“Como se di que o home que facía a auga
fervendo
é precioso estar sempre calando na
cadeira? non teño outro alimento se me explora ben o lume, o
fume e o chidar, si
teño forza en frío”
“A sabedoría do meu mundo
foi moi superficial Pídolle
ao Deus, aínda que me aclare que antes non
sabiamos que era un electricista que agora se alimentaba das augas frías como o fixo antes”
A creación dunha rede ferroviaria que unirá o catro capitais de Hego Euskal Herria parecía até hai pouco impensable, tal e como se considerou na actualidade. A Comisión de Transportes e Obras Públicas da Unión Europea así o considerou até o cume do Coro. Nela analizáronse os detalles da infraestrutura ferroviaria de alcance europeo. Despois, por primeira vez, coñecemos a E.
O proxecto expón a necesidade de construír una rede ferroviaria que permita respirar o transporte público. Nos últimos 50 anos o ferrocarril quedou fóra de todos os plans de infraestruturas, pero na actualidade está a producirse una tendencia desfavorable. Facer fronte aos problemas económicos e ecolóxicos que xera o tráfico por estrada converteuse nun enorme custo paira todos os Estados europeos e conseguiuse reforzar o tráfico sobre os carrís.
Mentres na maioría dos países europeos a rede ferroviaria estaba preto de afrontar o novo reto, no noso país aínda é un soño. A rede ferroviaria construíuse de acordo aos criterios vixentes no século pasado e actualmente non resulta de utilidade. No desenvolvemento do proxecto, as catro capitais de Hego Euskal Herria conectaranse entre si (con forma de ‘H’) e en conexión co percorrido do TAV francés, poderase percorrer todo o País Vasco en tren de alta velocidade. Con todo, non é o único obstáculo que deberá superar o percorrido.
Poder comunicarse entre nós sempre foi o soño dos vascos, pero os problemas económicos e ecolóxicos que vai supor una gran velocidade van ser demasiado grandes. O debate está na rúa, por suposto, e nese sentido haberá que adaptar os proxectos. Ademais, e volvendo aos problemas técnicos, a rede ferroviaria do Estado español non permite a mobilidade europea, o que provoca graves consecuencias nos pasos fronteirizos, como o de Irún.
O principal motivo do anteproxecto é a preparación da rede ferroviaria paira o futuro, con dúas premisas fundamentais: asegurar o fluxo de comunicación entre nós e conectar as catro capitais de Hego Euskal Herria e abrir as portas dos mercados español e europeo. Segundo o proxecto, a solución máis adecuada paira cumprir estes requisitos é a E. Sempre tendo en conta a letra pequena do proxecto.
A anchura do ferrocarril é a principal barreira. En consecuencia, o primeiro paso a dar é adaptarse ou estandarizar ás características da maioría. Paira iso, a E será o ferrocarril de travesas adaptables.
Deberá modificarse a distancia entre os carrís e o novo sistema que se utilice ofrecerá a posibilidade de facelo de forma fraccionada accionando un parafuso. Desta maneira preténdese resolver definitivamente o problema que pode ser considerado como un erro histórico. Paira moitos, por suposto, esa solución chegará demasiado tarde.
Pouco se coñece de todo o percorrido da E xa que o proxecto sufriu bastantes incidencias.
Na CAPV, a E centrarase en tres eixos principais que permitirán unir Bilbao, Donostia-San Sebastián e Vitoria-Gasteiz. Prevese que o punto de encontro entre o tres establézase en Elorrio (Bizkaia), desde onde se dirixirá o transporte de pasaxeiros e mercadorías. Paira o ramal que vén polo Norte preténdese implantar a zona de cambio en Astigarraga (Gipuzkoa). No caso de Navarra, unirase ao eixo que vén de Zaragoza e reunirase en Tolosaldea co da CAPV. A partir deste percorrido, a Memoria-Resumen realizado en Madrid presenta tres opcións.
A importancia da nova rede ferroviaria radica na polivalencia que suporá a E. A rede ferroviaria que se creará poderá ser utilizada paira o transporte de mercadorías e pasaxeiros. Os motores deberán ser máis potentes e ter unhas características técnicas de percorrido que permitan soportar grandes pesos e presións de velocidade. Será, por tanto, un reto paira as empresas que traballan no sector ferroviario. Preténdese utilizar en E o modelo ferroviario de alta velocidade que se está impondo en Europa. A velocidade media do transporte de pasaxeiros será de 250 km/h. Os trens utilizados paira mercadorías deberán buscar un equilibrio sustentable entre velocidade e potencia: Prevese que cunha velocidade de 125 km/h poidan transportar entre 1.000 e 1.200 toneladas, con pendentes máximas do 70%. Prevese que máis da metade do percorrido do tren de alta velocidade entre nós sexa subterráneo. Aínda que non se determinou a necesidade de perforar un túnel por sentido, deberanse adoptar medidas paira evitar que a enerxía cinética xerada pola alta velocidade empúxese contra os trens. |