Estas dúas palabras da canción escrita por Xabier Lete coinciden plenamente co obxectivo de Elhuyar, e convertéronse en símbolos do grupo. Os divulgadores, investigadores e creadores que se reuniron o pasado mes na festa dos premios CAF-Elhuyar son un bo exemplo dos que tratan de cambiar coñecendo. Queremos aproveitarnos paira facer unha pequena homenaxe a eles, e a todos aqueles investigadores que tentan difundir o seu coñecemento científico. Temos claro que paira todos é bo levar a ciencia á praza e desenvolver a cultura científica na sociedade. Por ese camiño conseguiremos una sociedade máis crítica e, por tanto, máis independente.
Non podemos publicar todos os traballos presentados aos premios CAF-Elhuyar, pero si os premiados polo mellor artigo de divulgación e o mellor artigo de divulgación baseado na tese doutoral. Ambas son una mostra da calidade dos traballos incluídos nos premios CAF-Elhuyar.
Non podemos esquecer ao biólogo e escritor Kepa Altonaga, gañador do Premio de Mérito. É mestre e referencia de moitos divulgadores científicos en eúscaro e, desde 2013, membro correspondente de Euskaltzaindia. Homenaxeamos polos libros e artigos escritos na súa traxectoria profesional e por todas as súas achegas ao ámbito do eúscaro.
Neste número da revista entrevistamos a outro comunicador peto: Felix Zubia, médico da Unidade de Coidados Intensivos. Consciente da importancia de estar todos informados sobre a saúde e as enfermidades, asumiu a responsabilidade persoal de actuar na radio. No hospital traballa cada día fronte á morte e ten como clave a comunicación cos pacientes e as súas familias. Atendeu a moitos pacientes que estaban a piques de morrer, coa sensibilidade e a tranquilidade interna que require ese momento. Sen escapar. Xabier Lete foi o encargado de coidala cando estaba enfermo e a piques de morrer, e neses momentos especiais xorde a amizade entre ambos. Xuntos miraron a morte: “os demais nacen do mesmo tronco no que nós nacemos, as novas ramplas de árbores que permanecerán nesa loita…”