Os xenes para dixerir o almidón multiplicáronse moito antes do previsto
A encima Amilasa Salival é fundamental para dixerir o almidón e, como mostra da importancia que ten na nosa alimentación, os humanos de hoxe en día temos varias copias do xene desta encima. Pois ben, segundo un recente estudo publicado na revista Science, este xene comezou a duplicarse antes de prever; moito antes de que comezase a agricultura, mesmo antes de que se separasen os sapiens e os neandertales.
Cantas máis copias dun xene, máis amilasa pódese producir e, por tanto, máis almidón ou mellor dixerido. Isto pode ser unha vantaxe importante, sobre todo si o consumo do almidón é elevado. Por iso críase que a partir do nacemento da agricultura iniciouse o xene da amilasa da saliva de duplicación. Na actualidade podemos ter entre 2 e 12 copias, dependendo do consumo de almidón das poboacións.
Neste estudo, analizados os xenomas de 68 humanos antigos, observouse que os cazadores-recolectores anteriores á formación da agricultura tiñan unha media de catro ou oito copias do xene da amilasa salival. Nos neandertales e nos denisovares, os investigadores detectaron que os xenes chegaron a estar xa duplicados, segundo os investigadores. Vendo que xa tiñan 3 copias, concluíron que é posible que as primeiras dobraxes sucedan fai máis de 800.000 anos, moito antes de que se distribúan entre sapiens e neandertales.
Segundo explicaron os investigadores, estas primeiras duplicidades permitiron ao home moderno adaptarse con éxito ao surgimiento da agricultura cando a dieta cambiou ao almidón. En concreto, analizouse a influencia da agricultura na idea do abismo, e comprobouse que, aínda que os cazadores-recolectores dispuñan de varias copias, esta cifra incrementouse notablemente nos últimos 4.000 anos. De feito, a partir desa época, o consumo de almidón aumentou enormemente. Os que posuían máis copias do xene sacarían máis partido e terían máis descendentes.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
