Nas mulleres europeas a media do primeiro mes é duns doce anos e medio. Pero, por suposto, hai grandes diferenzas entre uns casos e outros. Os expertos consideran que son moitas as razóns que fan que a puberdade se produza antes ou despois. Por exemplo, os factores xenéticos son moi importantes, xa que hai xenes que determinan cando se porá en marcha o reloxo da puberdade. Os mozos, por exemplo, comezan os cambios da puberdade como o seu pai. As mozas, pola súa banda, poden ser moi parecidas ás da súa nai en canto ao comezo da regra, podendo ter o último mes en datas similares.
Pero, ademais da xenética, parece que hai máis factores que fan que a puberdade se poña en marcha antes ou despois. Por exemplo, en países cun clima máis cálido e luminoso a puberdade empeza antes que noutros países. Os países que rodean o ecuador son os que presentan máis horas de sol e temperaturas máis cálidas.
A endocrinóloga infantil do Hospital de Cruces, Amaia Vela, considera que nos últimos tempos existe una tendencia ao avance da puberdade por axentes externos, sinalando dous factores como responsables desta tendencia.
A primeira das causas podería ser a contaminación química ambiental. De feito, algúns estudos indican que certos compostos químicos inflúen no crecemento, comportamento, reprodución e función inmunitaria dos organismos, xa que interferen co sistema endocrino. Estes compostos denomináronse disruptores endocrinos: alquilfenoles (procedentes de deterxentes e cosméticos domésticos), pesticidas, plastificantes, derivados do petróleo ou hormonas sintéticas. Algúns deles poden ser responsables de que o comezo da puberdade feminina vaia progresando aos poucos. Con todo, é difícil conseguir resultados claros e definitivos, xa que as sustancias químicas que interveñen son moi numerosas e o impacto químico que sofren os mozos cambia constantemente.
O segundo factor pode ser a alimentación e, máis concretamente, a obesidade. De feito, parece que gañar peso pon en marcha o reloxo e pon en marcha o mecanismo hormonal que provoca cambios físicos.
Por este motivo, o sobrepeso pode adiantar considerablemente a regra das mozas. "As mozas gorditas --sobre todo se alcanzan moi rápido os 45 quilos- poden ter o primeiro mes paira cumprir nove anos, é dicir, poden chegar a madurar fisiológicamente tres anos antes ou antes que as mozas de peso normal", explica Basilio Moreno Esteban, xefe de endocrinoloxía clínica do Hospital Gregorio Marañón de Madrid. De feito, "antes pensábase que a graxa era una mera reserva, pero agora vese que é un órgano endocrino que xera varias hormonas", explica Amaia Vela.
É por iso que os nenos que no embarazo alcanzan menos peso do normal poden empezar a puberdade antes. "Estes nenos poden gañar peso rapidamente ao principio, é dicir, que poden ter una toma de peso demasiado rápida, e iso parece influír no inicio temperán da puberdade", explica Elizabeth Blardun, endocrinóloga infantil do Hospital de Zumarraga.
Un efecto similar prodúcese cos nenos adoptados nos países en desenvolvemento: cando a calidade de vida orixinal e a situación da contorna non é boa, ou cando hai una desnutrición previa, e ao cambiar a mellor, gañar peso provoca episodios temperáns de puberdade.
Pero tamén pode suceder o contrario: una mala nutrición pode provocar un atraso na puberdade. Na anorexia, por exemplo, as mozas con problemas de alimentación poden perder a regra se non gañan peso. Paira pór en marcha a puberdade o reloxo necesita un peso concreto, e é posible que estas mozas non cheguen a ese piso. O que pasa cos deportistas de elite é un efecto similar: a esixencia dun peso moi baixo fai que estas mozas poidan estar sen menstruaciones durante anos. Hai exemplos coñecidos como a ximnasia rítmica.
Independentemente dos axentes implicados, considérase puberdade temperá a puberdade que empeza nas mozas antes dos 8 anos e nos mozos antes dos 9. Os endocrinólogos infantís consideran que estes casos deben ser analizados na consulta paira identificar o mecanismo que acelerou a puberdade destas persoas. Isto débese a que, ademais das causas externas mencionadas anteriormente, razóns físicas ou hormonais ou de enfermidade poden impedir que a persoa poida crecer correctamente e alcanzar a altura correspondente.
Outro caso destacable é o das mozas que inician a puberdade entre 8 e 9 anos. Nestas mozas a puberdade empeza bastante cedo, pero ademais o desenvolvemento desta puberdade pode ser rápido. "Cando as mozas van aceleradas, a puberdade aínda é moi pequena psicoloxicamente e non están preparadas paira ese cambio", comenta Blardi. Nestes casos utilízase a medicación paira frear o desenvolvemento pero sen frear o crecemento. É dicir, crecen igual e, mentres tanto, "as mozas alcanzan a madurez psicolóxica paira afrontar o cambio", segundo Blarduni.
O tratamento consiste en inxectar cada tres meses paira frear a produción de hormonas que producen estrógenos e volver aos niveis hormonais prepuberales. Así se frea o desenvolvemento da puberdade. Pero o tratamento non é agora: aplícase desde fai máis de 30 anos e, segundo os estudos realizados, non parece que teña efectos negativos a longo prazo nos pacientes. De feito, tras varios anos despois de terminar o tratamento --18-22 anos- as mozas foron estudadas paira ver se tiñan una función hormonal adecuada. Tamén se realizaron densitometrías óseas paira medir a cantidade de calcio nos ósos. "Os resultados foron absolutamente normais. É dicir, a súa función reprodutiva e toda a función biolóxica estaba ben", afirma Blardi.
Por exemplo, Elizabeth Blardi considera importante que os pais respondan con confianza e espontaneidade aos cambios que perciben os nenos. "Ante calquera cambio físico, os pais tenden a pensar que a regra está aí, pero non é así. Aos 8 anos poden empezar os primeiros cambios nas mozas, pero a partir de aí paira ser menstrual poden pasar dúas ou seis anos. É dicir, hai moita marxe". Neste proceso, ademais, moitas veces máis que os pais, son os nenos os que aceptan os seus cambios coa máxima normalidade e de forma natural.