O problema está en obxectivos
Quedaron lonxe os tempos nos que se discutía si a ciencia podíase facer en eúscaro. Na actualidade, os universitarios anti-vascos máis cegos que viven e traballan nas nosas terras tampouco se atreven a dicir algo parecido, a non ser que se consideren descoñecidos. Pero iso non quere dicir que estas persoas estean dispostas a facilitar a creación de universidades en eúscaro.
Ao revés, os obstáculos que van pór agora, que se están pondo desde hai tempo, van ser máis enxeñosos e sutís, pero non menos eficaces, porque, aínda que os discursos utilizados sexan máis suaves, si non os superamos, os vascos que queremos construír una universidade en eúscaro, levaríanos case sen darnos conta a cambiar os nosos obxectivos. E creo que o problema real está nos obxectivos.
Aínda non concluíu o proceso de uso do eúscaro en todos os niveis da UPV/EHU –dereito recoñecido nos estatutos aprobados en 1985–, as preguntas que agora nos queren expor aos vascos na universidade, aínda que non o consideren, son desviables o obxectivo da euskaldunización integral: É beneficioso realizar a investigación en eúscaro? Os resultados da investigación deben publicarse en eúscaro ou non é máis eficaz facelo en inglés? Imos ofrecer o bilingüismo á carta? Exponnos este tipo de cousas, mentres que as ramas vascas non están desenvolvidas e non se quere esquecer que non ven grandes aspiracións a desenvolverse. Necesitamos una pel dura!
Refírome á evolución da Facultade de Ciencias. Esta facultade naceu da nada hai noventa anos, e cúmprense 25 anos de que as promocións dos diferentes departamentos están na rúa, en formato castelán, está claro. Sen analizar como se materializou esta realidade, algúns nos queren facer crer que aínda non é posible realizar todo o proceso de aprendizaxe da facultade en eúscaro. Sexamos serios... e honestos, si non é que nos pidan demasiado.
O proceso de euskaldunización da Facultade de Ciencias, que en principio foi medio oficial e medio extra-oficial, iniciouse hai vinte anos, cando xurdiu a rama vasca. Tras vinte anos, este ano hai una promoción que realizou todos os estudos de Bioloxía en eúscaro. Parabén! alégrome por unha banda, pero por outro me pregunto como se conseguiu en tan só vinte anos.
Desgraciadamente, chégame una resposta clara: isto é debido a que os obxectivos da iniciativa xurdida desde abaixo, alumnos da rama vasca e algúns profesores vascófilos, non foron asumidos por quen están ao mando da universidade, e ás continuas dificultades que houbo no camiño. E é que, falando claro, a verdadeira clave está niso: As autoridades da Universidade/Facultade non consideraron como obxectivo prioritario importante o ensino –e a vida– en eúscaro, a pesar da excepción dalgunhas persoas que actuaron con boa vontade. E paira suplir esta negativa voluntaria das autoridades, até o momento referíronse a argumentos “obxectivos”, que seguen sendo utilizados na actualidade. Digamos algúns.
Algúns creen que a ciencia é o principal obxectivo da Falcultad Científica: una ciencia de gran calidade, nas súas palabras. Son dúas palabras crave que se publican como una barreira á hora de planificar o eúscaro. En calquera caso, digamos que cando a nova materia é en castelán, nin sequera exponse... entón non vai dicir ese tema da ciencia de calidade.
En calquera caso, nós sabemos perfectamente que os traballos publicados en eúscaro nos últimos vinte anos —teses, artigos…— e os publicados noutras linguas por profesores e investigadores que traballaron en eúscaro, na maioría dos casos en inglés— foron de gran calidade na súa escaseza, polo menos ao mesmo nivel que os publicados por outros profesionais da facultade.
