1994/05/01 83. zenbakia

eu es fr en cat gl

• Itzulpen automatikoa
  • Español
  • Français
  • English
  • Català
  • Galego
  • Jatorrizkora itzuli

Elia Elhuyar

×

Aparecerá un contenido traducido automáticamente. ¿Deseas continuar?

Si No

Elia Elhuyar

×

Un contenu traduit automatiquement apparaîtra. Voulez-vous continuer?

Oui No

Elia Elhuyar

×

An automatically translated content item will be displayed. Do you want to continue?

Yes No

Elia Elhuyar

×

Apareixerà un contingut traduït automàticament. Vols continuar?

Si No

Elia Elhuyar

×

Aparecerá un contido traducido automaticamente. ¿Desexas continuar?

Se No

• Osasuna

Pranto do recentemente nado

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

O pranto é o único medio que ten o recentemente nacido paira comunicarse coa súa nai, a persoa que coida ao neno. O recentemente nado san chora diariamente durante as primeiras semanas da súa vida ao redor de una hora. Paira a sexta semana as horas de pranto son dous a diario, aínda que algúns nenos poden chegar a catro horas, polo que non deixan de ser normais.

Pero o neno atopa inmediatamente outros sistemas de comunicación coas persoas que lle rodean: sorrisos ocasionais, primeiras “sesións” coa súa voz. E como buscou alternativas de comunicación, fará menos berros e prantos ata que se esqueza de chorar case na duodécima semana (con 3 meses).

Os pais non deberían preocuparse demasiado ao ouvir que o seu fillo está a chorar, xa que o pranto non é máis que unha linguaxe ou linguaxe que hai que interpretar correctamente.

Numerosos estudos demostraron que o neno pequeno (e en diante falarei do recentemente nado, o lactante na lactación) non chora inxustificadamente. A linguaxe do pranto, do mesmo xeito que o resto das linguas, está composto por diversas “palabras”. E o son, o ritmo, a intensidade ou o ton do pranto son diferentes paira cada “palabra”. Estas son as características que nos axudarán a comprender e coñecer a mensaxe.

O seguinte paso consiste en comprender o significado particular de cada pranto. E como se pode conseguir? Por suposto, despois de moitas sesións, porque un neno chora de maneira diferente paira enviar mensaxes diferentes (e cando responda correctamente á súa mensaxe deixará de chorar).

A nai, por tanto, terá que ouvir ao seu bebé cando chore, observando o tipo de choro que ten e tratando de lembrar cando o fixo.

Tres mensaxes diferentes

Si chega a esta situación, a nai ofreceralle a atención e atención que lle pide ao seu fillo. Si o neno reláxase, significa que a súa nai aprendeu a linguaxe do neno. Pero dentro da particular “química” que xorde entre a nai e o neno, hai que distinguir tres tipos de “palabras” na linguaxe do neno que aínda non completou o mes.

• a) O primeiro tipo de pranto indica á nai que o neno está FAME. Neste caso a única resposta será dar para comer (peito ou biberón). Ter un pouco de paciencia. Con todo, non hai ningunha norma neste punto, cada neno ten o seu propio ritmo e non é posible programar o reloxo con antelación.
• b) Indícanos que con outro tipo de prantos o neno moléstase por algo. Neste caso, as posibles razóns deberán ser observadas e descartadas una a unha: o neno pode estar irritado por ter o cu mollado, polo seu frío e/ou calor, pola súa postura incómoda, pola súa voz, ou pola luz demasiado forte. Haberá que tentar eliminar esta causa.
• c) Pode ocorrer que o neno chore tamén por algún dano físico. Aínda que non é frecuente, hai que ter en conta esta hipótese se o lactante chora 3 días á semana dúas ou tres horas ao día. Xeralmente coñécese como "cólicos do lactante" e é unha dor abdominal especial que o recentemente nado ten até os tres meses. Xunto coa dor aparecen outros signos: o neno pélase, a cara se cunca de suor e inclínase as súas patitas cara ao ventre. A percepción do cadro, por tanto, non é tan difícil paira quen o coñece. Desgraciadamente, a nai pode facer pouco paira facerlle pasar eses cólicos. O chupete ou o berce pode valer un pouco, pero probablemente o neno volva chorar. A auga de manzanilla, con todo, relaxa a musculatura intestinal e alivia as molestias ao neno.

