“Quizá podamos chegar a comprender como xorde o pensamento”

Galarraga Aiestaran, Ana

Elhuyar Zientzia

A historia da xenética está chea de pequenos descubrimentos, cambios e revolucións, e nos últimos anos desenvolvéronse investigacións que tiveron una gran repercusión social. Por iso, non é fácil destacar ningún. E por iso é tan interesante a resposta de Ana Zubiaga á primeira pregunta. Pero quizais sexa máis sorprendente a resposta á segunda...
agian-pentsamendua-nola-sortzen-den-ulertzera-irit
Ana Zubiaga Elordieta é Catedrática de Xenética da UPV/EHU. Ed. Ana Zubiaga
Que é o que máis che sorprendeu, alterado ou fascinado desde que empezaches a traballar?

É difícil elixir un, nestes anos pasaron tantas cousas: secuenciación do xenoma humano, desenvolvemento da técnica PCR (reacción en cadea da polimerasa), ovella Dolly… Con todo, si tivese que elixir un, quedaríame co desenvolvemento da bioloxía molecular. Iso é o que trouxo o resto.

No noso ámbito, os avances producíronse ao redor de décadas. Primeiro, na década de 1950, viron a estrutura da molécula de ADN, dobre hélice. Nos anos 60 descifrouse o código do material xenético. A partir de aí empezamos a comprender o funcionamento molecular do material xenético e a formular as preguntas oportunas.

Así, grazas á bioloxía molecular, nos anos 70 abriuse o camiño á enxeñaría xenética. Cabe destacar o PCR dos anos 80, método de amplificación rápida e económica do ADN. Isto supuxo un gran avance en bioloxía.

En 1990 púxose en marcha o proxecto de xenoma humano, máis tarde coñecemos a Dolly e en 2001 presentouse o borrador do xenoma humano. Cando empezaron o proxecto non podían imaxinar que en tan pouco tempo ían conseguilo, pero o desenvolvemento tecnolóxico fixo posible secuenciar todo o xenoma nese período.

Todo iso sería impensable si non se sentaron as bases da bioloxía molecular. Ademais, tivo consecuencias moi importantes noutros ámbitos como o medicamento, xa que se atoparon xenes de moitas enfermidades que abriron o camiño a novos tratamentos. Grazas a iso, en poucos anos avanzouse enormemente no coñecemento do cancro.

Que lle gustaría ser testemuña da revolución ou o descubrimento ao longo da súa traxectoria?

Ao fío do que acabo de dicir, grazas á secuenciación masiva estamos a coñecer as bases do cancro. Eu investigo niso, e agora sabemos que os cancros son enfermidades diferentes. Até o momento, a única forma de clasificar os tumores baseouse no seu morfología, pero este método non é nada preciso. Agora, con todo, podemos diferenciar a nivel molecular o feixe de mutacións de cada cancro. Nos próximos anos veremos, por tanto, que se xeran terapias específicas paira o tratamento de cancros baseados en mutacións.

Con todo, paira min hai outro reto máis apaixonante: o cerebro. Aí non se que vai vir. Agora púxose en marcha o proxecto BRAIN, pero creo que aínda non somos capaces de predicir que será. Como noutras ocasións, primeiro haberá que desenvolver a tecnoloxía, o que suporá coñecer o funcionamento do cerebro. Detrás disto pode estar a nanotecnoloxía, a computación… De aí creo que comezaremos a entender a dinámica da actividade neuronal, e quizais cheguemos a comprender como xorde o pensamento.

Ana Zubiaga Elordieta
Ana Zubiaga (Gernika, 1959) é catedrática de Xenética e imparte clases teóricas e prácticas de Xenética Humana na UPV. Ademais de profesor, é investigador e é responsable do equipo de investigación Bioloxía Molecular do Cancro. É responsable da Unidade de Expresión Xenética dos Servizos Xerais de Investigación da UPV/EHU e membro do Comité de Ética de Benestar Animal.
Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila