Hasiera »   Lekukoak »   “Musika entzunda, partitura idazteko gai izatea bilatzen dugu”

Aitziber L. Cortajarena: “Escoitando música, buscamos ser capaces de escribir a partitura”

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Aitziber L. Cortajarena (Bilbao, 1974) foi nomeado recentemente director científico de CIC biomaGUNE. A súa traxectoria foi longa e frutífera. Doutor en Bioquímica pola Universidade do País Vasco en 2002. Despois, antes da súa visita a CIC biomaGUNE, investigou na Universidade de Yale (EEUU), no Instituto Weizmann (Israel) e no IMDEA Nanociencia (Madrid). Lidera varios proxectos europeos e en 2019 Ikerbasque concedeulle un premio en recoñecemento á súa traxectoria profesional como investigador e ás súas achegas científicas.

Sábese que as proteínas están formadas por cadeas de vinte aminoácidos. E como se colocan estes aminoácidos, créase una ou outra estrutura, dependendo da cal a proteína terá una función ou outra. Un cambio nun dos aminoácidos pode provocar una mutación, una enfermidade. Iso foi investigar desde que empecei o meu traballo.

E ao principio, cando estaba a facer a tese, non sabiamos moito da estrutura. Naquela época comezou a desenvolver a bioloxía estrutural. Con iso fomos coñecendo a estrutura das proteínas. E saber como definían a estrutura as secuencias dos aminoácidos foi una revolución paira nós, xa que foi entón cando empezamos a comprender por que una perda funcional ou una enfermidade débese a un cambio nun aminoácido.

Ademais, permitiunos iniciar o deseño racional das proteínas. Así, no laboratorio estamos a crear secuencias de aminoácidos, as estruturas desexadas para que realicen as funcións desexadas: un inhibidor, un sensor… Isto supuxo una certa revolución. A iso engádense novas ferramentas de computación como a intelixencia artificial. Grazas a iso, a nosa área conseguiu un gran impulso.

A pesar da gran evolución, aínda estamos lonxe de alcanzar os nosos obxectivos. Porque o que buscamos é predicir cal será a secuencia dunha proteína a partir da función que buscamos, xa sexa terapéutica ou tecnolóxica: materiais, sistemas de captación de enerxía...

Así que o meu soño sería iso. Poder comprender completamente este código e poder imaxinar una proteína coa estrutura e función desexada paira resolver un problema, biomédico ou tecnolóxico, e poder escribir esta secuencia, producir proteína e ser capaz de facer o que previmos.

Aínda estamos lonxe de facelo. Con todo, cando empecei a facer a tese, os aminoácidos representabámolos como bolitas e agora podemos ver a súa estrutura molecular. Así, coñecendo a secuencia e a estrutura, podemos predicir a función. É como ser capaz de ler a partitura. O que buscamos é máis difícil: escoitar música, escribir a partitura. O meu soño é ser capaz de facelo.