Hasiera »   Erreportajeak »   "Dinosauroidea, gure aurreko izaki aimentsua ote?"

"O dinosauroide, é o noso anterior ser intelixente?"

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

O prestixioso director de cine Steven Spilberg publicou una película titulada “Jurasic Park”, baseada no libro de Michael Crichton, que rexurdiu a ansia de todos polos dinosauros. Aínda que é una película de ficción, publica un tema de actualidade relacionado co ADN e a xenética. En outubro de 1988, na revista "Elhuyar Zientzia eta Teknika", Alfonso M. O seu compañeiro Lizarduikoa escribiu no artigo titulado “Iguanodona, os primeiros vertebrados do País Vasco?”. Nesta ocasión temos a oportunidade de publicar o valente artigo de Karlox Barrentsoro.

Cando falamos de dinosauros, vénnos á cabeza a imaxe dos xigantescos e terribles seres, porque durante anos tivemos esa percepción. Pero hoxe sabemos que foron de moitas medidas, pesos e formas. Viviron ao longo do ano 140.000.000, desde a época denominada “Triásico” até o final da denominada “Cretácica”. E desapareceron misteriosamente fai 60.000.000 de anos. Escribiuse e falado moito sobre as causas que deron lugar á extinción e expúxose una gran cantidade de teorías. Uno dos máis famosos é o do xigantesco asteroide que caeu ao chan naquela época. Con todo, os dinosauros desapareceron por completo.

A aparencia dos animais é una casualidade?

Se analizamos o amplo campo dos dinosauros, atoparémonos con diferentes formas e familias. Uns eran herbívoros, outros carnívoros; uns vivían nas densas selvas daquela época, outros no mar ou no litoral... uns eran pequenos (máis dun metro de lonxitude non era testemuña do compsognathus). Outros extremadamente xigantes: braquiosaurios, tiranosaurios, diplododos, ... algúns eran de terra. Outros, os nadadores (ictiosaurios, por exemplo) e tamén os que voaban, como o pterodactilo, o pteranodonte, ... e o máis curioso, o dinosauro plumado chamado archaeopteryx. En base a esta última, hai científicos que defenden que as aves proceden dos dinosauros.

Analizando o aspecto dalgúns dos dinosauros mencionados, podemos observar a súa similitude con outros animais que actualmente viven e deféndense na súa contorna. E aí está o gancho. A contorna non ten nada que ver coas formas das especies que se desenvolven? É casualidade a aparencia dos animais? Se analizamos o aspecto do archaeopteryx e dalgunhas das aves actuais, observamos que son moi similares.

É casualidade? O mesmo sucederá si compárase o aspecto dos tricerotops ou outros dinosauros cos do rinoceronte actual. Casualidade? Nin que dicir ten o aspecto do ictiosaurio en comparación co golfiño actual (mamífero) ou a quenlla peixe. Casualidade tamén? Na miña opinión, non son casualidades, xa que o medio pode influír directamente no aspecto das especies que se desenvolven no seu interior. (Ver debuxos comparativos).

E en aparencia humana?

E en canto á aparencia humana, non podemos dicir algo parecido? E por que non? Se o medio pode influír na composición das formas alleas, por que non no noso? O paleontólogo canadense Dálle Russel, de 53 anos, que traballa no “Museum of Nature” de Otawa, lanzou una teoría moi valente respecto diso. En 1968, no sur da rexión canadense de Alberta, descubriu os restos dun pequeno dinosauro. Investigado e datado, chamouse Stenoychosaurus e foi acusado de 75.000.000 de anos de antigüidade.

Baseado na estrutura do seu esqueleto e nos pasos da evolución das especies, construíu un ser similar ao ser humano actual: o dinosauroide. Dálle Russell cre que ante os procesos biolóxicos existen solucións morfológicas. O aspecto humano non é casualidade, senón una solución a un problema biofísico concreto. Dado que a aparencia humana está moi adaptada e elaborada, poderiamos considerala como un obxectivo natural que busca e consegue a selección natural.

Stenoychosaurus a bipedo ou hankabikoa, con man moi flexible e pulgar plegable. Paira ser dinosauro era de gran cerebro e de visión binocular. E é evidente que a comparación entre este tipo de características e o que a antropoloxía achega sobre os antigos antepasados da humanidade xera una gran paridade. Segundo o paleontólogo mencionado, o medio e a xenética son capaces de crear una especie dinosauroide similar á do home actual. E vendo o gran tamaño do cerebro do stenoychosaurus, por que non se pode pensar que talvez sexa intelixente como nós? En definitiva, un antroposaurio ou civismo intelixente similar ao noso. E por que non?

E os seres das pedras de Ica?

Todos coñecemos restos da nosa prehistoria que non coinciden co que defende a ciencia. A pila de Bagdad, o cranio prehistórico escavado con balas, os geoglíficos de Názaa, os do deserto de Atacama, os do Sahara, os mapas aéreos antigos, ... que non entran no camiño lóxico que nos ofrece a nosa ciencia. Una delas é a das pedras de Ica. Nesas pedras, que xa apareceron centos, falan dun estraño ser humano. Por suposto que os científicos actuais non o aceptan! Pero de onde vén? e de cando?

Nestas pedras dánsenos moitas mensaxes especiais: operacións, operacións, ... e tamén sobre o modo de vida deste estraño ser humano. Adoitan aparecer xunto a distintos dinosauros e voando sobre algúns das súas aletas. Se nos fixamos na figura do home de Ica, poderiamos dicir que el tamén parece semisaurio. E non só polo seu aspecto, senón tamén pola semellanza de esquemas que se lle poden ver na cabeza, brazos e pernas. E se as pedras de Ica fosen seres humanos dinosauroides? E si antes da nosa humanidade, que se desenvolveu desde o mono, existise outra humanidade xurdida dos dinosauros? Como todos sabemos a historia e a prehistoria, son pezas temporais á medida do ser humano. E si antes houbese historia doutras especies intelixentes?