Mitos levados e traídos por Halley
A caída do muro de Berlín e a caída do bloque oriental, o accidente nuclear de Chernobyl, a pandemia da sida... De buscalo, é fácil atopar os sucesos anunciados pola visita do cometa Halley de 1986. E é que durante centos de anos o home creu que as aparicións de cometas producíanse paira anunciar, castigar ou celebrar algo grande. O rexistro máis antigo de Halley conservado en Europa, por exemplo, quedou inmortalizado coa fazaña do conquistador de Gillen en Normandía. Chegou en 1066, cando o rei preparábase paira conquistar Inglaterra e considerouno una sinal de triunfo. E así ocorreu.
Entón non sabiamos nada de cométalos, o pensamento científico non estaba desenvolvido, e non é de estrañar que ao redor de cométalos xurdise un mito tan forte. En 1986 ninguén asociou o cometa Halley con ningún desastre da civilización humana.
Isto non significa que o coñecemento faga desaparecer o mito de cométalas. E é que, a medida que sabemos que eran cométalos e como se movían, tamén aprendemos que chocaron coa Terra e que poden facelo, e substituímos un terror, un mito, por outro. Cométalos non terían nada que ver co tránsito de reis, conquistadores e relixións, pero (xunto cos asteroides) poden ter a capacidade de acabar coa civilización humana e, por tanto, son corpos de pánico. Desta nova clase de terror queixouse que Isaac Asimov estaba a esperar a aparición de Halley no libro escrito en 1985. Pero a capacidade humana paira crear mitos é ilimitada...
Por encima de todos os medos, pero é innegable que o cometa Halley foi un agasallo paira o ser humano. No camiño do home cara á ciencia e o pensamento racional, o cometa que puidemos ver con tanta frecuencia e con tanta brillantez foi un axente. Como subliña a astrónoma Cristina Zuza nas seguintes páxinas, Halley é una excepción entre cometas, una excepción afortunada.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
