Ciencia, publicidade e alimentación
Desde hai varios anos é habitual en moitos sectores utilizar a mensaxe científica paira garantir as propiedades de moitos produtos de grandes superficies comerciais. Con todo, si tivésemos que elixir un ámbito no que a mercadotecnia científica incida especialmente na decisión de compra do consumidor, sen dúbida elixiriamos o da alimentación humana.
Pero todo o que brilla non é ouro no binomio mercadotecnia científica/alimentación. Características saudables baseadas en criterios non científicos, mensaxes subliminares con obxectivos dubidosos, eslóganes que se producen aproveitando as físgoas legais e utilízanse paira mesturar ao consumidor… todo vale na publicidade dos alimentos.
Neste artigo imos expor dous casos concretos que ilustran o que está a pasar na mercadotecnia dos alimentos en torno ao uso da ciencia: insuficiente garantía científica das características anunciadas dos alimentos funcionais e a mensaxe quimiofobo «sen conservantes nin colorantes».
Frases inexactas como «Activa os teus defensas», «Contribúe ao desenvolvemento do sistema inmunitario», «Prevén o cancro», «Baixa a presión», etc., utilízaas sen límites paira atraer a atención do consumidor. Tanto, onde os alimentos funcionais convertéronse nos principais produtos do sector.
Con todo, o Parlamento Europeo aprobou o Regulamento 1924/2006 sobre mencións ás características nutricionais e de saúde dos alimentos, o que permitiu á Axencia Europea de Seguridade Alimentaria (EFSA) pór un pouco de orde nesta caótica situación.
A industria alimentaria presentou case 50.000 solicitudes paira utilizar varios eslóganes, que foron avaliadas pola EFSA e que foron aprobadas en menos dun 1%. Por iso, as empresas tiveron que retirar a publicidade de determinados alimentos funcionais ata que se presenten os informes que demostren a veracidade das características que mencionan.
A EFSA descartou, entre outros, mensaxes publicitarias relativos á mellora da regulación do colesterol, a mineralización ósea, os sistemas de inmunidade e dixestión, a absorción de calcio, a función cognitiva, o rendemento deportivo, a redución da obesidade, etc., características tradicionalmente asignadas a lactobacilos, isoflavonas ou ácidos grasos omega 3.
Con todo, a poderosa industria alimentaria atopou unha físgoa no Regulamento 1924/2006 e conseguiu a reutilización dos eslóganes que tivo que retirar dos seus produtos. Son moitas as empresas que utilizaron esta físgoa legal, é dicir, introduciron pequenos cambios na composición dos alimentos funcionais --engadindo pequenas cantidades doutros ingredientes que se poden atopar en case calquera alimento- paira mandar de novo cos seus produtos o imposible… iso si, sen baixar o prezo destes produtos.
Por iso, e salvo determinadas excepcións, os alimentos funcionais que actualmente podemos atopar nos centros comerciais, aínda que cumpren a lexislación vixente, son enganosos paira o consumidor, que descoñece as dubidosas estratexias da mercadotecnia empresarial.
Pero, desde o meu punto de vista, o segundo caso que vou expor é moito máis complicado, xa que é máis difícil de regular legalmente que o dos alimentos funcionais. Nos últimos tempos incrementouse a quimiofobia, é dicir, o medo ou rexeitamento a todo o relacionado cos produtos químicos, até chegar ao momento de preocupación... e a industria alimentaria ha contribuído de maneira importante a iso.
Uno dos slogans que máis vemos nos produtos alimenticios é o de «Sen conservantes nin colorantes», que a miúdo inclúe: «Só natural» ou «100% natural». Poida que alguén pense que estas mensaxes teñen una finalidade meramente informativa sobre a composición dos produtos, pero moitos científicos criticamos claramente a mensaxe subliminar que se envía ao consumidor a través deste slogan.
Segundo as enquisas realizadas á poboación de varios países da UE, o 75% dos consumidores, cando le na etiqueta dun alimento a frase «Sen conservantes nin colorantes», entende que este produto é máis seguro que o que contén conservantes, colorantes, aditivos, etc. Esta afirmación é preocupante.
A adición de conservantes e colorantes aos alimentos, ademais de non supor un risco paira a saúde humana, moitas veces é necesaria por motivos de seguridade ou para que as persoas acepten un alimento. Ademais, hai que lembrar que estas sustancias tiveron que superar numerosos controis físico-químicos e sanitarios antes do seu uso.
Entón, e volvendo ao noso slogan quimiofobo, se un aditivo superou todos os controis necesarios e foi aceptado polas autoridades paira o seu consumo e elas din que o uso de aditivos na industria alimentaria non é motivo de preocupación... Como é posible que co obxectivo de aumentar o volume de compra permítase a colocación do slogan «Sen conservantes nin colorantes» nos alimentos, se as enquisas demostran que a xente non ten aditivos é beneficiosa paira a saúde?
Acabo. A mercadotecnia dos alimentos ten que cambiar totalmente se quere utilizar a ciencia paira anunciar os seus produtos. Paira lograr este obxectivo, e sempre desde o punto de vista persoal, son dous factores crave. Por unha banda, a EFSA debe volver crear as leis tendo en conta que as características saudables dun alimento deben proporcionar produtos finais e non cada un dos seus ingredientes. Doutra banda, a industria alimentaria debería ter una certa ética á hora de anunciar os seus produtos, sen buscar físgoas legais que confundan aos consumidores e sen tentar gañar cotas de mercado a través de mensaxes subliminares que causan temores infundados á xente... En caso contrario, a mercadotecnia pseudocientífico seguirá prevalecendo sobre a precisión científica.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
