Galaxias camiño francés
Todas as luces que podemos ver a primeira ollada nunha noite estrelada, salvo unhas poucas, proveñen de obxectos dispersos nunha rexión relativamente pequena ao redor do noso Sistema Solar. A maioría son estrelas, pero tamén hai nubes de gas e po, que chamamos nebulosas galácticas. Estas últimas non teñen luz propia.
Podemos velos pola influencia da radiación das estrelas que teñen no seu interior ou na súa contorna ou porque reflicten a súa luz. Como é lóxico, hai grandes cantidades de gases e po que permanecen invisibles ao longo do espazo escuro. Esta materia interestelar é a que nos impide ver mellor o amplo sistema no que estamos inmersos. As estrelas, o gas e o po interestelar son os compoñentes dos grupos que denominamos galaxias. O que nos ocupa chámase Vía Francesa ou Vía Láctea, e tamén temos galaxias os poucos obxectos mencionados ao principio que non pertencen a esta galaxia.
As galaxias máis pequenas teñen uns 6.000 anos luz de diámetro. Entre os máis grandes víronse tamén 170.000 anos luz. Os límites do número de estrelas oscilan entre os 3.000 millóns e os 1.000 billóns (1012). A materia escura interestelar pode representar o 10% da masa total.
En canto ao Camiño Francés, ten forma de disco launa, pero ten un núcleo máis ventre no centro. Todo o disco está rodeado dunha esfera de igual radio. Esta esfera está formada por estrelas e antigos cúmulos estelares, chamados halos ou castelos. Como se pode apreciar na imaxe, dentro do disco desenvólvense brazos espirales moito máis finos que el. Trátase, en definitiva, de concentracións de nubes de gas e po.
O diámetro máximo do disco é de 100.000 anos luz e un espesor de 2.000, pero como se comentou anteriormente, o núcleo é máis amplo e alcanza os 15.000 anos-luz. O Sol atópase nunha posición bastante excéntrica, a uns 32.000 anos-luz do centro, no brazo de Orión. A partir dos estudos de nubes frías de hidróxeno desde a Terra, fai máis de corenta anos que se fixo una aproximación á estrutura espiral da rexión ao redor do Sol.
Puidéronse localizar fragmentos de tres brazos: o de Orión no que nos atopamos, o de Saxitario (6.000 anos-luz cara ao centro da galaxia) e o de Perseo (800 anos-luz cara ao exterior). Hoxe sabemos que hai outro brazo (o máis próximo ao centro) no Centauro. Con todo, hai que dicir que por estar dentro das galaxias non se poden estudar algunhas das súas amplas rexións. En consecuencia, non é posible realizar un plano estrutural da súa totalidade.
GrupoLocalNombre do sistemaDiámetro luminoso
Vía
Francesa
SculptorWolf-LundmarkIC 1613NGC
6822NGC
221
(M32)NGC
205NGC
224
(M14G53G531)
As estimacións sobre o número de estrelas que podería ter o Camiño Francés han dado distintos resultados, pero todos eles son centos de miles de millóns escasos. O cálculo da masa tampouco é nada sinxelo, pero si 2,5. Podería roldar os 1041 kg, é dicir, 150.000 millóns de veces o Sol. Aproximadamente a metade desta masa estaría concentrada no núcleo e a outra metade estaría disposta no disco e a cisterna.
Por tanto, en ningún caso podemos afirmar que a distribución da materia é homoxénea. O incremento de densidade é evidente a medida que nos achegamos ao centro. Así, a estrela máis próxima ao Sol é Alpha Centauri (4,3 anos-luz), seguida de Barnard Estrela (6 anos-luz) e a seguinte é Wolf 359 (7,7). No núcleo, con todo, a distancia entre as estrelas non se estima maior que a dunhas poucas semanas de luz.
Na táboa temos una lista de galaxias ao redor do Camiño Francés. Estas galaxias forman o conxunto denominado Grupo Local. Con todo, paira terminar diremos que o número de galaxias descubertas até a data achégase a 200.000.
EFEMÉRIDES SOL:O 21
PLANETAS:
|
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
