Compoñentes funcionais en límites difusos
"A nova normativa matou a investigación e o desenvolvemento". Esta frase foi lanzada polo investigador José Manuel López Nicolás nunha xornada sobre compoñentes funcionais. O centro de investigación Gaiker-IK4 organizou en marzo esta xornada baixo o título "Compoñentes funcionais nos sectores de alimentación e cosméticos: Baixo o título "status quo e estratexias de futuro", López Nicolás foi o primeiro relator.
Investigador e profesor de Bioquímica e Biotecnoloxía Encimática na Universidade de Murcia, é coñecido sobre todo por ser autor do blog Scientia. En calquera caso, coñece moi ben a investigación, o mercado e as normativas en materia de alimentos funcionais e, tanto na xornada como no blog, explicou que a nova normativa non cumpriu coas previsións e necesidades dos implicados, o que ten consecuencias directas na investigación, os produtores, o mercado e os consumidores.
De feito, na nova normativa (Regulamento 432/2012), a EFSA regula as afirmacións relacionadas coa saúde que aparecen nas etiquetas dos alimentos, en concreto as que sinalan que reducen o risco de padecer determinadas enfermidades e as relativas ao desenvolvemento e a saúde dos nenos.
De feito, as asociacións de defensa dos consumidores levaban anos denunciando que as normativas sobre etiquetaxe non eran o suficientemente estritas e que podían lerse case calquera cousa sen saber se tiña una base científica: fortalecía o sistema inmunológico ou os ósos, intensificaba a actividade cerebral, axudaba a manter un nivel adecuado de colesterol en sangue ou a ir ao baño con certa frecuencia, etc.
Por tanto, a normativa que entrou en vigor o ano pasado tiña o obxectivo de aclarar todo isto. A profesora de Dereito Constitucional, Leire Escajedo, que participou na xornada, considera que con iso a Unión Europea non alcanzou o obxectivo: "Pasaron dez anos traballando na elaboración da normativa e non se desenvolverá completamente até o 2022. E na práctica xerou problemas a produtores, consumidores e á propia EFSA".
Ranura paira trucos
Os asistentes á xornada coincidiron con Escajedo. Por exemplo, o investigador López Nicolás advertiu de que a normativa non afecta o produto final senón aos compoñentes. "E aí está a culler, que permite aos produtores introducir afirmacións nas etiquetas que antes non podían pór". Mostra diso é o caso dos iogures que conteñen L. casei.
Os máis coñecidos son os Actimel, da compañía Danone. De feito, Danone reivindicaba que estes iogures melloraban o sistema inmunológico. Na etiqueta e na publicidade explicaba que os iogures Actimel eran tan beneficiosos e saudables grazas á cepa L. casei DN-114.001, desenvolvida por el mesmo.
Nalgúns lugares, con todo, as asociacións de consumidores, apoiadas por científicos diversos, denunciaron que esta reivindicación non tiña garantías científicas e era fraudulenta. Así, a organización que regula a publicidade en Gran Bretaña (Advertising Standards Authority) obrigou a Danone a retirar dita publicidade e tivo que pagar en Estados Unidos una multa de 16 millóns de euros.
Aos poucos, e a EFSA non deu o visto e prace aos estudos presentados por Danon a favor da súa cepa. Como consecuencia de todo iso, Danone tivo que eliminar o apelido Imunitass que acompañaba a L. casei nas etiquetas dos iogures Actimel ao sistema inmunológico.
Esta era a situación cando EFSA lanzou una nova normativa sobre etiquetaxe. "En teoría, a normativa debía servir paira aclarar este tipo de cousas e paira pechar as portas á fraude. Pero non foi así, porque deixou aos produtores un oco paira inventar novos trucos", dixo López Nicolás.
Explicou o truco coa etiqueta dos iogures da marca branca de Mercadona: "Deime conta de que nos iogures que levan L. casei volve aparecer a referencia ao sistema inmunológico, concretamente nos iogures de Mercadona (Hacendado), xunto ás palabras L. casei, pon que contribúe ao normal funcionamento do sistema inmunológico; a mesma afirmación que trouxo a Danone tantos problemas".
A mesma afirmación si, pero cun asterisco. "Paira darse conta hai que mirar a etiqueta coa lupa, pero é certo que xunto á afirmación hai un asterisco medio escondido". O asterisco dirixe ao consumidor cara a un lado da embalaxe, onde hai una advertencia "con letra minúscula" de que a vitamina B6 contribúe ao normal funcionamento do sistema inmunológico.
"Nesa nota está a clave", destacou López Nicolás. A nova normativa da EFSA permite establecer que a vitamina B6 contribúe ao normal funcionamento do sistema inmunológico. E iso é o que aproveitou Mercadona, que incluíu entre os seus ingredientes a vitamina B6, o que lle permite afirmar sen problemas que o iogur beneficia á saúde pola súa influencia sobre o sistema inmunológico. "De feito, este efecto débese á vitamina B6, pero o produtor oculta a da vitamina e aumenta o tamaño das palabras L. casei paira parecerse aos iogures Actimel e diferenciarse doutros iogures".
Ademais de Mercadona, outros moitos fabricantes utilizan o mesmo truco. Danone introduciu B6 e D entre os ingredientes dos iogures Actimel, o que lle permite reafirmar que é beneficioso paira o sistema inmunológico. Ademais da vitamina B6, a EFSA recoñece os efectos saudables ao resto de vitaminas e mesmo minerais e, engadidos aos ingredientes, poden realizar novas reivindicacións nas etiquetas. E fanos.
