No centro Circinius X-1, un sistema formado por dúas estrelas e catro aneis xigantes ao redor. O eco dunha explosión de raios X é o que aparece nesta espectacular imaxe publicada pola NASA. A explosión produciuse en 2013 e agora podémola ver grazas ao telescopio Chandra. De feito, Chandra recibe sinais de raios X.
As cores vermello, verde e azul corresponden aos raios X de baixa, media e alta enerxía respectivamente. Os aneis son o eco producido ao rebotar estes raios contra as nubes de po interestelar. Cada anel corresponde a unha nube diferente. Visto desde a terra, canto máis preto de nós está a nube, o anel parece máis grande e o resultado é un sistema de aneis concéntrico. En concreto, o seu tamaño oscila entre os 41 e os 55 anos luz, tan grandes que Chandra non pode velos na súa totalidade, polo que aparecen cortados.
A través do eco dos raios X, os astrónomos puideron determinar a distancia da Terra do Circinius X-1: 30.700 anos luz. Paira iso, combinaron a información recibida por Chandra coa recollida anteriormente polo radiotelescopio Mopra. Grazas á mopra, os astrónomos sabían a que altura está cada nube de po da Terra, e o eco dos raios X permitiu calcular as distancias entre as nubes e o Circinius X-1. A suma total permitiu coñecer con precisión a distancia entre a Terra e o Circinius X-1. Até agora había grandes diferenzas entre unhas medidas e outras.
Circinius X-1 é un sistema de interese paira os astrónomos por ser fonte de chorros de partículas de alta enerxía moi fortes. No centro ten una estrela de neutróns, o núcleo dunha estrela destruída nunha explosión de supernova, pero o seu comportamento parécese moito aos buracos negros. De feito, os astrónomos confirmaron que a velocidade dos chorros de partículas locais é polo menos do 99,9% da da luz, o que normalmente é a propiedade dos orificios negros. “Nalgúns sentidos compórtase como una estrela de neutróns e noutros como un buraco negro”, afirmou Catherine Braiding, da Universidade de Nova Gales do Sur, una das autoras da investigación, “é moi raro atopar un obxecto algunha destas propiedades”. Os resultados do estudo foron publicados na revista The Astrophysical Journal.