Vida lenta no fondo mariño
Investigadores da Universidade Aarhus de Dinamarca descubriron que una comunidade de microorganismos que leva enterrados 86 millóns de anos no fondo do Pacífico inhalan. Viven 30 metros baixo sedimentos, sen alimentos novos desde a época dos dinosauros.
No fondo mariño, en xeral, as bacterias esgotan o osíxeno dos primeiros 10 cm dos sedimentos. Pero na zona analizada polos daneses, no Remolino do Pacífico Norte, a 1000 km ao norte de Hawai, atopouse osíxeno a 30 m. De feito, a comunidade de microorganismos alí presentes é demasiado escasa paira esgotar todo o osíxeno. Trátase dunha zona coñecida como “deserto mariño”, por ser a zona con menos alimento no mar. As súas correntes mariñas provocan que practicamente nada caia sobre o fondo; necesítanse 1000 anos paira acumular 1 mm de sedimentos. A maior parte da materia orgánica baixa que cae é consumida en superficie polos microorganismos e moi lentamente durante centos ou miles de anos. Con todo, algo queda finalmente enterrado, o que alimenta aos microorganismos que viven baixo os sedimentos.
Os investigadores conclúen que teñen un metabolismo moi lento, polo que non esgotan o osíxeno que quedou enterrado. Así, seguen vivos, case sen nada. De feito, os investigadores mediron a respiración de microorganismos a 30 m e comprobaron que consumen moi pouco osíxeno (0,001 micromol por litro de sedimento e ano). Os resultados foron publicados na revista Science.Zu idazle
Zientzia aldizkaria