Por iso, López Nicolás non dúbida: A normativa da EFSA permite a fraude. E en moitos casos, do mesmo xeito que ocorre cos iogures, consumir o produto non supón un beneficio especial, xa que cunha alimentación equilibrada non hai risco de carencia destas vitaminas e minerais. O propio López Nicolás lembrou que un plátano simple ten tres veces máis vitamina B6 que uno destes iogures.
Saudable non funcional
Algúns fabricantes aproveitaron até o extremo a oportunidade que a normativa permite paira facer predicións confusas. Por exemplo, a compañía Florette sacou o verán pasado ensaladas funcionais listas paira comer. Chámanse Florette Dixestiva, Cardio, Inmuno e Antiox e cada un reivindica un beneficio sanitario. Estes beneficios están baseados na influencia dos compoñentes propios das ensaladas.
Isto xera confusión sobre a definición de alimento funcional. En xeral, co fin de obter un beneficio paira a saúde, chámase funcional aos alimentos que se lles engade algún ingrediente (leite con ácido graso omega 3), agudízase (enriquecida en calcio en leite), elimínase (sen lactosa), substitúese (fructosa en lugar de glicosa) ou se modifica a biodisponibilidad (por exemplo, paira reducir o colesterol).
Ademais, en certa medida, os expertos consideran que con estes trucos tamén se pode entender que vulneran a normativa. E é que, segundo a normativa, "as reivindicacións non deben ser falsas, ambiguas ou fraudulentas. Non deben suscitar dúbidas sobre a seguridade alimentaria nin sobre a conveniencia nutricional e non deben promover o seu consumo excesivo". Máis adiante establece que non poderá afirmar, suxerir ou comprender que una dieta equilibrada e de todo tipo non pode proporcionar cantidades adecuadas de nutrientes.
Doutra banda, a normativa xerou desesperación entre os investigadores. Os investigadores que acudiron á xornada sobre compoñentes funcionais sumáronse á denuncia de López Nicolás. De feito, na súa opinión, "dado que a normativa permite establecer a declaración desexada baseándose nunha lista de reivindicacións permitidas, o produtor non ten que investigar en novos produtos, e o que o investiga tampouco ten a posibilidade de diferenciarse dos demais".
Tamén deu exemplos: "Se alguén quere pór que o seu produto é bo paira o sistema nervioso, basta con engadir potasio ou si quere reivindicar que o fósforo é beneficioso paira o desenvolvemento dos nenos".
É máis, na lista autorizada pola normativa hai un elemento que permite colocar oito reivindicacións, xa que é bo paira una correcta coagulación do sangue, paira o funcionamento normal do metabolismo enerxético, paira o bo funcionamento muscular, paira o bo funcionamento da neurotransmisión, paira o bo funcionamento das encimas dixestivas, paira a separación e separación celular, e paira o mantemento de ósos e dentes. É calcio.
Con todo, os investigadores mostraron a esperanza de que a situación cambie, entre eles José Ramón Igrexas, da compañía láctea Central Leiteira Asturiana. Na súa opinión, paira reivindicar beneficios paira a saúde "é imprescindible cumprir cos criterios científicos"; pola contra, as normativas son inútiles.
Doutra banda, subliñou a necesidade de solicitar este beneficio ao produto: "non abonda con que uno dos ingredientes sexa bioactivo, senón que debe garantirse que, mesturado co resto dos ingredientes dos alimentos e consumido como se consome, segue sendo efectivo". Por tanto, Igrexas deu algúns indicios paira mellorar a normativa.
En produtos de beleza aínda máis vago
Na xornada de compoñentes funcionais tamén participaron produtores e investigadores de produtos de beleza, que afirman que a mestura é aínda maior no seu ámbito. Así o opina Noemi Serra, director de I+D de dermatoloxía dos laboratorios Leti: "As leis non son nada exactas e deixan moita marxe paira case calquera cousa".
Con todo, Serra recoñeceu que a composición dos produtos de beleza é máis complexa que a dos alimentos, o que dificulta a creación dunha normativa unificada e completa: "En Beleza hai 23.000 ingredientes e nunha formulación utilízanse preto de 40".
Entre as debilidades da normativa actual, Serra destacou tres. Por unha banda, a propia definición do produto cosmético, segundo Serra, "a metade dos produtos non o cumpren porque é demasiado restritivo". Doutra banda, a falta dunha interpretación conxunta das reivindicacións cosméticas é tamén un obstáculo. Por último, os métodos de demostración de eficacia son escasos e son insuficientes paira cubrir as necesidades actuais dos laboratorios.
Este último punto coincidiu tamén con Branca Suárez, de Gaiker IK-4. Deseña e realiza probas de seguridade e eficiencia de compoñentes funcionais e produtos en desenvolvemento, entre outros. Lembrou que nestas probas está prohibido o uso de animais. Suárez aceptou esta prohibición, "pero aínda non se desenvolveron e autorizado a quen a substitúen".
En calquera caso, os investigadores seguen traballando paira probar a seguridade e eficacia dos novos compoñentes e produtos que desenvolven. Pero teñen que superar moitos obstáculos. Parece ser que no campo da beleza, do mesmo xeito que nos alimentos, é tan prexudicial ter una normativa inadecuada como non ter normativa.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
