Recordos dun neno químico
O médico Oliver Sacks e o químico Roald Hoffmann son os seus mellores amigos. Un día, Hoffmann, premio Nobel de Química de 1981, regalou a Sacks una táboa periódica especial con fotografías de todos os elementos. E xunto ao taboleiro envioulle una barra metálica moi pesada. A barra caeu ao chan e polo son que fixo ao golpearse contra a terra e polo que notou ao collelo, Sacks coñeceu rapidamente aquel metal: o tungsteno, que os irmáns Elhuyar chamaron wolframio.
Este metal sacudiu os recordos da súa infancia e escribiu un libro. Sacks era de pequeno afeccionado aos metais e tiña un tío que fabricaba lámpadas de tungsteno. Tío Tungsteno. El ensinoulle os segredos da química.
Desde este punto de partida, Oliver Sacks conta en leste libro recordos relacionados coa ciencia. Ademais, cóntanos a historia da familia.
Nacido en Londres, a súa familia é orixinaria de Lituania. Ao seis anos comezou a Segunda Guerra Mundial e, ao ser xudeus, entroulles medo. Oliver e un irmán foron levados a un barnetegi infantil, no centro de Inglaterra, lonxe dos bombardeos de Londres. A estancia no barnetegi foi una pesadelo, un espazo de fame e disciplina. Paira o mozo Oliver a ciencia e a curiosidade foron as únicas escapadas psicolóxicas.
Terminada a guerra, saíu do barnetegi. Pero a vida non foi moi fácil. Tivo que enfrontarse aos tempos de posguerra. Grazas aos produtos que obtiña na farmacia de ao redor da súa casa, Sacks mantivo a súa afección pola química. Realizou un laboratorio amateur e realizou moitos experimentos. Estudou química de primeira man.
Os recordos recolleitos neste libro chegan até algúns anos despois da guerra. Oliver Sacks non foi químico. Pola tradición familiar estudou medicamento e é neurólogo. E o escritor. Precisamente polos seus libros converteuse en famosa fose do mundo do medicamento.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
