Primeira radiografía inesperada
Sempre se dixo que os descubrimentos se conseguen grazas ao traballo, ao coñecemento e ao tempo, pero nalgúns casos a sorte tamén axuda moito. Podería pensarse que en 1895, no caso do científico Wilhelm Conrad Röntgen, todos estes factores influíron. No laboratorio estaba a estudarse que ocorría ao pasar a corrente eléctrica a través dun gas a baixa presión, e grazas a este traballo descubriu novos e diferentes tipos de raios.
Era a tarde do 8 de novembro de 1895. Rodeaba o tubo de descarga cun cartón groso e traballaba nunha habitación escura illada da luz. Fronte a este tubo de descarga colocouse una fina lámina de platicianuro de bario que observou que durante o funcionamento do tubo de descarga emitía raios fluorescentes. Nos experimentos realizados a continuación intercaló obxectos de diferente grosor no percorrido dos raios e comprobou que ao reflectilos na placa fotográfica tiñan distinto grao de transparencia. Por un momento, colocou a man da súa muller no percorrido dos raios e a sombra dos ósos da súa man apareceu claramente sobre a placa fotográfica. A carne de man tamén podía destacarse, aínda que máis difusa que os ósos.
Leste foi o primeiro röntgenograma obtido. Nos experimentos realizados desde entón, Röntgen demostrou que estes novos raios prodúcense ao chocar os raios catódicos contra o obxecto material. Os matemáticos chaman X ao número descoñecido e seguindo ese costume Röntgen bautizou o raio co nome de raios X. Máis tarde, Max von Laue e o seu equipo de investigadores descubriron que os raios tiñan o mesmo orixe electromagnética que a luz.
Raios X
Pero, que son os raios X? Os raios X son un tipo de onda electromagnética. E teñen una lonxitude de onda dez mil veces máis curta que a luz visible (10 -12 cm de lonxitude de onda). Por tanto, son moito máis enerxéticos que a luz visible. Son moi penetrantes e poden causar danos graves no organismo (destrución de tecidos, queimaduras de pel, danos ao ADN, etc.). Os efectos biolóxicos que provocan as radiacións mídense mediante dose equivalente e a súa unidade é o sievert (Sv). Se as doses recibidas son altas, os danos son inmediatos. En doses baixas, con todo, os danos aparecen a máis longo prazo.
Dependendo do espesor, densidade ou composición dos tecidos dos corpos, os raios X absórbense de forma diferente segundo atravésese o corpo. Por exemplo, cando os raios X atravesan o noso corpo, contrarréstanse de forma máis acusada nos ósos, polo que a sombra dos ósos é máis limpa na imaxe de raios X. Por tanto, nas radiografías as sombras proporciónannos información sobre a estrutura interna.
O ser humano non pode velos a primeira ollada, pero ao ser capaz de ennegrecer emulsiones fotográficas, pronto se aplicaron ao medicamento paira, entre outras cousas, realizar radiografías. De feito, as radiografías son imaxes obtidas como consecuencia da acción dos raios X.
Usos de raios X
As radiografías que se realizan con raios X son aquelas que se realizan no hospital ou no ambulatorio. Con todo, non hai que esquecer que ademais de explorar os nosos ósos, son moi útiles paira outras moitas tarefas.
Ademais do medicamento, os raios X son moi utilizados na industria. A difracción de raios X realízase paira corrixir os cambios nas composicións químicas e os fallos no interior dos materiais. A espectroscopia por difracción de raios X só pode estudar a estrutura cristalina. Con todo, esta técnica analítica ha cobrado gran importancia, entre outras cousas, na investigación de proteínas. As proteínas íllanse e cristalizan primeiro. A continuación envíanse os raios X, e si mídese a cantidade e posición dos raios que se difractan, pódese coñecer a estrutura tridimensional da molécula.
Outro uso importante realízase en obras artísticas, sobre todo en cadros. De feito, os raios X permiten coñecer o estado das pinturas e a súa procedencia. A radiografía tamén ‘denuncia’ as técnicas que utilizou o pintor ou os últimos retoques que deu ao traballo.
Os raios X tamén teñen a súa aplicación en astronomía. De feito, algúns telescopios, como o Telescopio Chandra da NASA, reciben raios X en lugar de luz visible, e despois, normalmente, emparellan a imaxe óptica coa recibida a través de raios X. Nesta última sempre se observan os detalles con maior precisión.
A fama adquirida deste importante descubrimento permitiu a Röntgen dedicar gran parte da súa vida á natureza, un montañeiro apaixonado e amante da natureza. Morreu o 10 de febreiro de 1923 en carcinoma intestinal.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
