O sexo dos moluscos como indicadores de contaminación
As superficies estables son moi apreciadas no mar, sobre todo si están a pouca profundidade. Pon unha superficie no mar, como un ladrillo, e en pouco tempo terás todo un ecosistema: microorganismos, algas, briozoos, cirrípedos, poliquetos...
Iso é o que ocorre, a falta de medidas, nos cascos dos barcos. Pero ao dono do barco non lle interesa ter un ecosistema no casco, non así. Por unha banda, porque non beneficia ao material, e por outro, porque o transporte de toda esa fauna e flora aumenta considerablemente a fricción, o que redundará nun maior consumo de combustibles.
Por iso, utilízanse pinturas especiais paira manter limpas e lisas as partes inferiores dos barcos. Estas pinturas conteñen biocidas, sustancias tóxicas paira matar os seres vivos. Pois ben, o biocida máis utilizado en pinturas paira barcos nas últimas décadas é o tributilo estaño ou TBT.
Máis aló do casco
O problema é que a influencia da TVD non se limita ao casco do envase. As conclusións poden ser máis amplas do desexado. Precisamente polos efectos da TVD sobre os cultivos bivalvos e os ecosistemas mariños, a partir da década dos 80, en varios países foise restrinxindo progresivamente o seu uso, quedando prohibido en Europa desde o 1 de xaneiro de 2008.
Con todo, este tipo de sustancias non desaparecen da noite para a mañá, nin por suposto o seu efecto sobre o medio ambiente. AZTI-Tecnalia realizou un estudo paira coñecer a situación actual de Gipuzkoa, financiado polo Departamento de Innovación e Sociedade do Coñecemento da Deputación Foral de Gipuzkoa e a Dirección de Augas do Goberno Vasco.
Hai antecedentes. En Gipuzkoa, o primeiro estudo sobre a contaminación por TBT foi realizado polo equipo da profesora Esmeralda Millán do Departamento de Química Aplicada da Universidade do País Vasco no ano 2000. Neste estudo atopáronse concentracións moi elevadas de TBT nos sedimentos dalgúns estuarios de Gipuzkoa.
A partir deste estudo, os investigadores de AZTI-Tecnalia quixeron coñecer a evolución desta contaminación. Os novos resultados mostran una diminución xeneralizada da concentración de TVD nos sedimentos respecto ao ano 2000. Con todo, segundo os investigadores, o nivel actual segue sendo ambientalmente sensible.
Femias
Paira analizar o seu impacto no medio ambiente, ademais da medición da contaminación por TVD nos sedimentos, AZTI-Tecnalia utilizou tamén seres biomonitores. Mediuse o grao de imposex en dúas especies de gasteropodos, é dicir, comprobouse si nas femias aparece algunha característica anatómica dos machos.
Blakeman S. O investigador Smith (Universidade de Rochester, EEUU) descubriu en 1971 este fenómeno: descubriu que algunhas femias de gasterópodos desenvolvían o pene e o tubo deferente, fenómeno que denominou imposex. Posteriormente, varios investigadores han visto que esta anormalidad nas femias débese precisamente á TVD. Por iso, na actualidade, diversas institucións e acordos internacionais recomendan avaliar o fenómeno imposex ao analizar a contaminación causada pola TVD.
As poboacións dos gasterópodos Nassarius reticulatus e Nassarius nitidus mediron o grao de imposex en Gipuzkoa, atopándose o nivel máis alto na zona de Lezo, no estuario do río Oiartzun. Todas as femias analizadas nesta zona tiñan moi desenvolvido o pene e o tubo deferente. Pola contra, nas femias situadas en zonas afastadas do tráfico marítimo non se atoparon restos de imposex.
Paira continuar co estudo, quíxose medir a biodisponibilidad da TVD actualmente presente no medio, é dicir, o grao de dispoñibilidade desta sustancia paira os seres vivos ou o seu asimilación. Paira iso colleron os gasterópodos das zonas sen imposex e metéronos no porto de Pasaia durante 75 días. Este experimento puxo de manifesto a influencia da TVD: Durante estes 75 días, o 39% das femias desenvolveron un pene ou conduto deferente.
Doutra banda, os investigadores aseguran que o uso destes gasteropodos como biomonitores é eficaz paira avaliar a biodisponibilidad da TV. Deste xeito, este procedemento será de gran utilidade paira o seguimento da mellora que o medio mariño debería ter como consecuencia da prohibición europea. Nos próximos anos poderase comprobar esta mellora mediante o seguimento de riscos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
