Hasiera »   Lekukoak »   “Zientzia ez da letra larriz idatzitako balio horien jabe, hortik oso urruti gaude”

“A ciencia non é dona deses valores en maiúsculas, estamos moi lonxe de iso”

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

A pesar de romper a garganta, Gómez Genua deu as respostas moi claras. Móstrase crítico coa ciencia e cos obxectivos das investigacións e, aínda que mirando cara a adiante, prefire mirar cara atrás e reflexionar. É máis, ese sería o primeiro paso da revolución que lle gustou: mirar cara atrás e tomar conciencia da sociedade que estamos a construír.

Que é o que máis che sorprendeu, alterado ou fascinado desde que empezaches a traballar?

Paira min foi un fito darse conta da relación que existe entre ciencia e poder. Deime conta de que a ciencia non ten os seus propios valores en maiúsculas: Neutralidade, Verdade, Obxectividade... A ciencia ten un impacto enorme na política, na economía, no poder; a ciencia non é dona deses valores escritos en maiúsculas, estamos moi lonxe de aí. É tecnociencia. Tomar conciencia diso foi fundamental paira min. Por iso eu sempre me defino como científico feminista, posto que poño en evidencia outros valores sobre a mesa e deféndoo.

Outra cousa que sempre me preocupou é o determinismo, sobre todo nas ciencias biolóxicas. Buscar o último xene que nos explique. Por exemplo, querer buscar o xene da homosexualidade, preocúpame que busque o xene do noso carácter ou comportamento.

E por último, a sofisticación das armas paréceme incrible. Estar sentado no sofá de casa e ser capaz de bombardear Afganistán cun dron asústame. Eu fixen a miña tese sobre os materiais e entón deime conta de que a ciencia dos materiais está directamente relacionada cos intereses militares. Hoxe en día, o mesmo: moitas investigacións realízanse con fins militares. É terrible.

Que lle gustaría ser testemuña da revolución ou o descubrimento na súa traxectoria?

O futuro tamén vira ao redor dun medo. Creo que a ciencia nos dará a solución. Pensamos que conseguiremos una curación contra o cancro, ou que cun adianto solucionaremos os danos ao medio ambiente, ou que inventaremos una semente transxénica paira acabar coa fame... Creo que é un intento de escapar cara adiante. A ciencia daranos a solución, non empezaremos a preguntarnos que é o que provoca estes problemas e que deberiamos facer paira evitalos. É una forma de despreocuparnos. Por exemplo, poida que teñamos que cambiar o estilo de vida, coidar a saúde e o medio ambiente, e repartir os recursos de forma equitativa paira evitar desequilibrios.

Esa fuga cara adiante non nos traerá a revolución que eu quixese. A revolución que a min me gustaría é mirar cara atrás e pensar cal é a esencia da persoa. E esa é a esencia que temos que pór no centro da vida ou no centro do pensamento. Temos que mirar cara atrás paira ver que sociedade estamos a construír e si realmente queremos envorcarnos, temos que asumir a responsabilidade.

"Esta entrada participa no 3er festival #CulturaCientífico"