Os datos obtidos por satélite non se corresponden cos modelos estándar
En épocas nas que a actividade do Sol foi menor, é nas que máis luz visible chegou á Terra, polo que é entón cando máis se quentou a superficie terrestre. A esta inesperada conclusión chegaron investigadores do Imperial College London ao analizar os datos recolleitos polo satélite SORCE da NASA entre 2004 e 2007. Os datos sobre a composición espectral da luz solar son os que recolle o satélite SORCE.
Tras analizar os datos de 2004 a 2007 obsérvase o sucedido na fase de amortiguación da actividade do ciclo actual do Sol. De feito, no ano 2001 foi o ano de maior actividade, alcanzándose en 2009 o mínimo.
Ao comparar as cantidades de luz medidas polo satélite coas predicións de modelos estándar, atopáronse diferenzas significativas. Os modelos baséanse nas manchas solares paira predicir a influencia do Sol no quecemento da Terra. E na investigación actual obsérvase que é precisamente nos tempos de ausencia de manchas ou de menor presencia de manchas, é dicir, cando a actividade do Sol é menor, cando chega máis luz visible. A luz ultravioleta medida, pola súa banda, foi entre 4 e 6 veces inferior á anunciada polos modelos.
Informan que a cantidade de enerxía observada durante os tres anos de estudo quentou a superficie terrestre como o aumento das emisións de dióxido de carbono. Con todo, os investigadores quixeron deixar claro que este efecto do Sol é cíclico e, por tanto, non pode afectar a longo prazo ao clima. "A influencia do Sol é, como moito, un pequeno suplemento no cambio climático que se está producindo na actualidade pola acción humana", afirmou Martin Dameris, un científico atmosférico do Centro Aeroespacial Alemán, na web de Nature.