The Baby: o primeiro computador electrónico
Foron tempos difíciles os que viñeron tras a Segunda Guerra Mundial. Toda Europa quedou patas para arriba pola guerra. Durante a reconstrución empregáronse os medios utilizados nos últimos anos paira a guerra. Un curioso exemplo é o alemán, no que se utilizaron materiais da armada aérea paira fabricar coches paira a sociedade civil. Pero non só materiais. O coñecemento científico, gardado en segredo durante a guerra, quedou en certa medida en mans da sociedade civil.
Primeiro computador
Durante a guerra, o Goberno británico levou a cabo varios intentos por idear máquinas que automatizaran procesos matemáticos. Estas máquinas foron inicialmente utilizadas paira descifrar os códigos secretos alemáns. Pero, despois da guerra, aproveitaron esta tecnoloxía paira construír o primeiro computador civil.
Este computador experimental chamábase SSEM -- Small Scale Experimental Machine, ou Máquina Experimental de Pequena Media-, pero os científicos da Universidade de Manchester que participaron na súa invención puxéronlle un nome máis doce, The Baby , ou Umetxoa.
The Baby tiña todos os elementos que ten un computador actual, pero, como o seu nome indica, en pequena medida. Usaba, entre outras cousas, a aritmética binaria, unha linguaxe de código simple, una memoria de 2.048 bits e una velocidade de instrución de 1,2 milisegundos.
A diferenza dos computadores actuais, o curioso é como era a memoria. De feito, a memoria era una pantalla CRT de tamaño 32 x 32 píxeles, é dicir, una televisión dunha soa cor convencional de 6 polgadas de lonxitude. The Baby contaba con dúas pantallas deste tipo que lle daban a súa memoria de 2.048 bits --comezando con 32 píxeles x 32 píxeles x 2 pantallas = 2.048 bits -.
Cando os electróns do tubo de cátodos chocaban co fósforo da pantalla, escribían na pantalla 0 ou 1 información, os dous posibles valores que pode tomar un bit. Esta pantalla era similar a unha memoria RAM actual. Ademais, The Baby non tiña outro disco duro. Isto significa que o programador debía introducir na mesma memoria da pantalla as ordes e datos de execución do programa e que una vez posto en marcha o programa, todos os cálculos producíanse na propia pantalla.
Cando chegou a hora da primeira proba, todo saíu ben. Encargouse a The Baby de calcular o factor máis grande dun número e cumpriu o seu traballo de forma rápida e satisfactoria. Hai que recoñecer que aquel primeiro número era relativamente pequeno. Con todo, despois duns días con melloras, The Baby calculou o maior factor do número 2 18 --e paira quen non o sabe, este número é extremadamente grande -. O cálculo tardou 52 minutos.
E o bebé se dentó
Os experimentos realizados con The Baby deron bos resultados e comezaron a deseñar una máquina máis grande baseada nesta tecnoloxía. Esta máquina foi denominada Manchester Mark 1. Posteriormente utilizouse o deseño desta máquina paira construír o primeiro prototipo comercial.
As máquinas construídas comercialmente denomináronse Ferranti Mark 1, xa que Ferranti encargouse da súa construción. Pero como aquel nome era longo, Mark 1 popularizouse.
Ferranti vendeu a primeira máquina producida á Universidade de Manchester. Posteriormente construíron --oficialmente, outras nove máquinas, xa que parece que outras dúas foron vendidas en segredo ao goberno británico. Considérase que estas dúas máquinas especiais sufriron modificacións no seu deseño, polo que eran máis efectivas que as tradicionais Mark 1. Entre 1951 e 1957 foi vendido a varias universidades e gobernos de Europa e América.
Até a actualidade
En casa, na ikastola e no traballo. Na biblioteca, o museo e case en todas partes. Sería impensable noso día a día sen computador. Non está de máis saber que os computadores que se converteron nunha ferramenta habitual son os sucesores do pequeno The Baby.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
