Unha investigación levada a cabo nos laboratorios do Instituto de Ciencias do Mar de Barcelona demostrou que a degradación dos plásticos pode provocar unha importante acidificación da auga mariña. Como referencia, desde a Revolución Industrial, o pH dos océanos acidificouse en 0,1 unidades, debido ao CO2 xerado polas actividades humanas (redución de aproximadamente 0,02 unidades por década). Pois, en áreas costeiras fortemente contaminadas, pódese producir unha acidificación de 0,5 unidades na degradación do plástico acuático obsoleto por radiación solar. De feito, nas taxas de emisión de CO2 máis pesimistas, o mesmo nivel de acidificación que a finais deste século e no océano aberto está previsto.
Os científicos sabían que a lixiviación dos plásticos alteraba as características biogeoquímicas da auga do mar, pero non sabían si tamén provocaba acidificación. A investigación levada a cabo no laboratorio revelou que na degradación dos plásticos libéranse ácidos orgánicos á auga, xa que forman parte dos polímeros plásticos e dos aditivos que se engaden. Estes ácidos orgánicos han demostrado que acidifican a auga mariña. É máis, a radiación solar fotooxida os plásticos obsoletos e o CO2 resultante tamén inflúe directamente na redución do pH da auga.
Os investigadores aclaran que a concentración de plástico utilizada nos experimentos coincide coa que aparece en bahías de grao medio. Por tanto, cren que será aínda maior en zonas de alta contaminación. Así mesmo, lembran que a contaminación dos plásticos, ademais dos efectos negativos sobre os ecosistemas mariños, terá efectos directos sobre a saúde humana, xa que os microplásticos xa chegaron á alimentación humana e á auga potable.