Novos matices

A medida que avanzan as semanas, a linguaxe do pranto vaise enriquecendo. Aos poucos o neno sente novas sensacións e atopa “novas palabras” paira comunicar as súas necesidades á súa nai ou ás persoas que lle rodean.

A partir do cuarto mes o neno pode chorar de doce formas diferentes. E todas estas lamias son identificables polos pais se se atende ao neno coa debida dilixencia. Deste xeito, o pai ou a nai poderán coñecer inmediatamente se o neno está famento, canso ou incómodo nunha postura ou si está molestado polo son (ou o ruído) que provén da televisión acesa na habitación contigua. Se está aburrido, ou porque o deixaron só ou porque a escuridade asústalles, aprenderán con facilidade o que significan os berros e prantos do neno.

Cada neno ten a súa propia linguaxe. E os seus prantos son diferentes, diferentes dos doutros nenos. Neste punto, e dado que cada neno/a ten as súas propias características, os pais e nais deberán conseguir que aprenda e identifique a linguaxe do seu fillo/á partir da experiencia.

Nunha recente investigación levada a cabo en Estados Unidos, un grupo de psicólogos analizou o pranto de recentemente nados e lactantes, e púidose comprobar que hai una serie de características básicas comúns á hora de chorar. A investigación puxo de manifesto que o pranto por cansazo ten un esquema determinado e o mesmo ocorre co pranto por dor física.

O pranto por cansazo, por exemplo, é facilmente perceptible: ao principio é débil, pero a intensidade aumenta, volve descender e volve empezar despois de respirar os recentemente nados, en forma de crescendo, que se acouga lentamente.

O pranto pola dor é moito máis complicado. Tras unha longa espera, o neno mantén a respiración, respirando e realizando un breve descanso. A continuación quéixase de novo, empezando polo mesmo instinto. Se a dor non desaparece, chorará e non se silenciará ata que se esgote.

Se comprobamos que o neno non ten fame, que está seco, que non ten ningunha molestia e que non detecta síntomas de enfermidades, e aínda así segue chorando, necesitamos un método eficaz paira solucionar esta situación. Recoméndase adoptar una estratexia e usala durante moito tempo para que o neno “aprenda” (en lugar de cambiar constantemente de táctica). Algúns terapeutas utilizan movementos rítmicos ou repetidos para que o recentemente nado reláxese.

• Apoiamos contra o noso ombreiro. Moitas veces será suficiente paira tranquilizar ao neno. A continuación, mentres está no ombreiro do pai, falaráselle con suavidade.
• Accionar o berce. Método antigo, pero a ter en conta. Se non hai berce pódese facer dun lado a outro. O movemento do automóbil tamén lle axudará a durmir.
• Dar o chupete. Nalgúns casos, o chupete ou una sesión de lactación máis prolongada no peito tranquilizan ao neno. Se o desexa pode chuparse algún dedo.
• Envolver nun trapo suave. É un antigo sistema de inmovilización de brazos ou pernas. Se se balancea suavemente mellor.
• Coloca ao neno nunha postura relaxada e cómoda. Paira reducir a tensión intestinal tombaremos ao neno boca abaixo apoiado sobre un brazo, longitudinalmente, coa súa fazula no orificio da axila.
• Facer ouvir os sons. Paira os nenos pequenos pode ser moi relaxante escoitar sons similares aos que escoitaron cando estaban dentro do útero da súa nai. O son ou son máis adecuado pode ser, por exemplo, o do aspirador en funcionamento noutra habitación ou o do lavalouzas da casa.
• Pór ao neno na mochila. Ao pornos pegados ao noso peito ou costas, o neno percibe a calor do noso corpo e o ritmo dos nosos pasos. A algúns nenos gústalles moito. A outro non, e nestes casos é mellor non actuar nin actuar.
• Pasear. Saiamos a pasear ou simplemente ao balcón. Esta última “táctica” pódese probar tamén pola noite.
• Tombarnos sobre nós. Paira iso tombarémonos boca arriba sobre a cama ou no chan, por exemplo, sobre unha alfombra. E o neno, con máis ou menos roupa en función da temperatura, colocarémolo boca abaixo sobre o noso ventre e peito. A calor corporal e o ritmo respiratorio poden ser suficientes paira relaxar ao neno.
• Realizar exercicios respiratorios co neno. Respira profundamente co neno en brazos. Relaxa os brazos e o corpo até sentirse cómodo. Temos que facer estes movementos suaves, porque o neno sabe ben en que momento conseguimos a máxima tranquilidade.