Sombra do crecemento animal no medio ambiente
E si, o dato tamén é correcto. A propia FAO destaca ademais. Pero detrás do dato atópase un profundo informe da FAO, o Livestock's long shadow, ou, máis ou menos, a longa sombra dos animais que cría o ser humano paira comer. E aí explícase, entre outras cousas, por que chegaron á conclusión de que o gando contribúe máis que o tráfico ao efecto invernadoiro.
A metodoloxía utilizada ha consistido na recollida das emisións de gases procedentes de toda a cadea de obtención de alimento de orixe animal. En primeiro lugar, tívose en conta a vertedura na produción de pensos, incluíndo a produción de fertilizantes químicos, a deforestación paira a creación de pastos e campos de cultivo e a degradación de pastos. Posteriormente, o crecemento gandeiro ha incrementado a súa emisión, tendo en conta tanto os gases que se xeran no intestino animal como o óxido nitroso liberado polas feces. Finalmente, sumáronse as verteduras procedentes da fabricación e transporte de produtos de orixe animal.
O resultado da suma é que o sector gandeiro é responsable do 18% das emisións de gases de efecto invernadoiro. E, segundo a FAO, o transporte no seu conxunto xera menos. En concreto, a gandaría xera o 9% do dióxido de carbono xerado polas actividades humanas, e produce en maior proporción outros gases que contribúen aínda máis ao efecto invernadoiro que o dióxido de carbono.
Estes gases son metano e óxido nitroso. O primeiro afecta ao efecto invernadoiro 23 veces máis que o dióxido de carbono e o óxido nitroso 296 veces máis. E o gando produce gran cantidade de metano e óxido nitroso. A FAO estima que no intestino do gando prodúcese o 37% do metano liberado en actividades humanas. O gando tamén é a orixe do 65% do óxido nitroso, principalmente liberado polas feces.
Con todo, a gandaría tamén é a orixe de dous terzos (64%) das emisións de amoníaco procedentes de actividades humanas. A FAO tamén lembrou que o amoníaco ten una gran responsabilidade na choiva aceda e na acidificación dos ecosistemas.
Terras e augas
Esta é a explicación deste rechamante dato que se difundiu nos medios de comunicación. O informe, con todo, contén moitos outros datos de interese. Por exemplo, ademais de na atmosfera, analizouse a influencia do crecemento gandeiro no chan e a auga.
De todos os sectores, a gandaría é a que máis chan ocupa. Os pastos ocupan una cuarta parte da superficie sen xeo, mentres que os cultivos forrajeros ocupan un terzo da superficie apta paira a plantación. Así, o home dedica o 70% das terras agrícolas e o 30% da superficie total á cría de gando.
Ademais, se se mantén a tendencia recente, a gandaría irá gañando terreo. De feito, o crecemento da poboación e o cambio nos hábitos alimenticios han feito que a demanda de produtos de orixe animal aumente considerablemente. En resposta a iso, a FAO considera que o sector experimentou un forte e rápido crecemento nas últimas décadas e que seguirá na actualidade: Anuncia que paira o ano 2050 as producións de carne e leite duplicaranse.
Con todo, o problema non é só que o sector creceu moito, o que ten consecuencias ambientais. O problema tamén é como crece. De feito, están a producirse cambios tecnolóxicos e xeográficos no crecemento gandeiro que incrementan o impacto ambiental da actividade.
A pesar de que a gandaría de pastos ten aínda un gran espazo, a gandaría intensiva do cortello está a impor. Ao mesmo tempo, a produción está a desprazarse da zona rural ás áreas urbanas, aumentando o crecemento de especies de crecemento rápido como os porcos e as galiñas.
De feito, a produción intensiva e a produción próxima ao lugar de consumo contribúen á correcta xestión dos recursos e residuos. Con todo, en realidade, a presión sobre o medio ambiente aumentou como consecuencia destes cambios.
