As galaxias divídense en grupos no universo, formando Grupos Locais, Conxuntos e Superconjuntos. As galaxias dos Grupos Locais e dos conxuntos forman una rede de filamentos conectados entre si. Estes filamentos crúzanse entre si formando unhas estruturas chamadas superconjuntos, formadas por miles de galaxias.
O equipo de traballo dirixido por astrónomos da Universidade de Hawai desenvolveu e aplicado un método baseado na traxectoria das galaxias paira determinar onde empezan e terminan os superconjuntos. Paira iso utilizaron os datos de 8.000 galaxias incluídas no catálogo de galaxias Cosmicflows-2. Os astrónomos eliminaron da velocidade de afastamento destas galaxias respecto da Terra e da distancia a influencia da expansión cósmica, obtendo una certa “velocidade neta” de cada galaxia. Sabendo isto, foron capaces de determinar o percorrido de cada galaxia e as galaxias que se atopan dentro do mesma área de atracción, é dicir, dentro do mesmo superconjunto. No seguinte vídeo elaborado pola revista Nature pódese ver como:
En Laniakea, no noso superconjunto, o movemento das galaxias diríxese cara ao interior, cara á zona denominada “Gran Atrayente”, onde se unen os filamentos das galaxias que forman o Laniakea. A Vía Láctea, con todo, non está preto dese “centro”. Ao contrario, atópase nun extremo, nese punto pintado de azul na imaxe.
Segundo os cálculos dos astrónomos hawaianos, Lancama ten un diámetro total de 500 millóns de anos luz (por exemplo, a Vía Láctea ten una extensión de 100.000x10.000 anos luz) e una masa de 1017 soles distribuídos en 100.000 galaxias. Os resultados do estudo foron publicados na revista Nature.