Retrato puntual da perda dos neandertales en Aranbalza
Os arqueólogos continúan investigando a perda dos neandertales. Saben que este proceso, que tivo lugar fai 50.000-40.000 anos, foi complexo e foi causado por moitos factores, pero non é fácil baixar do xeral ao detallado, atopando evidencias dun momento concreto do proceso. Pero isto é o que conseguiu o equipo dirixido por Joseba Ríos Garaizar no xacemento de Aranbaltza II en Barrika (Bizkaia).
Aranbaltza II é singular xa que a maioría dos xacementos paleolíticos do Cantábrico atópanse en covas e Aranbaltza atópase ao aire libre. A súa investigación ten, por tanto, un gran interese, xa que achega outra información sobre a vida dos neandertales. Aranbaltza II conta, ademais, con ferramentas doutra cultura, de cultura chapelterrónica, alleas á tradicional aparamenta pétrea do Paleolítico Medio (Musteriano) da contorna. Pois ben, o estudo cronolóxico realizado polos investigadores revela que hai polo menos un corte de mil anos entre as dúas culturas.
Os resultados da investigación foron publicados na revista PLOS ONE e ofrecen una explicación do cambio tecnolóxico, propondo que os grupos de neandalismo que estaban en Aranbalza desapareceron e que logo ocuparon os equipos procedentes de Aquitania. A investigación de Aranbaltza complementa, por tanto, a visión da perda dos neandertales.
Segundo Ríos, sábese que no Paleolítico Medio hai neandertales de diferentes culturas e que, en épocas diferentes, hai grupos separados en lugares determinados. Con todo, é difícil diferenciar as industrias, xa que son moi similares entre si. En Aranbaltza II a diferenza é moi notable. “Vese moi claro que a tecnoloxía anterior non ten continuidade e que até a chegada dos instrumentos da cultura chapelterrónica transcorreron polo menos mil anos. Por tanto, os neandertales que había antes desapareceron ou se foron, e os que logo viviron nese lugar viñeron doutro sitio cos que traían outra cultura”.
Deficiencias na rede social
Así, no contexto da perda dos neandertales, Aranbalza II, en palabras de Ríos, ofrece una “fotografía puntual”: “Na perda dos neandertales había moitos factores: climáticos, demográficos, enfermidades, culturas, a chegada do home moderno… En Aranbal tivemos a oportunidade de analizar parte deste proceso. Habemos visto que tiñan problemas demográficos e que se crean lagoas na rede que forman os diferentes grupos. Así, outro grupo de foráneos cobre, nun curto espazo, uno dos ocos. Pero se necesita una ampla poboación e una rede densa paira intercambiar xenes, coñecementos e materiais. Se se forman no baleiro na rede e os grupos quedan illados, chega o fracaso”.
Un claro exemplo diso é o ocorrido no xacemento de Aranbaltza II, e de aí a importancia desta investigación. Así mesmo, Ríos cre que o seu traballo pode servir paira investigar outros xacementos similares con esta perspectiva e comprender mellor a perda dos neandertales.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
