Miriam Rothschild, zoóloga de nacemento
"Non hai moita xente que senta amor polas pulgas, pero eu quéroas", sinalaba Miriam Rothschill, mostrando media ducia de pulgas na palma da man. "Son fadas cunha dose adecuada de cloroformo".
Miriam naceu en 1908 na prestixiosa familia dos banqueiros xudeus Rothschild. E pódese dicir que case pertenceu á familia desde pequeno. De feito, o pai Charles contaba cunha inmensa colección de pulgas; miles de pulgas recollidas en todo o mundo (actualmente no British Natural History Museum). Describiu unhas 500 especies.
O pai e o tío de Miriam eran uns vindos zoólogos amateurs. Tío, Lionel Walter, 2. O Barón Rothschild era o propietario da maior colección animal recompilada por unha persoa. Máis de 2 millóns de bolboretas e sits que tiña no museo da súa casa, a colección de pulgas do seu irmán, 300.000 aves disecadas, 200.000 ovos de ave, 30.000 escaravellos, centos de tartarugas xigantes, etc. A el gustáballe camiñar polo carro tirado polas cebras, e nalgún momento víronlle paseando sobre unha tartaruga xigante.
Nese ambiente creceu Miriam Rothschild. Non asistiu á escola porque o meu pai pensaba que a educación formal non beneficiaba en absoluto á creación intelectual. Foi educado en casa e no museo do seu tío.
Realizou os seus primeiros traballos de investigación con invertebrados mariños. E aos 40 anos dedicouse ás pulgas do seu pai. Publicou en seis volumes o seu estudo taxonómico e morfológico.
Naquela época, o goberno británico pediulle axuda. Os coellos británicos querían investigar a influencia das pulgas nunha enfermidade que se estaba acabando, a mixomatosis, que eran o vector da enfermidade. Pero non conseguían crecer en laboratorio as pulgas de coello. Rothschild descubriu que as femias de pulgas só se reproducían cando se alimentaban do sangue do coello fecundada; a maduración dos ovarios das pulgas que causaban as hormonas do coello.
Este descubrimento serviu tamén paira colaborar na loita contra a peste de coello en Australia. Os seus coellos non tiñan mixomatosa e una forma de reducir a peste podería ser a introdución da enfermidade. Paira iso, Rothschild cultivou pulgas. Pero se deu conta de que as pulgas de coello británicas non gustaban da calor australiana e non avanzaban. Así, tomou as pulgas dos coellos do sur de España.
Levou aos investigadores australianos unha chea de coellos de pulgas españolas. No camiño tivo grandes problemas. Na India non lle querían deixar pasar con ese cargamento e case tivo que darlle a volta. Finalmente chegou a Australia con pulgas. Alí, un técnico, seguindo o procedemento de control de pragas, empapou aos coellos con DDT. Ningunha pulga sobreviviu. Volveu a España e tivo que empezar desde o principio.
Máis tarde dedicouse a investigar outro aspecto das pulgas: o salto. Púñaos nunha especie de tambor e ao saltar amplificaba e gravaba os sons realizados no tambor e observou que podían saltar 30.000 sen parar. "As pulgas sempre están apresuradas", escribiu.
Paira ver como saltaban, rodounos cunha cámara de alta velocidade. Púxolles una especie de pirámide e as pulgas subían até o extremo da pirámide. Isto permitíalle enfocalo ben. E una vez situados na cima da pirámide, ao chegar por detrás outra pulga, saltaban. "Desaparecían", explicaba Rothschild. "A aceleración era enorme, de 140 G, 20 veces máis que a aceleración dun foguete á atmosfera!"
Describiu as pulgas como "insectos que voan coas pernas". Propuxo que evolucionaron desde insectos alados. E que utilizaban estruturas procedentes das ás paira facer eses saltos sorprendentes. Paira aclarar o mecanismo do salto, estudou as series de corte dos músculos. "Faría uns 6.000 cortes paira saber como eran eses músculos, foi un gran traballo", lembraba.
Facía as observacións co microscopio que tiña na súa habitación e gardaba tamén na habitación as pulgas, metidas en bolsas de plástico para que os seus seis fillos non as perdían. Vía a vantaxe de traballar en casa: de día podía facerse cargo dos seus fillos e as noites quedaban paira investigar. Insomnio crónico.
Do mesmo xeito que as pulgas, Rothschild non naceu paira estar quieto. Realizou outros moitos estudos. Entre outras cousas, descubriu que as bolboretas son venenosas paira os paxaros grazas ás sustancias que toman das plantas; que os ácaros que parasitan as orellas das polillas sempre parasitan a un só oído, nunca dous (o que provocaría a morte do hóspede); e que algunhas bolboretas, ao polas, "contan" paira non pór demasiados ovos na mesma planta (as larvas non terían suficiente alimento).
Ademais, II. Durante a Guerra Mundial traballou paira o goberno na crripografía, no proxecto Enigma, descifrando os códigos alemáns. Tamén creou una fundación paira investigar a esquizofrenia e loitou por lexitimar a homosexualidade. Aínda que apoiaba aos xudeus, non aceptaba o xudaísmo, foi ateo. E vegetariano, abstemio, e contra a maquillaxe e as restricións impostas ás mulleres.
E tamén conservacionista. E propuña o uso de flores e plantas autóctonas na maior parte dos xardíns posibles. Tamén na súa casa, o xardineiro envioulle e deixou paso libre á súa vexetación. Finalmente, das gretas da antiga piscina saían arbustos e a casa acabou cuberta de zarzas e alisos. "A guerra contra as malas herbas, a conquista da natureza, é algo do pasado", afirmaba.
Aínda que nunca tivo estudos nin títulos, finalmente, polo seu amplo coñecemento, déronlle seis doutoramentos honoríficos. E aínda que publicou case 300 traballos científicos, non se consideraba científico. "Son zoólogo amateur, non profesional", dixo una vez. "Porque se fose profesional, debería especializarme moito máis". E Rothschild non lle gustaba a especialización: "Teño que dicir que todo me interesa".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
