269.000 toneladas de plástico flotde plástico flotan nos océanos do mundo
Sábese que nos océanos do mundo hai una pila de plástico flotando. Os investigadores do Instituto Five Gyres de California calcularon agora canto pode ser esta pila: Fracción de polo menos 5,5 billóns de plástico que pesan 268.940 toneladas.
Paira o cálculo unificáronse os datos de seis países e 24 expedicións. Estas expedicións, realizadas entre 2007 e 2103, recolleron datos en cinco remolinos oceánicos subtropicales do mundo, a costa australiana, a bahía de Bengala e o mar Mediterráneo.
Paira o cálculo, os investigadores baseáronse en dous datos principais: o número de microplásticos que recibiron estas expedicións nas redes e o elevado número de plásticos que viron flotar. Posteriormente, con estes datos, calibrouse un modelo que predí a distribución do plástico nos océanos. Una vez calibrado o modelo, os investigadores foron capaces de calcular canto plásticos flotan nos nosos océanos. Os resultados do traballo, publicados na revista PLOS ONE, destacaron que por primeira vez un estudo comparou os plásticos de todos os tamaños. Xunto a iso, os investigadores destacaron que foron moi prudentes cos cálculos e que os dados son “cantidades mínimas”.
Os microplásticos máis lonxe e menos en superficie
Ademais da cantidade, o modelo achega máis información. Por exemplo, o maior número de fragmentos de plástico na costa ou, en contra do que os investigadores pensaban, o micro-plásticos máis pequenos atópanse en remolinos máis afastados (menores de 4,75 mm). Segundo os autores, a distribución de fragmentos plásticos de diferentes tamaños suxire que os remolinos oceánicos actúan como trituradores, reducindo as partes máis grandes dos plásticos, que posteriormente son expulsados e estendidos a través dos océanos.
Tamén han visto que na superficie mariña hai moito menos microplásticos do que suxire o ritmo de fragmentación de grandes plásticos. Paira explicalo, os investigadores propuxeron mecanismos que eliminan os microplásticos da superficie a unha escala superior á esperada: degradación por raios ultravioleta, biodegradación, inxestión de organismos, perda de flotabilidad por adherencia a organismos, unión a partes máis grandes que se afunden, desembarque, etc. Tamén pode ocorrer que os microplásticos se fragmenten aínda máis e que non se detecten porque escapan dos orificios das redes.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