E paira nós está claro que paira traballar a ciencia e a calidade, e a ciencia con calidade, a lingua que utilizan os científicos na vida cotiá pode ser tamén o eúscaro, como calquera outra lingua. Si queremos ou non actuar así, si consideramos ou non ese uso cotián como obxectivo, iso é outra cousa. O problema que nos ocupa aquí. Así que non confundamos as cousas porque non son confundibles.
Falta xente preparada e ben preparada. Os comentarios sobre a calidade tamén poden repetirse aquí. Ao longo destes anos, cantos licenciados e doutores non saíron da facultade, tamén sabían eúscaro, e a nivel dos que só sabían castelán. A planificación paira preparar aínda máis aos recentemente licenciados vascos non é cousa do outro mundo, senón moi factible. A planificación é sinxela cando existe una decisión firme paira alcanzar os obxectivos. O máis importante é que aquí tamén se poñan obxectivos prioritarios, pero non se puxeron e non parece que haxa intención de facelo.
Os orzamentos son escasos. De novo falsifícanse os datos constantemente. E é que os únicos orzamentos que se citan son os adicionais que deberían incorporarse aos novos plans. Mentres tanto, os destinados ao ensino en castelán, utilizados tradicionalmente, nunca son mencionados por ninguén, pero son eles os que absorben practicamente a totalidade dos orzamentos ordinarios da universidade. En calquera caso, estes non se cuestionarán en ningún caso, xa que, en canto aos obxectivos, os servizos en castelán son esenciais, a diferenza dos servizos en eúscaro.
Ademais destes argumentos, pódese escoitar que dobrar a universidade sería una barbaridade —aínda que se sabe que en Lovaina fíxose—, que non hai espazo para que as ramas vascas poidan acondicionar as aulas que necesitasen, que dentro da sociedade pódese crear una brecha...
En calquera caso, como insistín, creo que o problema non é tanto de argumentos, senón de obxectivos marcados. Mentres a universidade que realmente traballe en eúscaro, a sociedade, diría eu, non se poña como obxectivo prioritario, todos os esforzos posibles non serán suficientes. Non vou ser inútiles, porque creo que non hai esforzo oleiro que leve a cabo, pero vai ser parecido a pór parches á roupa vella, e aquí o que necesitamos os vascos non é roupa vella con parches que nos cubran a cintura, senón roupa nova que nos protexa todo o corpo.
Durante a celebración das xornadas do Universo do Eúscaro expúxose claramente o núcleo do problema, no camiño de clarificar que somos, que nos queren converter e que queremos ser. Coas súas palabras, o que pasa é que nos forzaron a ser categoría, que nos queren obrigar a que sexamos categorizados, que nos queren manter a nivel de categoría, que nos queren converter en categoría,… e nós, en cambio, queremos ser universo, que decidimos ser universo. Os que queremos vivir en eúscaro non somos una sección ou categoría que queren levar a vivir protexidos os universos doutra lingua, senón un universo que ten dereito a construír todo un mundo, aínda que sexa pequeno. E os dereitos son ou non ejercitables. Ese é o noso obxectivo, que queremos estender a todos os departamentos da sociedade, sen esquecer por suposto o ámbito universitario.
Hoxe en día, a realización de estudos universitarios en ciencia en eúscaro é máis posible que nunca, son moitos os científicos capaces de vivir, traballar, ensinar e investigar en eúscaro, máis que nunca, a falta do menos posible paira chegar á universidade en eúscaro. Pero escoitamos a máis dun científico e profesor que sabe ben o eúscaro que ese obxectivo non é importante. Isto lévanos a pensar se non queren rexeitar o obxectivo antes de chegar ao obxectivo.
Por iso temos que ter claro que se non se expón como obxectivo prioritario levar á cabeza o proceso de euskaldunización, nunca chegaremos a materializar o obxectivo. No momento en que se constituíu na Facultade de Ciencias da UPV/EHU unha rama vasca do departamento de Bioloxía, pero ao mesmo tempo, quixen facer públicas estas reflexións naqueles momentos nos que se corre o risco de castrarse antes de desenvolver outros brotes.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