Na auga, por exemplo, ten una gran influencia. Segundo a FAO, a actividade máis contaminante da auga é probablemente considerada no seu conxunto. A eutrofización, a "morte" das zonas costeiras, a degradación das corais, a resistencia aos antibióticos, etc., son problemas nos que a contaminación que produce o crecemento gandeiro na auga ten una gran influencia.
As principais orixes desta contaminación son os excrementos de animais, as estiércol e outros restos orgánicos, as hormonas e antibióticos utilizados na cría de animais, as pesticidas e fertilizantes utilizados nas plantacións de pastos e os sedimentos procedentes dos pastos erosionados.
Por outra banda, a gandaría fai que o chan se compacte e erosione, perdendo a cuberta vexetal, o que impide a filtración da auga. Por tanto, a auga potable redúcese no subsolo e nas fontes, aumentando ademais o risco de inundación.
Biodiversidade ameazada
Do mesmo xeito que nos últimos anos produciuse una importante perda de chan, bosques, auga potable, atmosfera, etc., tamén se produciu una perda de biodiversidade. Segundo o informe da FAO, a perda de especies é entre 50 e 500 veces superior ao observado até agora no rexistro de fósiles. Desde o punto de vista dos servizos ecosistémicos, considera que os beneficios que a natureza achega ao ser humano, 15 dos 24 principais servizos ecosistémicos, están en declive.
Os animais que cría o ser humano paira alimentarse representan na actualidade cerca do 20% dos animais terrestres, mentres que o 30% das terras recentemente ocupadas eran o fogar dos primeiros animais salvaxes. De feito, o cría de gando é un dos principais causantes da perda de biodiversidade paira a FAO. Ademais dos factores anteriormente mencionados --perda de bosques, erosión do chan, contaminación da auga e da atmosfera, etc.-, a FAO explicou outros factores que inflúen na perda de biodiversidade, como a responsabilidade na propagación de especies invasoras, e a competencia entre animais e animais salvaxes paira utilizar os mesmos recursos. Por esta razón, en moitos lugares prodúcense conflitos entre gandeiros e conservacionistas.
Buscando o equilibrio
Paira saber onde irá a relación entre a gandaría e o medio ambiente, haberá que ver que pasa na sokatira entre dúas solicitudes. Nun dos extremos da corda atópase a demanda de produtos de orixe animal e no outro extremo a de servizos ambientais.
Tendo en conta que os recursos naturais son limitados, a FAO considera que a clave está nunha mellor explotación dos recursos. Así, propón una serie de melloras técnicas paira aumentar a eficiencia na explotación.
Con todo, o chan, a auga e a comida utilizados na cría de gando son demasiado baratos e os prezos non reflicten a carencia real. En consecuencia, utilízanse de forma desproporcionada e non se fai ningún esforzo para que os procesos sexan máis eficientes. Por iso, tal e como se explica no informe, nas políticas de protección do medio ambiente deberíanse establecer prezos adecuados aos recursos naturais para que o prezo sexa equivalente ao valor.
Una adecuada política de subvencións e multas contribuiría de maneira importante a unha mellor explotación dos recursos e a un esforzo por mellorar a eficiencia dos procesos. Por último, a FAO considera que os consumidores tamén teñen algo que dicir. Isto débese a que os consumidores poden promover un comportamento ambientalmente responsable. E non só por coidar o medio ambiente, senón por si mesmos.
Parece que a demanda de servizos ambientais está a crecer. A FAO anuncia una evolución nesta demanda. En primeiro lugar, o crecemento da demanda débese a intereses cortoplacistas como os mosquitos e os malos cheiros. Posteriormente, os consumidores demandan auga e aire limpo e finalmente preocúpanse por temas xerais e de máis longo prazo como o cambio climático e a perda de biodiversidade.
Se a visión da FAO é correcta, como todos somos consumidores, todos somos responsables da sombra do crecemento do gando no medio ambiente. E tamén a de diminuír esa sombra.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
