Os discos ópticos son moi coñecidos no mundo da electrónica, pero ultimamente tamén tiveron un gran éxito no ámbito informático. A intercambiabilidad que ofrecen os discos flexibles ou disquetes, e a capacidade dos discos duros, ofrécennolos simultaneamente.
Existen varios tipos de discos ópticos: os destinados exclusivamente á lectura (OORM, Optical Only Read Memories), os que permiten escribir una vez e ler a miúdo (WORM, Write Once Read Many) e os que permiten ler e escribir tantas veces como queiras (WMRA, Write Many Read Always). O máis utilizado actualmente é o segundo. Teoricamente a terceira modalidade sería a máis interesante, pero aínda non dá resultados excesivamente satisfactorios e o seu prezo é demasiado alto.
O habitual no traballo con este tipo de dispositivos ou dispositivos é utilizar o disco duro como disco de traballo e almacenar programas que só se deben ler no disco óptico, aproveitando así o coñecemento tanto do disco duro como do óptico. Con todo, ademais de servir de soporte aos discos duros, pódese pensar que poden ser apropiados paira outras aplicacións.
Por exemplo, pode ser posible manter intercalados texto e imaxes, e doutra banda, estes discos pódense enviar por correo sen ningún problema, realizando un intercambio de información entre diferentes equipos. Neste ámbito é posible acceder á competencia de prezos coas redes de telecomunicacións.
En canto aos discos ópticos, o ano pasado Microsoft indicou a versión 3.10 do sistema operativo MS-DOUS e a súa posterior adaptación. Máis que una adaptación, sería engadir una parte que internalice a xestión dos discos ópticos.
Os discos ópticos poden ter una capacidade de 500 Mbytes.