Preocupación dos estudantes de medicamento
Recentemente vimos aos estudantes de medicamento nas rúas dos nosos pobos con máis frecuencia do habitual. Vestidos cunha bata branca, estiveron tomando tensión, correndo ou buscando firmas, estes mozos que até agora mostraban a outra imaxe.
O cambio de imaxe débese ao conflito entre o Ministerio de Sanidade e os estudantes de medicamento. Non é fácil explicar en profundidade este problema, analizar os modelos de saúde e universidade da nosa sociedade, e quizais cuestionalo porque sería necesario. Doutra banda, Einstein explicou nas súas teorías que cada observador realiza una medición dos feitos diferente en función da súa posición (e intereses). No entanto, tratarei de dar algunhas aclaracións respecto diso, sabendo que non vou analizar totalmente o problema.
A orixe do conflito non é de hoxe pola mañá. A normativa aprobada pola Unión Europea en 1987 obriga a todos os licenciados en medicamento a realizar prácticas de dous anos como médico xeneral na sanidade pública. As prácticas deben realizarse en centros hospitalarios ou sanitarios e serán necesarias no Estado español desde 1995. Este punto é a primeira clave do conflito, a falta de previsión que tivo o Goberno por non afrontar en tempo debido ao problema que viña de hai tempo.
Doutra banda, até a data, o ministerio só ofreceu a vía MIR paira realizar as prácticas. Paira continuar con este camiño, é necesario obter un exame que supere o 25% dos presentados. En consecuencia, os 6 cursos académicos da maioría dos licenciados (excepto os que superaron o exame MIR) que en diante terminarán a carreira, se a situación non cambia, non servirán nada. Ante isto, os estudantes de medicamento de todo o Estado despedíronse pedindo ao Goberno que ofreza dous anos prácticos. Así mesmo, o alumnado desexa que este curso sexa de calidade paira todos os licenciados.
Tras as últimas mobilizacións, o Goberno mostrouse disposto a ofrecer dous anos de formación e ampliar as prazas MIR. Con todo, isto non satisfixo as expectativas dos estudantes, xa que devandito curso desenvolverase na universidade e non en hospitais ou centros de saúde, e mesmo o Ministro declarou que será de mala calidade. Isto pode xerar médicos xerais de dous niveis: Persoas que realicen o Medicamento Familiar a través da MIR (exclusiva no Estado español na Comunidade Europea) e realicen o citado curso de formación. Doutra banda, creo que esta forma de educación non estaría, polo menos, na mellora da calidade da saúde que todos demandamos.
Con todo, a solución do problema non será en absoluto do agrado de todos. Varias asociacións médicas, paira actuar como médicos xenerais, móstranse partidarias de manter o camiño MIR como o único que, ao seu xuízo, asegura a calidade da saúde.
Paira terminar, e co fin de analizar o problema desde outros puntos de vista, quixese expor algunhas preguntas, concretando que eu tampouco teño respostas claras: Debe educar non só aos médicos que necesita o Estado, senón a todos?, Ofrecer un curso a todos os licenciados en medicamento, non é una gran vantaxe paira os desempregados que cursaron outros estudos?, Cando hai que facer a selección de xente paira calquera profesión?, etc.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
