentouse en 50 hectáreas a súa superficie funcional. En total uns 300 millóns de hectáreas de bosques teñen como obxectivo a protección da auga e o chan.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
